به گزارش مرکز خبر حوزه ، رييس دانشگاه باقرالعلوم(ع) طي سخناني در جمع اساتید و دانش پژوهان این دانشگاه با اشاره به حديثي از پيامبر اكرم(ص)، بر اهميت علم از ديدگاه آيات و روايات تاكيد كرد و علم را پايه و اساس حيات و سلامت يك جامعه دانست.
حجت الاسلام والمسلمین ارسطا افزود: در اين روايت پيامبر اكرم(ص) خطاب به يارانش تاكيد كردند؛ علم را فراگيريد، قبل از آن كه برود، از ايشان پرسيدند چگونه ممكن است علم از نزد ما برود؛ در حالي كه كتاب الله نزد ماست؟
معاون آموزش دفتر تبليغات اسلامي ادامه داد: پيامبر(ص) در پاسخ اين سئوال با لحن توبيخ كننده اي فرمودند: آيا تورات و انجيل در ميان بني اسرائيل نبود، ولي با وجود اين گمراه شدند و كتاب هايشان آن ها را از گمراهي نجات نداد؟ سپس سه بار فرمودند: رفتن علم به رفتن حاملان آن است كه همان دانشمندان مي باشند.
رييس دانشگاه باقرالعلوم(ع) اضافه کرد: از اين حديث نبوي چندين نكته استفاده مي شود كه ضرورت بهره مندي از محضر بزرگان و دانشمندان، از مهمترين آنها است.
* از نظرات مراجع استفاده شود
وي تصريح كرد: مقام معظم رهبری، مراجع عظام تقليد و مجتهدين، علمای دینی جامعه ما هستند كه بايد از محضر و نظرات آنها استفاده كرد و زمينه‌ای را فراهم كنيم كه علما بتوانند اظهار نظر نمايند.
حجت الاسلام والمسلمين ارسطا تاكيد كرد: متاسفانه امروز در بسياري از موارد زمينه براي اظهار نظر علما فراهم نيست، به عنوان مثال در مجالس عزاي اهل بيت(ع) شاهديم مداحان بيشتر از علما و بزرگان مورد توجه هستند و وقت چنداني براي علما و استفاده از بيانات آنها در مجالس لحاظ نمي گردد.
وي تصریح کرد: با ادامه اين روند، علم از ميان جامعه ما مي رود و كار به جايي مي رسد كه امروز شاهديم، مداحي به خود اجازه مي دهد در تمامي مسائل يك كشور اظهارنظر كند،آن هم اظهارنظرهاي همراه با افراط و تفريط كه اصلا درست نيست.
*هركسي نمي تواند در مسايل ديني اظهار نظر كند
رييس دانشگاه باقرالعلوم (ع) بيان داشت: علومي مانند علوم قراني و معارف اهل يبت به مفسر نيازمند است. مفسران اين علوم مجتهدين، علما و بزرگان هستند و هر كسي سزاوار اين مقام واظهار نظر در مسايل ديني نيست.
*عادتي غلط كه گرفتار آن شده ايم !
بر اساس گزارش روابط عمومي دانشگاه باقرالعلوم(ع)، وی در پايان خاطرنشان كرد: بايد قدر علما رادانست و تا زماني كه زنده هستند از آنها بهره مند شد، ولي متاسفانه عادت كرده ايم، وقتي عالمي از دنیا می‌رود، براي او بزرگداشت مي گيريم و مي گوييم: عجب عالم بزرگواري بود و چه علم فراواني. بدون شك تكرار اين روش، ناپسند موجب از بين رفتن علم و خاموشي عالمان در جامعه و در نتيجه بروز انحرافات خواهد شد.
