چهارشنبه ۱۲ اردیبهشت ۱۴۰۳ |۲۲ شوال ۱۴۴۵ | May 1, 2024
 آیت الله مهدوی

حوزه / امام جمعه موقت اصفهان ضمن اشاره به داستان تشرف مرحوم سید عبدالله قزوینی بر سه نکته نخست از ۱۰ نکته تربیتی تاکید کرد و گفت: تفرغ در عبادت و اقسام آن از جمله رموز استفاده و بهره برداری حداکثری از عبادت در درگاه خداوند است.

به گزارش خبرگزاری حوزه از اصفهان، آیت الله سیدابوالحسن مهدوی، صبح امروز در جمع طلاب و روحانیون و در راستای سلسله مباحث اخلاقی، به داستان تشرف مرحوم «سید عبدالله قزوینی» اشاره کرد و ذکر ده نکته تربیتی از داستان را برای عموم مردم لازم دانست.

وی در ادامه به صورت اجمالی به داستان تشرف قریب به این مضمون اشاره داشت: مرحوم سید عبدالله قزوینی با دو نفر خانمی که همراه داشت از مسجد کوفه به مسجد سهله آمدند و مابقی همراهان سفر خود (۱۳) نفر دیگر از آمدن به مسجد سهله منصرف شدند، سپس مرحوم مرحوم سید عبدالله قزوینی علی رغم اینکه ۱۳ ایوان برای حضور همراهان خود در مسجد سهله کرایه کرده بودند، اما فقط با دو نفر دیگر اعمال خود را انجام دادند که یک‌دفعه متوجه شدند که پاسی از شب گذشته و بازگشتشان به کوفه خطرناک است. و به شدت نگران می‌شوند.

لذا حالت مستأصل پیدا کرده و به خداوند توسل یافته و کمک می‌خواهند، در همین میان متوجه یک نورانیتی در مقام امام زمان (عج) در مسجد سهله می‌شوند، سپس به سمت نور می‌روند و مشاهده کرده که فردی در محراب مقام امام زمان (عج) در حال عبادت بودند، مرحوم قزوینی به دلیل اضطرار خود را به آن فرد (امام زمان) رسانده و داستان نگرانی خود را توضیح می‌دهند وآن فرد (امام) بیان می‌دارند که نگران نباشید به عبادت خود بپردازید، و یک آرامش درونی به قلب مرحوم سید می‌دهند و فردی را برای بازگرداندن کاروانش به کوفه به او معرفی می‌کنند.

البته این ارتباط سید مرحوم با امام زمان (عج) در حالت غفلت و بی توجهی سید قزوینی صورت می‌گیرد، مرحوم سید در پایان دعایی که با امام زمان می‌خواندند خدمت آن فرد غریبه (امام زمان) در سهله می‌رسد و سه حاجت درخواست می‌کند که آقا امام زمان (عج) دو حاجت را اجابت کرده و سومین اجابت را می‌فرمایند دست من نیست.

در نهایت سید مرحوم قزوینی از آن فرد غریبه خداحافظی می‌کنند و خدمت اکبر بهاری کبابی (همان فردی که امام زمان (عج) در مکاشفه اشاره داشتند) می‌رسند که وظیفه بازگرداندن کاروان سید مرحوم به کوفه را داشتند.

وی با بیان اینکه در این داستان ذکر ۱۰ نکته تربیتی لازم است، ولی بیان و تشریح این نکات به چندین جلسه زمان نیاز دارد، تصریح کرد: مطلب اولی که از این داستان باید گفت بحث قطعی شدن اجاره است، عقد اجاره قابل فسخ نیست مگر در شرایط خاصی، یعنی شخصی که مستأجر است و منزل، خودرو و هرچیزی را اجاره کرد و بعد منصرف شد، نمی‌تواند این اجاره را بهم بزند، اجاره در اسلام عقد لازم است، حال مستأجر بخواهد این امر را استفاده کند یا خیر.

امام جمعه موقت اصفهان در ادامه متذکر شد: فسخ اجاره حتی از سوی مالک هم اجازه داده نشده است، مگر آنکه در اجاره هر دو طرف حق (مستأجر و مالک) با هم بخواهند از سر رضایت اجاره را فسخ کنند.

