کاوه سجادی‌حسینی، کارگردان سینما در گفت‌وگو با خبرگزاری حوزه، پیرامون جایگاه خانواده در تولیدات سینمایی اظهار کرد: یکی از ژانرهای اصلی در سینمای ایران تولیدات ملودرام است. در این شکل فیلمسازی همیشه خانواده به عنوانی محوری اصلی در کارها حضور دارد. درباره تصویرگری از خانواده در فیلم‌های ایرانی باید به واقعیت تکیه زد تا کار به نوعی درگیر سیاه‌نمایی نشود.
وی افزود: درباره کارهای خانوادگی باید یک نکته را به صورت ویژه مد نظر داشت آنهم اینکه این دست آثار باید امید را به جامعه منتقل کنند، چون این خصیصه نیاز اصلی جامعه امروز است. نکته دیگر اینکه خانواده هسته اصلی جامعه است، برای همین اعتلای این بخش مطمئناً تاثیرات خوبی را جامعه خواهد گذاشت.
این فیلمساز در پاسخ به این سوال که چگونه می‌توان از فیلم‌هایی خانوادگی برای تبلیغ آموزه‌های دینی بهره برد، بیان کرد: این حوزه می‌تواند محلی مناسب برای تولیدات دینی در سینما باشد به شرطی که ورود به این حوزه درست باشد. منظور از ورود درست این است که از مستقیم‌گویی پرهیز داشته باشیم، چون تجربه نشان داده در کارهای که به صورت مستقیم به موضوعات دینی توجه دارد اتفاق خوبی رخ نمی‌دهد.
سجادی حسینی تاکید کرد: وقتی نگاهی مستقیم به موضوعات دینی در آثار نمایشی صورت می‌گیرد به مخاطب این اجازه داده می‌شود خود پیرامون مضمون تصمیم گیری کرده و پیرامون آن تعقل کند. این اتفاق باعث خواهد شد نتیجه‌ای که دریافت می‌شود ماندگار و جریان‌ساز باشد. بگذارید در این رابطه از تبلیغ نماز نام ببرم. اگر در فیلمی به مخاطب توصیه شود که نماز بخواند نتیجه مطلوب نخواهد بود، اما وقتی به صورت غیرمستقیم زیبایی‌های نماز را در کارهای نمایشی نشان دهیم بازخورد آن بسیار آشکار و واضح خواهد بود.
وی در انتها تاکید کرد: من در یکی از فیلم‌هایم (بوفالو) به طمع اشاره داشتم. این کار نیز در لایه‌های قصه پرداخته شده است، برای همین تصور من این است این کار را می‌توان اثری دینی دانست.
انتها پیام
