به گزارش خبرگزاری حوزه در دلنوشته یکی از اساتید حوزه آمده است:
امروز برای عید دیدنی و خداقوت راهی بیمارستان شهید بهشتی شدم.
زیرزمین بیمارستان محل استراحت مردان و زنان بزرگی بود که لذت تعطیلی عید را با لذت خدمت طاق زده بودند.
دختران جوانی که بشاش و با طراوت و خنده لحظات غمگین این روزهایم را به شادی تبدیل کردند.
دکتر سلیمی طلبه جوانی است که روانشناسی خوانده و از خانه به بیمارستان کوچ کرده
تحیرم وقتی بیشتر می شود که شاخه گل ناقابلم را برمیدارد و همراه ما از اتاق بیرون می آید.
جلوی در همسرش را می بیند و می گوید این گل را برای محمد صادق میبرم که امروز روز تولدش است.
محمدصادق پسرش را می گوید که در حیاط بیمارستان مشغول آبمیوه گیری است.
کمی خیالم راحت می شود که خوب خانوادگی آمده اند. خوش به حالش که دغدغه خانه ندارد.
گذشتن این فکر از ذهنم همان و شکستن بغض او همان. به یاد پسرک ۴ ساله اش می افتد که یک ماه است از او دور است.
یک ماه ..... برای من که موقع آمدنم پسر ۴ ساله ام گفت مامان قد یه دنیا دلم تنگ میشه تا بیای یعنی آوار شدن حجم دلتنگی این مادر در فراق فرزند
خدا کند مردمی که با سرخوشی مشغول سفر و خرید و دید و بازدیدند بدانند هزینه این سهل انگاری می شود اشک های مادرانی که مشغول خدمتند و فراقی که در این بهار شیرین کام بچه هایشان را تلخ می کند.
خدا کرونا را بکشد تا باز هم روزهای گرم خانه و آغوش های مادرانه هر لحظه تکرار شود.
