حجت الاسلام والمسلمین حجت الله سروری کارشناس علوم دینی و نویسنده چند کتاب در این زمینه در گفتگو با خبرگزاری «حوزه» گفت: درباره غدیر سفارش شخص پیامبر اکرم(ص) است که به حاضران در غدیر فرمود که حتما این جریان را به غایبان خود نسل به نسل ابلاغ کنید؛ و این امر به دلیل  مظلومیت غدیر از سوی امام صادق(ع) بسیار سفارش شده است و مصاحبه ها و گفتگوها در این مسیر قطعا در مسیر عمل به احیای امر ولایت است و خبرگزاری ها هم نقش بسیار مهمی در این جریان مقدس دارند.

شبهات بسیاری در خصوص غدیر مطرح شده است که همه آنها ریشه در کینه جویی و مادی گرایی و خباثت دارد نه دلیل علمی، زیرا باید این سوال مطرح شود که چرا در گرمای سوزان جحفه پیامبر(ص) فرمودند که سه شبانه روز مسلمانان در آنجا بمانند و پس از ابلاغ امامت و خلافت امام، از آنها بیعت بگیرند.

پیامبر اکرم(ص) در این روز از 120هزارنفر بیعت گرفتند تا دیگر کسی نتواند آن را زیرسوال ببرد؛ حتی زنان نیز دست خود را در یک ظرفی کردند حضرت نیز در آن ظرف دست خود را فروبردند تا از این طریق آنها بیعت خود را اعلام کنند که این روش ماندگار شد؛ حال باید از کسانی که مفهوم مولا را دوست می پندارند واز این سخنان بی پایه مطرح می کنند پرسید که کسی برای بیان دوستی سه روز از مردم بیعت می گیرد؟

قطعا یکی از دلایل اصلی در این شکل از بیعت گیری از مسلمان عدم خدشه وارد کردن دشمنان اسلام به این روز و این واقعه مهم و تاثیرگذار است؛ این شکل از بیعت گیری از زمان حضرت آدم تاخاتم نظیر نداشت که چنین جمعیتی برای چنین بیعتی جمع شوند و پیامبر هم در این اجتماع چندبار جمله « من کنت مولاه فهذا علی مولاه» را  تکرار کردند.

اولین نفری که در این امر شبهه انداخت، فخر رازی بود که اولین نفری بود که گفت منظور پیامبر(ص)  از «ولی» یار و محبوب بوده نه خلیفه؛ سوال اینجاست که اگر معنی آن محبوبیت است دیگر نیازی به سه روز تبریک و بیعت د اشت؟ عمربن خطاب اولین کسی بود که به ایشان در غدیر تبریک گفت و خلافتشان را تصدیق کردند که فخررازی مفسر بزرگ اهل سنت در تفسیر آیه 67سوره مائده به همین مساله اشاره کرده است.

بحث بیعت گرفتن ابوبکر، عمر و سران سقیفه و حتی تلاش برای ترور پیامبر همگی مسایلی است که در تاریخ ذکر شده است و جای هیچ فراری را برای منکران غدیر باقی نگذاشته است؛ مساله ای که جلال الدین سیوطی، صحیح ترمذی و.. اقرار دارند که عمر بن خطاب اولین کسی بوده که تبریک گفت؛ خطیب بغدادی از ابوهریره نقل می کند که در روز غدیرپیامبر(ص) دستان امام علی(ع) را بالا گرفت و گفت آیا من ولی شما نیستم؟ همه گفتن بلی  و سپس فرمودند که «من کنت مولاه فهذاعلی مولا» بعد عمر خطاب پس از این چمله تبریک گفته این حقیقت در تاریخ بغداد مطرح شده است.

آنهایی که سی معنا برای مولا آورده اند و می گویند معنی اصلی آن دوست است، باید بیان کنند که کدام عقل سالمی قبول می کند که در بیابان گرم جحفه پیامبر مردم را متوقف کرده اند که بفرمایند من با علی دوست هستم در حالی که همه می دانستند که پیامبر با امام علی(ع) دوست است و نکته بعد این که همین حضرات اگر به منابع اصیل خود نگاهی بیاندازند می بینند که آیاتی که آن روز نازل شد و تبریکی که گفته شد و بیعتی که گرفته شد برای ابراز دوستی نبوده و مفهوم تحول آفرین را با خود داشته است.

یکی از شبهات مهمی که در این زمینه بیان می شود آن است که اگر شیعه می گوید که 120هزار نفر در آن روز حضور داشتند؛ چرا پس از غصب خلافت از امام، همه این واقعه را فراموش کردند و ایشان را به عنوان خلیفه انتخاب نکردند؟

نکته این است که با وجود این که سران سقیفه اولین کسانی بودند که با امام علی(ع)  بیعت کردند پس از رحلت پیامبر(ص)امام علی(ع) را کنار زدند و در این راه و مسیر از اهرم هایی استفاده کردند که بتوانند بیشترین تاثیر را در مردم ایجاد کنند.

