به گزارش خبرنگار خبرگزاری حوزه از تهران، دکتر حسین رضایی از اساتید قرآن پژوه دانشگاه طی سخنانی در این نشست با اشاره به مطالعات مستشرقان راجع به قرآن مجید ابراز داشت: وجود تشابهات و همخوانی های ظاهری میان برخی از آیات قرآن بـا کتـاب مقدّس به ویژه تورات، موجب به وجود آمدن ادعای تأثّر قرآن کریم از کتـاب مقدّس شده است.
وی افزود: این ادعا در سده‌های اخیر از سوی خداناباوران و خاورشناسانی همچون اکسیم رودنسون، آبراهام گایگر و ... به صورت گسترده طرح و بررسی شده است. برخی از ایشان معتقدند: «بسیاری از مفاهیم و قصص قرآن از تورات اخذ شده و اگر کسی یک بار قرآن را خوانده باشد و سپس کتاب تورات را بخواند، از وسعت شباهت بین قرآن و تورات حیرت زده می‌شود.»
رضایی در پاسخ به این ادعا گفت: بر خلاف ادعای مطرح شده، اگر کسی یک بار قرآن و سپس کتاب مقدس (خصوص تورات) را بخواند، بیش از شباهت‌هایی که بین قرآن و کتاب مقدس مشاهده می‌کند، از تفاوت‌های حیرت‌انگیز بین این دو کتاب در موضوعات مختلف حیرت زده می شود.
وی اضافه کرد: این اختلافات چنان برجسته و قابل توجه است که به استناد آیاتی از قرآن و حتی خود کتاب مقدس، موضوع «تحریف کتاب مقدس» را مطرح کرده و واکنش علمای مسیحی و یهودی را برانگیخته است؛ به نحوی که مجبور به تألیف کتب متعددی در دفاع از اعتقادات خود و عدم تحریف کتاب مقدس گردیده‌اند.
این قرآن پژوه همچنین در ادامه به تفاوت‌هایی از کتاب مقدس و قرآن کریم پیرامون صفات خداوند و پیامبران اشاره کرد و بیان داشت: هرچند در برخی از عبارات کتاب مقدس اوصاف صحیحی از خداوند ترسیم شده اما در کنار این معرفی درست و عقلانی، آیات دیگری از کتاب مقدس ـ العیاذ بالله ـ از خدایی دروغگو، حسود، نادان، ناتوان، نامهربان و ... سخن می‌گوید که این اوصاف با آیات قرآن کریم و عقل سلیم کاملاً در تضاد هستند. به عنوان مثال در سفر پیدایش تورات (۳۲: ۲۴-۳۲)، ماجرای «کشتی گرفتن یعقوب با خدا» آمده که در این کشتی، خداوند از یعقوب شکست می‌خورد.
نکته دیگری که این استاد دانشگاه به آن اشاره کرد در رابطه با اسطوره‌انگاری در قرآن کریم بود. وی در این رابطه توضیح داد: اسطوره در هر جامعه‌ای وجود داشته و به نظر می‌رسد که یکی از مؤلفه‌های اساسی فرهنگ بشری است و در خصوص «اسطوره» باید به دو نکته مهم توجه شود؛ نخست این که بسیاری از اسطوره‌های ملل از باورها و عقاید دینی سرچشمه گرفته و مرتبط با آن می‌باشند و دوم هم اینکه منشأ اصلی و درون‌مایه برخی از اسطوره‌ها، تجربیات و رویدادهای واقعی هستند.
رضایی یادآور شد: به عبارت دیگر برخی از تعالیم و باورهای ادیان توحیدی همچون اشاره به موجودات ماورائی مثل شیاطین، فرشتگان و جن و همچنین بسیاری از رویدادهای واقعی که برای امتهای پیشین رخ داده، می‌تواند درون‌مایه و الهام‌بخش و منشأ بسیاری از اسطوره ها شده باشد.
وی در خاتمه افزود: لذا از نگاه منصفانه و منطق برون دینی، نمی توان ادعا کرد که داستان‌های های ذکر شده در متون مقدس لزوماً برگرفته شده از اسطوره های باستانی هستند، چرا که ممکن است این اثرپذیری به عکس اتفاق افتاده باشد و چه بسا عقیدهای وحیانی یا رویداد واقعی در بستر زمان و طی نقل های شفاهی پی درپی، آمیخته به اوهام و خیالات شده و به شکل اسطورهای غیرواقعی درآید. به همین دلیل صرف وجود اسطورهای مشابه با یکی از داستان‌ها یا باورهای قرآنی، دلیل بر اقتباس قرآن از این اسطوره‌ها نخواهد بود.
