به گزارش خبرگزاری حوزه، نویسنده در این رمان، فرازی از زندگی حضرت فاطمه‌معصومه (س) را از دوره پس از هجرت ثامن الحجج علی بن موسی الرضا(ع) از مدینه به مرو روایت می‌کند که در پی آن ایشان به درخواست امام قدم در راه سفر از مدینه به مرو می‌گذارند و در نهایت نیز در اثر بیماری در شهر قم به رحمت خداوند می‌روند. این فراز تاریخی و روایت داستانی از آن، برگ برنده نویسنده محسوب می‌شود که به خوبی از آن برای پرداخت داستانی بهره برده است.
از سوی دیگر این داستان از یک زاویه دید بسیار بدیع بهره به این معنا که راوی داستان یکی از کنیزان حضرت فاطمه معصومه (س) است که در داستان به شکل و شمایلی تازه و واقعی به روایت داستانی پرداخته است.
بیان زنانه و ترسیم ظرافت‌های بیانی که معمولاً در زبان زنان می‌توان سراغی از آن گرفت از سوی نویسنده در این متن به زیبایی ترسیم شده است.
در کنار این زیبایی بیانی، فضاسازی نویسنده از اندرونی منزل امام معصوم (ع) و ساخت چندین شخصیت سپید و خاکستری در این فضا که شرح رفت‌وآمدها و نگاه مردم در آن دوران تاریخی به امام معصوم (ع) و بیت ایشان را روایت می‌کند نیز از دیگر ویژگی‌های این متن است که نویسنده توانسته به‌خوبی از عهده آن برآید.
دیگر ویژگی این اثر را باید در زبان خلق‌شده از سوی نویسنده جست‌وجو کرد. سلیمانی در روایت خود از زبانی بهره می‌برد که تاریخی است و نیز کشش داستانی دارد. به عبارت دیگر نویسنده با توانایی و هوشیاری از عبارات و افعال و کلمات به شکلی بهره برده که مخاطب، ناخودآگاه احساس کند در فضایی تاریخی و کهن در حال مواجه شدن با داستان است.
انتهای پیام
