خبرگزاری حوزه | در جهان هستی پدیده‌های اجتماعی چه مادی باشند و چه معنوی محصول کنش‌ها و واکنش‌ها هستند.
یکی از پدیده‌هایی که در عصر حاضر به وقوع پیوسته، دوری برخی مردم از اسلام و انسان‌های مذهبی است و این یکی از واقعیت‌های دوران ماست؛ به‌ویژه اینکه هر چه آن پدیده حقیقی‌تر و آسمانی‌تر باشد دوری از آن بررسی‌ها و تحلیل‌های دقیق‌تری می‌طلبد.
بی‌تردید فاصله‌خواهی و فاصله‌گذاری از اسلام و معنویت را نمی‌توان محدود به یک یا دو علت دانست، بلکه چنین چیزی محصول پازلی است که قطعه‌ها و علت‌های مختلف و متفاوتی را در خود جای داده است.
اما یکی از چیزهایی که موجب دوری برخی مردم از دین و دیانت شده است، به‌ویژه کسانی که تجربه آشنایی با دین و فضاهای دینی را نداشته‌اند این است که آن‌ها جهان دینی را باواسطه شناخته‌اند و ارتباط آن‌ها با دین به‌واسطه دیدن روحانیت و انسان‌های مذهبی بوده است و ارتباط باواسطه که به‌وسیله واسطه‌های غیر معصوم شکل می‌گیرد از آسیب به دور نخواهد بود، به‌ویژه آن‌که برخی مناصب اجرایی و مسئولیتی در دست روحانیت باشد و آن‌ها نیز یا نخواهند یا نتوانند به وظایف خود عمل کنند.
متأسفم که باید بگویم حتی امر به معروف‌ها و نهی از منکرهای برخی مذهبی‌ها رویکردی ناآگاهانه و در تضاد با دین دارد، برای نمونه کافی است این را بدانیم که آمران و ناهیان ما شرایط و ظرفیت‌های فعلی جامعه را درک نکرده و دین را در ورطه تهمت و بدقضاوتی قرار می‌دهند و در مواردی هم فاقد ویژگی‌های لازم برای انجام رسالت‌های دینی هستند و رویکردهای کنش‌گرایانه و آگاهانه جای خود را به رویکردهای منفعلانه و ناآگاهانه می‌دهد.
اگر به رفتار دین‌داران نگاهی بیندازیم، خواهیم یافت که اخلاص در رفتار و دعوت از روی محبت فراموش شده و خودنمایی در دعوت و اظهارنظرهای شخصی و شخصیتی لباس خادمی و تبلیغ دین بر تن کرده است.
خلاصه آن‌که غیرمتدینین ناهنجاری‌های دینی و اخلاقی را در لباس و منش ما درک کرده‌اند و در مواردی هم تناقض‌های گفتاری و عملی ما را به چشم دیده‌اند.
امروز آیا دیرکرد اجرای عدالت، از بین رفتن اعتماد به نفس دینی، داخل کردن لذت‌های ناصواب در جوار دین‌داری و خطاهای انسانی دین‌داران با شعارهای فراوان دینی بر کسی پوشیده است؟!
شاید یکی از بزرگترین خطاهای ما این بود که کم‌کم، کمتر از معصومین علیهم‌السلام و راه آن‌ها گفتیم و راه خود و منش دیگران را نسبت به معصومین علیهم‌السلام در عمل برگزیدیم؛ اینجا بود که نه تنها از سخنان و رفتارهای آن بزرگواران دوری جستیم، بلکه خطاها و توجیهات غیرمنطقی و ناعادلانه خود را به پای آنان نوشتیم!
علی کردانی
