به گزارش خبرگزاری حوزه، مسأله قدس و فلسطین در دهه های اخیر مهم‌ترین مسئله جهان اسلام بوده که به خصوص پس از پیروزی انقلاب اسلامی اهمیت و حساسیت آن صدچندان شده است.
گذشته از این‌ها، مسأله فلسطین و قدس نه تنها از جنبه آرمانی و اعتقادی، بلکه از منظر امنیت ملی و راهبردی برای جمهوری اسلامی ایران در درجه بالایی از اهمیت قرار می‌گیرد. پس از پیروزی انقلاب اسلامی ایران، با اندیشه‌های الهی امام راحل عظیم‌الشأن (ره)، شاهد بروز تحولی عمیق و مبنایی در مواجهه با رژیم صهیونیستی هستیم و آن ظهور و بروز مقاومت اسلامی لبنان، ملهم از انقلاب اسلامی است. این مقاومت اسلامی، ماشین نظامی صهیونیست‌ها را در جنوب لبنان زمین‌گیر کرد و برای نخستین بار، افسانه شکست ناپذیری آن را نقش بر آب ساخت.
در بخشی از این کتاب می خوانیم: صهیونیست‌ها پس از پیروزی انقلاب اسلامی و شکل‌گیری گفتمان مقاومت اسلامی در لبنان -که به عقب‌نشینی از جنوب لبنان انجامید- در مسائل راهبردی پیش روی این رژیم همچون توسعه‌طلبی دو نوع رویکرد و گفتمان مختلف را در پیش‌گرفته است که عبارت‌اند از:
گفتمان بسط محور و گفتمان حفظ محور. گفتمان بسط محور بر پایه آموزه‌های سنتی توسعه‌طلبانه صهیونیسم، آرزوی «نیل تا فرات» را در سر می‌پرورانند و مرزهای کنونی سرزمین‌های اشغالی را برای این رژیم کافی نمی‌داند. بااین‌حال گفتمان «حفظ محور» که بعدها شکل‌گرفته است، برخلاف آرمان‌های صهیونیسم که بر تقدس سرزمین‌های باستانی شرق بیت‌المقدس و کرانه باختری و الحاق آنان به اسرائیل تأکید داشت و آن‌ها را زادگاه دو قوم کهن یهودی یعنی «یهودا» و «سامره» می‌دانست، بر عقب‌نشینی نیروهای رژیم صهیونیستی از سرزمین‌های اشغالی و واگذاری کرانه باختری به فلسطینی‌های اصرار ورزید. شکل‌گیری گفتمان «حفظ محور» و «پساصهیونیسم» چالش بزرگی را در درون رژیم صهیونیستی به وجود آورد، به‌گونه‌ای که در رقابت‌های انتخاباتی سال ۱۹۹۲ «اسحاق رابین» تأکید کرد که هرگز نمی‌گذارد بر سر «یهودا» و «سامره» (کرانه باختری) معامله صورت پذیرد. در سال ۱۹۹۳ «اسحاق رابین» مفاد معاهده صلح «اسلو» مبنی بر واگذاری کرانه باختری به اعراب و پذیرش حکومت خودگردان فلسطینی را امضاء کرد و پس‌ازآن به دست یک جوان افراطی صهیونیست به نام «ایگال امیر» به اتهام نفی حکم صریح تورات ترور شد. این چالش درونی این رژیم تاکنون ادامه داشته است و جریان راست‌گرای حاکم بر دولت (اعم از لیکود، اسرائیل بیتنا و ...) برای تثبیت موقعیت خویش در پایگاه اجتماعی و انتخاباتی خود به دنبال بهره‌گیری از حمایت‌های جریان بسط محور داخلی این جامعه بود و در این میان تهاجم به غزه این هدف را تأمین می‌نمود. "
