به گزارش خبرگزاری حوزه، کسانی که مشتری پر و پا قرص محصولات به نمایش درآمده در بستر شبکه نمایش خانگی یا به تعبیر درست تر، شبکه نمایش اینترنتی هستند و در عین حال نگاه نقادانه ای نیز به این قبیل آثار دارند، اذعان می‌کنند که به جز معدود آثاری، سریال‌ها و فیلم‌های این شبکه آن چنان که باید و شاید از ساختار و قوام فنی و محتوایی لازم برخوردار نیست، کما اینکه بسیاری از این آثار با وجود هزینه‌های نسبتاً بالایی که درباره آنها صورت می‌گیرد به خصوص از منظر پرداخت دستمزد هنرپیشه‌ها و ستاره‌ها، عملاً در گیشه مورد نظر با شکست مالی مواجه شده اند.

این در حالی است که جای آثاری از جنس" آقازاده" که به هر حال علاوه بر جذابیت‌های فنی، از حیث محتوایی نیز حرف برای گفتن دارند، در بستر شبکه نمایش خانگی به شدت احساس می‌شود.

خوشبختانه اخیراً محسن دریالعل، مدیر مرکز فیلم و سریال سازمان اوج با اشاره به موضوعات ملتهب در تولید سریال‌های روز اعلام داشته که سریال‌هایی همچون آقازاده باز هم در این مرکز تولید خواهد شد.

واقعیت آن است که در حال حاضر در بستر پلتفرم‌های داخلی، بخش خصوصی با ایده‌ها و سوژه‌های خاص به دنبال تولید محتوایی است که از حیث ممیزی، محتوایی متفاوت با رسانه ملی دارد، ضمن آنکه به عنوان مثال طرح مباحثی چون عشق‌های مثلثی و مربعی و … دارای جذابیت‌های غریزی خاصی است، ضمن آنکه نباید از یاد ببریم که به لحاظ نوع پوشش و آرایش و… این آثار با تولیدات تلویزیون متفاوت است.

از سوی دیگر باید توجه داشت که از ابتدای امسال تاکنون حدود ۱۵ سریال در بستر پلتفرم‌های اینترنتی پخش شده که دست کم بیش از نیمی از آنها، کف استاندارد سریال سازی را هم نداشته اند!

هر چند در این میان می‌بایست به تنوع قابل توجه موضوعات و سوژه‌های این سریال‌ها هم اشاره کرد به نحوی که در میان آنها هم سریال کمدی به چشم می‌خورد، هم سریال با تم تاریخی و هم سریال ملودرام و گاه جنایی و اکشن.

در اینکه مخاطب دنیای امروز نیاز به محتوای رسانه‌ای و در عین حال جذاب دارد، شکی نیست اما مهم است که در جامعه اسلامی، تنها به بُعد سرگرمی مخاطب توجه نشده و محتوای پیام رسانه‌ای نیز مورد عنایت باشد.

همان طور که پیشتر اشاره شد، بخش قابل توجهی از سریال‌های شبکه نمایش خانگی چه در عرصه فرم و چه محتوا، آثاری ضعیف و نسبتاً شکست خورده به شمار می‌روند، البته این سخن به معنای دفاع از کیفیت نازل بسیاری از سریال‌های تلویزیونی نیست چه آنکه برخی از این دسته سریال‌ها حتی از منظر ایجاد جذابیت برای مخاطب عام از محصولات شبکه نمایش خانگی نیز عقب تر هستند.

روی سخن اما اینجاست که اولاً می‌بایست نظارت هوشمندانه و درستی بر تولیدات شبکه نمایش خانگی وجود داشته باشد و از وهله بعد نیز تولیدکنندگان این قبیل آثار، از منظر فرم و محتوا، قائل به رعایت کف استاندارد تولید سریال داشته باشند نه اینکه به هر قیمت و بهانه‌ای، صرف تولید و پخش در پلتفرم‌ها برای آنها موضوعیت داشته باشد.