به گزارش خبرگزاری حوزه، حجت الاسلام محمدحسین فاریاب، دکترای کلام اسلامی و دانشیار موسسه امام خمینی (ره) در صفحه شخصی خود به دو شبهه پیرامون أمیرالمؤمنین علی علیه السلام پاسخ داد که بدین شرح است:
* شبهه: ایمان امام علی علیه السلام، ارزشمند یا بی ارزش؟
توضیح شبهه: ایمان امام علی علیه السلام، چون در سن ده سالگی بوده، ایمان بچه گانه و از روی احساسات و در نتیجه بی ارزش است؛ به خلاف ایمان خلفا که در سن بلوغ و با تحقیق، حاصل شده و ارزشمند است.
* پاسخ
۱. چنانکه برخی مورخان اهل سنت گفته اند، امام علی علیه السلام نخستین مرد مسلمان است و از این جهت بر دیگران برتری دارد. (الاستیعاب، ج۳، ص۱۰۹۰)
۲. برخی دیگر از صحابه مانند عبدالله بن عمر نیز در سن کودکی (سنن الکبری، ج۶، ص۳۳۶) و حتی قبل از بلوغ به پیامبر ایمان آورده بودند، (الاستیعاب، ج۳، ص۹۵۰) ولی، اهل سنت دربارۀ آنها هیچ اشکالی وارد نکرده اند. این حقیقت نشان می دهد که شبهه گران، با چنین اشکالاتی تلاش در کم فروغ نشان دادن فضیلت نخستین مسلمان بودن امام علی علیه السلام دارند.
۳. کودکان به لحاظ بهره هوشی و کمال عقلی در یک رتبه نیستند؛ چنانکه امروزه این مسئله ثابت شده است، برخی از آنها در سن خردسالی از چنان بهره هوشی برخوردارند که مردان و زنان بالغ و عاقل اینگونه نیستند. چنانکه خداوند نیز مقام نبوت را در خردسالی به حضرت یحیی علیه السلام داد.(مریم، ۱۲)
۴. ارزشمندبودن ایمان، وابسته به سن و سال نیست؛ چراکه در این صورت، هر کسی سنش بالاتر باشد، ایمانش نیز باید بالاتر باشد. برادران یوسف علیه السلام همگی به خدا ایمان داشتند، ولی ایمان یوسف علیه السلام که از آنها کوچکتر بود، ارزشمندتر بود. همچنین از میان همۀ افرادی که در دوران پیامبری حضرت زکریا علیه السلام به خدا ایمان داشتند، ایمان حضرت یحیی علیه السلام که خردسال بود، از همه ارزشمندتر بود تا آنجا که خداوند در کودکی به او مقام پیامبری را داد. (مریم، ۱۲)
۵. پیامبر اکرم (ص) حکیم است؛ اگر ایمان امام علی علیه السلام بنا بود، بی ارزش باشد، اسلام را بر او عرضه نمیکرد و از او نمی خواست که ایمان بیاورد. چنین نبوده که پیامبر هر کودکی را می دید، اسلام را بر او عرضه کرده باشد.
* شبهه: اگر واقعاً پیامبر در روز غدیر در جمعیت چند ده هزار نفری، حضرت علی علیه السلام را به عنوان امام معرفی کرده بود، چرا حتی ۴۰ نفر حاضر نشدند به نفع او شهادت دهند؟ بنابراین روشن می شود که ادعای شیعه نادرست است.
* پاسخ:
۱. به طور کلی، معیار حق و باطل بودن یک ادعا، پذیرش یا عدم پذیرش افراد نیست. اگر تمام دنیا بر حق بودن یک امر باطل شهادت دهند، آن امر حق، باطل نمی شود و بالعکس. بنابراین نمی توان از عدم شهادت افراد به نفع علی علیه السلام نتیجه گرفت که او به عنوان امام معرفی نشده است.
۲. حق و باطل بودن یک ادعا را باید از راه دلیل آن شناخت نه پذیرش یا عدم پذیرش افراد. شهادت ندادن افراد می تواند انگیزه های شخصی و اجتماعی و قبیله ای مختلفی داشته باشد.
۳️. حدیث غدیر از متواترات بین شیعه و سنی است، برای نمونه، ذهبی از عالمان اهل سنت این حدیث را نیکو و متواتر می داند. (سیر اعلام النبلاء، ج۸، ص۳۳۴) بنابراین، هزاران نفر آن را شنیده اند.
۴️. پیامبر، در روز غدیر، حضرت علی علیه السلام را به مقام مولویت معرفی کرد. همان مولویتی که خود داشت و بر اساس آن، نسبت به مال و جان مردم اولویت داشت. فرمود: الست اولی بکم من انفسکم؟ قالوا بلی. فقال من کنت مولاه فهذا علی مولاه (مسند احمد حنبل، ج۴، ص۳۷۲)
۵️. اولی بودن بر افراد نسبت به خودشان، همان مقام تصرف در جان و مال مردم و سرپرستی و حاکمیت بر آنهاست نه صرفاً مقام دوستی که مورد ادعای اهل سنت. ضمن اینکه معطل کردن این همه افراد برای اینکه علی علیه السلام را به عنوان دوست آنها معرفی کند، حکیمانه نیست.
