به گزارش خبرنگار خبرگزاری حوزه از هرمزگان، حجت الاسلام محسن طباطبایی در نشستی که امروز در مدرسه علمیه الزهرا(س) کیش با حضور کادر، طلاب و اساتید این مدرسه برگزار شد، اظهار داشت: افرادی می‌گویند شما ائمه را فقط در مجالس روضه معرفی می‌کنید و از شادی این بزرگواران برای ما نمی‌گویید تا بدانیم آنان انسان‌های شادی هم بودند و این خود، دیدگاه منفی نسبت به مجالس مذهبی به وجود می‌آورد.
وی افزود: نگاه پژوهشی و رویکرد علمی اقتضا می‌کند که ما ابتدا مفهوم شناسی را اصل قرار دهیم، تا زمانی که ما درک درستی از مفهوم شادی یا هر موضوع دیگری نداشته باشیم، نمی‌توانیم بحث کنیم.
حجت الاسلام طباطبایی خاطرنشان کرد: شادی را باید در دو بُعد بررسی کنیم، یک بُعد درونی و یک بُعد برونی، شادی درونی و برونی لزوما با هم نیستند، در مواردی ممکن است طرف درونش شاد و برونش غمگین باشد و یا برعکس.
استاد حوزه علمیه با طرح این سوال که "آیا قرار است ما به شادی درونی برسیم یا شادی برونی؟ "، گفت: قطعا آن شادی که درون را به این صفت متصف کرده باشد مهم‌تر است، نقطه مقابلش نیز همین طور است یعنی اگر انسان در درون غم داشته باشد این خیلی مخرب‌تر نسبت به غم ظاهری است.
وی بیان کرد: هنگام جواب دهی به پرسشگرمان باید حواسمان باشد که اینها قرار است چه چیزی را تأمین کنند، شادی درونی یا برونی شاید بشود اینگونه شادی حقیقی را تعریف کرد، بگوییم شادی حقیقی یعنی احساس رضایت ناشی از تطابق وضع موجود با وضع مطلوب.
وی تصریح کرد: حضرت زینب(س) در اوج خستگی‌ها و رنج‌های کوفه و شام می‌فرماید "ما رأیت الا جمیلا" یعنی رضایت از وضع موجود با وضع مطلوب، یعنی کاملاً در آن نگاه ایمانی می‌بینید هر آنچه که خالق عالم با زیبایی کامل با تدبیرش و تقدیرش رقم زده است.
حجت الاسلام طباطبایی اظهار کرد: در پاسخ به این افراد، اول باید از طرف سوال کنیم که انتظارش از الگوی شاد چیست؟ شادی واقعی را باید در همین احساس عمیق رضایت جست‌وجو کرد و اتفاقاً اهل بیت(ع) نیز تمام کلامشان و زندگیشان شاد بودند، نباید برای اینکه شادی اهل بیت(ع) را مثال بزنید فقط شوخی آنها را دنبال کنیم.
وی خاطرنشان کرد: سیره اهل بیت (ع) قطعا یک سیره همراه با مهربانی و نشاط است، اصل و اساس شادی، در دل است و آنها شادی در دل را به بهترین صورت به ما آموختنه‌اند، وقتی که دین می‌آید به انسانها یاد می‌دهد که هم درست بشناسید و هم درست زندگی کنید به این معنا که به انسانها یک رضایتی از وضع موجود و مطلوب می‌دهد که جهان را جهان منظم و متناسب و درستی ببینیم در نتیجه شادی، یک شادی قوی و پایدار و بسیار موثر می‌شود.
انتهای پیام. /
