به گزارش مرکز خبر حوزه، حجت‌الاسلام‌والمسلمین محمدجعفری در این نشست علمی که در سالن اندیشه مؤسسه آموزشی و پژوهشی امام خمینی (ره) برگزار شد، با تبیین نظریه فلسفی وحی، اظهار داشت: معلومات اندکی که از رهگذر آیات و روایات در مورد چیستی وحی وجود دارد، کمک چندانی به فهم و زوایا و خفایای راز‌آلود آن نمی‌کند که در این میان جرأت و جسارت حکیمان در ورود به این عرصه و دست‌اندازی به فهم ابعاد و اضلاع وحی، ستودنی است.
وی افزود: دیدگاه فارابی در مورد اتصال روح نبی با عقل فعال که در بیان ماهیت وحی ابراز شده بود، نقطه عطف و شروعی برای نظریه‌پردازی در باب چیستی و چگونگی وحی که نظر دیگر فلاسفه از جمله ابن‌سینا را برانگیخته و در حکمت متعالیه با تأثیرگذاری از عرفان و حکمت سینوی و اشراقی، به تکامل و غنای بیشتری رسید.
عضو هیئت علمی مؤسسه آموزشی و پژوهش امام خمینی (ره) با تأکید بر دیدگاه ملاصدرا در خصوص وحی گفت: ملاصدرا معتقد است که عقل پایه نقل بوده لذا مقدم بر نقل است که البته این تقدم در جایی است که عقل از درک چیزی عاجز نباشد، ایشان قبل از ورود به چیستی وحی متذکر می شود که عقل در درک کیفیت نزول وحی بر انبیاء(ع) عاجز است و این بدان دلیل است که دامنه ادراکات عقل محدود به مفاهیم ذهنی و معقولات ثانویه فلسفی است و این مانند آن می‌باشد که کسی برای ادراک شکر به مفهوم حلاوت اکتفاء نماید.
حجت‌الاسلام‌والمسلمین جعفری در ادامه سخنان خود با مقایسه دو دیدگاه فارابی و ملاصدرا تصریح کرد: گر چه بسیاری از مؤلفه‌های نظریه فلسفه وحی، ریشه در فکر فارابی دارد، ولی مهمترین اشکال دیدگاه فارابی آن است که زیرساخت لازم را برای نظریه زبانی فراهم نمی‌آورد.
وی اذعان داشت: در مسئله تطابق میان عوالم و مراتب وجودی آنها نیز در دیدگاه مشائین دیده نمی‌شود و بدون لحاظ عالم مثل و تطابق میان عوالم، نمی‌توان نظریه‌ای سازوار و متقن در نحوه نزول وحی و مراتب آن به ویژه در بحث رؤیت صور غیبی و تمثل ارائه نمود که نظریه صدرا از این دو حیث، نسبت به نسخه مشائیان صائبتر است.
گفتنی است، در ادامه این جلسه حجت الاسلام عسکر سلیمانی از اعضای هیئت گروه فلسفه و کلام به نقد و بررسی این نظریه پرداخت.
