به گزارش خبرگزاری حوزه، نظیفه سادات مؤذن طی سخنانی در بیست و دومین گعده نویسندگان حوزوی و دانشگاهی که در موسسه رسانه ای فکرت برگزار شد، با تأکید بر لزوم رعایت اصل ساده نویسی در ادبیات و نویسندگی اظهار داشت: در این عرصه بهترین آموزگار ما سعدی شیرازی است که ما شیوه سهل و ممتنع را از ایشان می آموزیم.وقتی می‌گوییم «سهل و ممتنع» منظورمان این است که علاوه بر سادگی و قابل فهم بودن ویژگی‌هایی داشته باشد که نوشته‌ی ما را از دیگر نوشته‌ها متمایز سازد.

وی افزود: آنچه یک نویسنده را به مدارج عالی سهل و ممتنع نویسی رهنمون می‌کند، پرهیز از دو امر است؛ نخست این که از تکلف و تصنع بپرهیزیم. یعنی پیچیده نوشتن و دیگری این که دچار آفت سطحی نگری و سطحی نویسی نشویم.

سادات مؤذن همچنین اضافه کرد: سخت نوشتن و قابل فهم نبودن برای عوام بازمی‌گردد به آن زمانی که خیلی از مردم اصلاً حق خواندن و نوشتن و باسواد بودن را نداشتند، بلکه تنها عده‌ای از سلاطین و وزرا و کاتبان اجازه داشتند بنویسند و این مساله خود به خود تبدیل شده بود به مسابقه‌ای بین این جماعت که هر که سخت‌تر بنویسید، هنر بیشتری دارد.

وی بیان داشت: این که می‌گوییم با تکلف ننویسیم، یعنی می‌خواهیم با عموم مردم ارتباط داشته باشیم و پیامی منتقل کنیم. پس اصل این است که برای رسیدن به این هدف از تکلف و تصنع پرهیز کنیم.

سادات مؤذن با بیان این که مخاطب باید لذت ببرد و با ما نوشته‌ی ما ارتباط برقرار کند، گفت: از سوی دیگر باید از عوام زدگی و سطحی گرایی نیز پرهیز کرد؛ به عبارتی دیگر پرهیز از تکلف نباید نویسنده را دچار عوام زدگی و سطحی گرایی کند به نحوی که از آن سطح ادبی که ادبیات نگارشی و زبان معیار فارسی است فاصله گرفته و به ادبیات مردم کوچه و بازار نزدیک شود.

وی یادآور شد: نتیجه‌ی دوری از این دو اشکال در یادداشت‌نویسی رسیدن به این است که عوام بفهمند و خواص بپسندند. عوام کسانی هستند که مخاطبان متن شما هستند و خواص نیز شامل افرادی است که اهل فرهنگ و اندیشه هستند و بر قواعد درست نویسی، خوب نوشتن، شیوا نویسی و زیبا نویسی اشراف دارند.

انتهای پیام