آنها با یک کودتای کاملا سیاسی با ایجاد فضای عدم مداخله مردم در مرحله اول، قداست زدایی را محور کار خود قرار دادند و به آتش کشیدن خانه حضرت زهرا(س) و مضروب کردن ایشان موجب ایجاد رعب و وحشت عجیبی شدند، زیرا مردم گفتند که کسانی که به دختر پیامبر(ص) رحم نمی کنند قطعا به ما هم رحم نخواهند کرد به همین دلیل بود که مردم را ترساندند تا در مقابل تحولات دیگر هم ساکت باشند.

در روزی که قرار بود خانه حضرت زهرا(س) را به آتش بکشند، گفتند؛ اگرچه می‌دانیم دختر پیامبر است ولی اگر علی(ع) از خانه بیرون نیاید خانه را به آتش می کشیم و با این زهر چشم همه مردم را ترساندند ؛سکوت مردم در مدینه به این بر می‌گردد که طرفداران سقیفه اگر چه عامه مردم را توجیه می کنند که در سقیفه اجماع بوده است؛ اما باید گفت که اگر اجماع آنهادر سقیفه 21نفر بوده است، در این سمت و در خانه امام علی(ع) 28نفر اجماع کرده بودند و این صحابه طرفدار ایشان بودند که اگر قائل به اجماع هم بوده و هستند طرف و وزنه این طرف سنگین تر بود.

منطقه جحفه راه را به سه مسیرتقسیم می کند؛ یک راه به مصر یک راه به یمن و یک راه نیز به مدینه ختم می شود؛ اگر چه این تعداد جمعیت حاضر بودند اما همه آنها اهل مدینه نبودند و این کودتا در مدینه شکل گرفت و به جاهای دیگر نیز ابلاغ شد.

 یکی از احتجاجاتی که حضرت زهرا (س)به اهل سقیفه و صحابه داشتند اشاره ایشان به بحث غدیر بود؛ خطبه غدیر به قدری واضح بود که جایی برای انکار نداشت، ولی شرایط نظامی و سیاسی و خفقان آن روز باعث شده بود که کسی جرات نکند و یا به خاطر منافع مادی خود و حضور در چینش جدید قدرت سیاسی دفاع از امام را فدای مقاصد خود کند.

 در خطبه غدیرآمده است که پیامبر(ص) فرمودند که ای مردم او از سوی خدا به امامت منصوب شده است کسی که ولایت او را منکر شده خدا او را نمی بخشد و هم توبه اش قابل قبول نیست؛ اینها علنا بحث ولایت را کنار زدند تا بتوانند بر مردم حکومت کنند و یکی از مباحثی که به این عرصه بر می گردد، بحث کودتای سیاسی بود که برخی‌ها انجام دادند و شواهد بسیار محکمی نسبت به این مساله نیز وجود دارد که قابل انکار نیست.

ده شاهد در این زمینه وجود دارد که اولین آن بحث ولایت پیامبر و امام علی(ع) و آیه «اولی بالمومنین» با «نفسهم» است؛  دوم آیه 67از سوره مائده آیه اکمال؛ سوم آیه ابلاغ؛ چهارم تبریک و تهنیت مردم به خصوص سران سقیفه است؛ و پنجم استدلال امام علی(ع) به بحث غدیر حتی به زیدبن ارقم است که به ایشان فرمودند که مگر تو نبودی که پیامبر(ص) مرا معرفی کرد زید در اینجا سکوت کرد و گفت که فراموش کرده ام که امام نیز او را نفرین کردند.

شاهد ششم، حضرت زهرا(س) و احتجاج به حدیث غدیر بود؛ شاهد هفتم حدیث ثقلین است و شاهد هشتم، اهتمام رسول خدا به نقل نسل به نسل است که این اهتمام در واقع از سوی خدا مطرح شده است؛ شاهد نهم نیز مبحث« اللهم وال من والاه و عاد من عاداه» است؛  و شاهد دهم عذابی است که حارث بن نعمان فهری چشید که علامه تصریح می‌کند این مطلب سی سند از اهل سنت دارد از جمله الکشف و البیان که قضیه حارث بن نعمان را استخراج کرده است.

زمخشری در «ربیع الابرار» می گوید که در روزگار بنی امیه در 70هزار منبر به علی(ع) لعن می کردند که تمام تلاششان این بود که حقایق اهل بیت(ع) به جامعه نفوذ نکند.

 امام خمینی(ره) مبحث ولایت در غدیر را یک مساله کامل سیاسی و حکومتی دانستند و در صحیفه نور فرمودند که این امر پیامبر(ص) یک امر کاملا حکومتی و مرتبط با جامعه اسلامی بود نه یک امر معنوی خاص، ایشان این بحث را در تثبیت مساله ولایت فقیه مطرح کردند و فرمودند که غدیر آمده بفهماند که سیاست به همه مربوط است و با نظریه حکومتی ولایت فقیه ارتباط مستقیم دارد.