وی متذکر شد: نکته دوم این داستان این است که در خیلی از داستان‌های تشرف، دلیل قطعی از اینکه آن فرد حتماً امام زمان (عج) بوده‌اند، نداریم، برخی فکر می‌کنند هرکسی که از درون افراد خبر داد و سپس از چشم‌ها غیب شد، حتماً امام زمان (عج) هست، در حالی که یاران امام زمان (عج) و اولیای خدا هم می‌توانند چنین اعمالی را انجام دهند و طی الارض و طی السما هم داشته باشند، در روایتی از امام صادق (ع) هست که حداقل ۳۰ نفر از یاران خاص امام زمان (عج) در دنیا هستند که همیشه همراه امام عصر می‌باشند و با امام زمان (عج) رفت و آمد می‌کنند.

استاد حوزه عنوان کرد: گاهی یاران امام عصر (عج) در دنیا چنانچه صلاح بدانند به مردم کمک می‌رسانند، اما در داستان تشرف سید مرحوم قزوینی چند قرینه و نشانه هست که دلالت بر وجود مقدس امام عصر (عج) می‌کند، از جمله سلامی که در دعاها مستقیماً برای امام زمان وارد شده و سید مرحوم قزوینی و دو خانم در مسجد سهله می‌خوانند و توسط امام زمان پاسخ می‌داند (امام زمان در محراب سهله بر می‌گشتند و می‌فرمودند علیک السلام) و قرین دیگر اجابت کردن حاجت‌ها بود.

وی با بیان اینکه نکته سوم تربیتی این داستان تشرف بحث تفرغ در عبادت و اقسام آن است، تصریح کرد: این بحث مهمی است، ما لازم است در عبادت خداوند تفرغ داشته باشیم، تفرغ در عبادت یعنی آنکه انسان با اختیار، خودش را برای عبادت خداوند از هر وابستگی فارغ نماید.

عضو مجلس خبرگان رهبری توضیح داد: فارغ شدن یکی از رموز استفاده حداکثری از عبادت است، و الاّ انسان زحمت می‌کشد و عبادت هم می‌کند اما بهره کافی و وافی را نمی‌برد.

وی تشریح کرد: در اصول کافی هم آمده است رسول اکرم (ص) می‌فرماید «افضل مردم کسی است که عاشق عبادت باشد و با تمام روح و جان خود، عبادت را دوست داشته باشد و برای این عبادت خود را فارغ کند.

آیت الله مهدوی عنوان کرد: فارغ بودن چند قسم دارد، یک نمونه از آن فارغ نمودن جسمی است، یعنی جسم نباید در هنگام عبادت تحت فشار باشد، به این صورت که مثلاً برای شب احیا نباید خیلی گرسنه و یا خیلی سیر باشی که اذیت شویم.

وی افزود: تفرغ دیگر در هنگام عبادت این است که با کسی کاری نداشته باشد و یا کس دیگری با او کار نداشته باشد، مثلاً در هنگام عبادت نباید تلفن روشن باشد، در قدیم رسم این بود که اتاقی مخصوص عبادت داشتند که چند خصلت داشت از جمله اینکه خیلی روشن، بزرگ و دارای پنجره نباشد و تمیز و پاک بوده.

استاد حوزه اظهار کرد: قسم دیگر فارغ از حزن گذشته و نگرانی آینده است، خیلی از افراد در هنگام عبادت، به فکر نگرانی‌های خود از گذشته هستند.

وی بیان کرد: قسم دیگر فراغت، انقطاع دل است، هرچه محبت ما به دنیا بیشتر باشد، دل کندن ما از دنیا سخت‌تر است، غصه خوردن از آسیب‌های مالی، نشان از داشتن محبت دنیا در دل است، نکته بعدی این است که برای عبادت نباید عجله داشت و وقت کم گذاشت، بنابراین باید فکر را از هر امری غیر از عبادت فارغ کرد.

انتهای پیام

ارسال نظر

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.
captcha