خبرگزاری حوزه | می‌توان «غزه» را چکیده آرمان رهایی«فلسطین» از یوغ استعمارگری، اشغالگری و نژادپرستی دانست. مقاومت و پایمردی مبارزان فلسطینی در آینهٔ باریک و البته شفاف غزه، به‌خوبی انعکاس یافته و آفتاب تابانْ در آسمان بی‌غبار ساحل مدیترانه، آن را به جهان بازتاب می‌دهد.

سرزمینی با تاریخی ۴ هزار ساله، آنقدر در اعماق تمدن بشری ریشه دوانده است که دستاوردهای شوم فناوری بشری-هرچند که بسیار هم پیشرفته باشند- نتوانند آن را از ریشه برکنند و از خاطره‌ها محوش سازند.

«غزه» آینهٔ عبرت است برای دو گروه:

گروه اول، آزادمردانی که از همه هستی خود در راه حراست از شرافت خویش، می‌گذرند و هیچ چیز را همسنگ کرامت انسانی خویش نمی‌انگارند و بر این باورند که نه مرگ آنقدر تلخ است و نه زندگی آنقدر شیرین، که انسان برای این دو «شرفش» را بدهد.

گروه دوم، بزدلانی که از عُوعُو سگان و زوزه شغالان استعمارگر و دشمنان بشریت می‌هراسند و تاج کرامت الهی را از سر برداشته و قلاده حقارت بردگی به گردن خود می‌اندازند.

بی‌تردید، امروز و در عصر گسترش رسانه‌ها، مرزهای جغرافیایی کارکرد سنتی خود را تا حد زیادی از دست داده‌اند و رسانه‌ها، جهان را به سمت بی‌مرزی سوق می‌دهند. در چنین روزگاری، پایایی و مانایی «حماسه غزه» در گرو کنشگریِ رسانه‌ایِ نیرومند از سوی همه کسانی است که دل در گرو آزادگی و کرامت انسانی دارند و از هر آنچه رنگ خودبرتربینی و پست‌انگاشتن دیگران دارد، گریزانند.

علیرضا مکتب‌دار، طلبه و پژوهشگر حوزه