در احقاق الحق مرحوم جزایری از نگاه علامه عامه، از جمله سیوطی و جلال الدین نیشابوری، بحث حدیث غدیر کاملا بیان شده است تا راه را بر منکران غدیر ببندد؛ دو آیه در بحث غدیر داریم که مستقیما این بحث را مطرح می کنند که اولین آن آیه 67مائده که علامه امینی فرمودند که حدود 43 نفر شامل سیوطی وقاضی شوکانی از علمای اهل سنت این بحث را کاملا تایید کرده اند و 30تن از مفسیرین اهل سنت از جمله ابن کثیر عسقلانی و ترمذی همه شان در آیه 67مائده اذعان داشته اند و بزرگان اینها به این مساله بیان می کنند، ولی متاسفانه شاهد هستیم که نسل جدید آنها حالا منکر این مساله شده اند.

یکی از نکات جالب این است که این وهابیونی که در شبکه های ماهواره ای نشسته و این قدر راحت همه چیز را خیال پردازی شیعیان بیان می کنند؛ آیا مسند احمدبن حنبل که اعتقاد اصلی شان را از او گرفته اند را خواندند که او بیان کرده است که عمربن خطاب اولین کسی بود که خلافت امام علی(ع) را به ایشان تبریک گفت؟

باید گفت که آنها هم غرض دارند و هم مرض که این واقعه کاملا واضح و شفاف تاریخی را به این راحتی رد می کنند؛ آنها برای فرار خود همه راه های اثبات را از بین بردند از جمله خشک کردن فدک و چاه های حفر شدن توسط امام علی(ع) و منابع خود را؛ بنای اسلام بر دو چیز استوار شده است توحید و نبوت است و این توحید و نبوت بر ستون ولایت استوار شده است اگر کسی ولایت را قبول نکند توحید ونبوت را قبول نکرده است زیرا خدا می گوید که رضایت به دینی می دهم که علی در آن است.

متاسفانه شیعه در بحث غدیر کوتاهی کرده است و سند هویت شیعه در غدیر است آنچه که اسلام ضربه خورده است به خاطر فراموش کردن غدیر است؛ دشمنان منکر غدیر هستند زیرا شیعه خودش تفریط و کوتاهی کرده است؛ همه تلاش دشمنان اسلام برای فراموش کردن این حادثه و به انحراف کشیدن آن است.

متاسفانه علمای وهابی در تلوزیون های وهابی خود در ماهواره برای از بین بردن روح شیعه گری ما از هر راهی استفاده می کنند و این آقایان که نماد تحجر هستند در شبکه های خود می گویند که شما ایرانی ها چرا نام فرزندان خود را عربی می گذارید و به جای حسن و علی و زهرا باید نام های ایرانی مثل سهراب و رستم و.... را برای خود بگذارید، زیرا شما که عرب نیستید؛ آنها از این راه استفاده می کنند تا کم کم تعصب و همیت ما روی اهل بیت(ع) کم شود.

حدیث سلسلة الذهب به همین قضیه بر می گردد که مهمترین مساله را امام رضا برای ما مطرح می کنند ایشان وقتی به نیشابور می رسند 70هزار نفر شیعه و سنی و مسیحی نشسته‌اند تا بدانند امام چه می خواهد بگوید ایشان این حدیث «حصن» را مطرح کردند ولی در آخر بیان کردند که «بشرطها و شروطها و انا من شروطها» تا کار برای همه مشخص شود که ولایت کلید لااله الا الله است..

در اسناد اهل سنت از جمله الامام و السیاسه از ابن قندوزی حنفی مذهب از عبدالله بن عمر نقل می کند که عایشه به عبدالله گفت سلام مرا به پدرت برسان و بگو که امت پیامبر را بدون سرپرست نگذار و اگر این کار را نکنی فتنه ای به پا خواهد شد.

چگونه است که عایشه تشخیص این  را می دهد که پس از عمر باید جانشین باشد آیا پیامبر این تشخیص را ندارند؟ چه جور همه حاکمان اموی و عباسیان، خلیفه بعد از خود را تعیین کردند و پیامبر(ص) پس از پیامبر(ص) مردم را رها می‌کنند؟

سوال این است که اگر هم می خواهند بگویند که منطق حقه در تعیین خلیفه اجماع بوده است پس بعد از ابی بکر هم باید اجماع باشد، پس چرا خلیفه اول، خلیفه دوم را مستقیم انتخاب کرد و اگر قرار به تعیین خلیفه به شکل مستقیم است چرا در خلیفه سوم این چنین عمل نکردند؟

تبلیغات علیه مکتب تشیع شدت فراوانی گرفته به شکلی که در کشور پاکستان ظرف یک سال 60عنوان در تیراژ 30 میلیون بر ضد شیعه نوشته‌اند؛ در حج 92 میلیون کتاب علیه تشیع به نام دشمنت را بشناس را در میان حجاج توزیع کردند؛ در سال گذشته10 میلیون 500هزار جلد کتاب به 20زبان دنیا نوشتند و در قم طلاب یک مدرسه علمیه 5هزار کتاب از این کتب را شناسایی کردند زیرا دشمنان اهل بیت(ع) تمام عزم خود را برای حذف تشیع و اهل بیت(ع) به کار بسته اند.