به گزارش خبرگزاری حوزه، یکی از فیلم‌های نسبتاً جذاب چهلمین دوره جشنواره فیلم فجر، بی شک" ملاقات خصوصی" به کارگردانی امید شمس است که انصافاً در نخستین فیلم بلند خود فارغ از برخی ضعف‌ها که بدان اشاره خواهد شد، عملکرد موفقی داشته است.
به خصوص کارگردان این فیلم در شکل و شمایل خلاقانه فیلمبرداری و تصویرسازی و همچنین بازی گرفتن از هنرپیشه‌های اصلی همچون هوتن شکیبا و پریناز ایزدیار، نمره موفقی را دریافت می‌کند، هر چند که متأسفانه در بخش مربوط به شخصیت پردازی و فیلمنامه دچار ضعف‌هایی است که از دید مخاطبان خاص و منتقدان سینما دور نمانده است.
داستان عاشقانه فیلم که در بستر برخی معضلات و آسیب‌های اجتماعی از جمله مباحث مرتبط با زندانیان و مواد مخدر روایت می‌شود، جذابیتی به اثر بخشیده که باعث شده تا روز پایانی جشنواره در بخش آرای مردمی، " ملاقات خصوصی" در صدر باقی بماند.
واقعیت آن است که این فیلم با وجود همه ایراداتش که همان طور که عرض شد، عمده ی آن به فیلمنامه باز می‌گردد، استانداردهایی در اجرا و کارگردانی دارد که قطعاً برای یک کارگردان جوان و کار اولی در سینما، نقطه قوت به شمار می‌رود.
البته جدای از ریتم کند فیلم در برخی سکانس‌ها، آنچه توی ذوق می‌زند، بی منطق بودن برخی رفتارها و دیالوگ هاست که بار دیگر ضعف در قصه گویی و به ویژه شخصیت پردازی را نشان می‌دهد.
هوتن شکیبا و پریناز ایزدیار بار دیگر در این فیلم نشان دادند که راه حرفه‌ای شدن و حرفه‌ای ماندن در هنر- صنعت- رسانه‌ی سینما را به خوبی یاد گرفته اند و قدردان موقعیتی که الان در آن قرار دارند و البته سال‌ها برایش زحمت کشیده اند را نیک می‌دانند.
صحبت‌های شکیبا در نشست خبری پس از اکران "ملاقات خصوصی" در خانه جشنواره شنیدنی است، آنجا که می‌گوید: " این نقش با توجه به زیست زندان خیلی از من دور بود. من برای کسب تجربه چندباری به زندان هم رفتم. فکر می‌کردم این مکانی که در آن هستیم، فضای تلخی است و بعد از پایان کار ما هم همچنان این تلخی ادامه دارد. امیدوارم توانسته باشیم بخشی از این فضا را ساخته بسازیم و تأثیرگذار باشیم".
ایزدیار نیز در این نشست بیان داشت: " ممکن است فضای این فیلم کمی ما را به یاد نقش من در فیلم ابد و یک روز بیندازد، درحالی که شباهت فقط در همین فضا بود و نقش من در ملاقات خصوصی از زمین تا آسمان با نقشم در ابد و یک روز تفاوت داشت؛ زیرا شرایط متفاوتی داشت. ما زمان زیادی درباره این شخصیت گفتگو و تمرین کردیم و بخش زیادی از شکل‌گیری شخصیت من در این فیلم نتیجه تلاش آقای شمس در پروراندن کاراکتر پروانه بود و من شخصاً برای نزدیک شدن به این کاراکتر یا ایجاد تفاوت در آن با کاراکتر ابد و یک روز کاری نکردم.»
در ادامه بد نیست نگاهی به بخشی از صحبت‌های امید شمس، کارگردان فیلم بیندازیم، آنجا که به تصریح بیان می‌دارد: " همه شخصیت‌های این فیلم در موقعیتی قرار می‌گیرند که متعلق به آن نیستند و حالا همگی در زندان با یکدیگر رو به رو می‌شوند. ما برای پروژه‌ای کاری در زندان‌ها مشغول به کار بودیم و در آنجا شاهد واقعیاتی بودیم که ما را به سمت نگارش این فیلمنامه سوق داد. محله‌ای که در فیلم می‌بینید، محله زندگی خود من بود و، چون من خودم در جنوب تهران بزرگ شدم، دوستان بسیاری داشتم که در زندان بودند و در زیست شخصی خودم شاهد این ماجراها بودم. با این حال فکر می‌کردیم که کار ما بستری عاشقانه دارد و سعی کردیم از چیزهایی که ما را از این فضا دور می‌کند، اجتناب کنیم. این فیلم ماحصل یک کار گروهی بود"
