حجت الاسلام والمسلمین احمد مبلغی، در گفت وگو با مرکز خبر حوزه، با اشاره به هتک حرمت برخی رسانه ها نسبت به لباس روحانیت، اظهارداشت: از آنجایی که لباس مقدس، روحانیت نماینده نهاد روحانیت است و همواره رسم جامعه بر این بوده که برای این لباس ارج، قرب و منزلت بالایی قائل شوند، شکستن حرمت و اعتبار این لباس، راه حمله و هجوم به روحانیت را هموار می کند؛ بنابراین حرمت لباس روحانیت را به هر قیمت باید حفظ کرد.
وی افزود: کاریکاتوریست ها نباید در نقد مسئولان یا فعالان سیاسی موضوع کار خود را لباس روحانی و یا کسی که ملبس به لباس مقدس روحانیت است، قرار دهند بلکه با ارایه دلایل منطقی و مستند در قالب مقاله، گزارش و مصاحبه با دیگران عملکرد این قبیل افراد را نقد نمایند تا حرمت لباس روحانیت همواره مقدس باشد.
رییس پژوهشگاه مطالعات تقریبی ادامه داد: حساسیت لباس روحانیت به دلیل جایگاهی است که دارد، این موضوع دور کردن مردم از انتقاد بر روحانیت نیست، روحانیت خط قرمز جامعه است، این خط قرمز هرگز انتقاد از روحانیت را کم رنگ نمی کند، بلکه از نهاد روحانیت صیانت می کند.
وی با اشاره به جایگاه روحانیت در طول تاریخ اظهارداشت: روحانیت در ادوار مختلف جایگاه تاریخی و دینی به خود اختصاص داده و از آن نظر که به علوم دینی مجهز است و کوشش میکند دین را از رهگذر اجتهاد و مطالعات عالمانه خود به جامعه منتقل کند، در جایگاه متخصصان دینی نشسته است.
حجت الاسلام والمسلمین مبلغی ادامه داد: جایگاه تاریخی روحانیت، جایگاه اصلاحی است، یعنی روحانیت همواره در متن جامعه حضوری مصلحانه داشته و همواره سختی‌ها را برای خدمت به مردم تحمل نموده است.
* روحانیت در دل جامعه نفوذ کرده است
وی به تاثیر روحانیت در جامعه اشاره کرده و گفت: امروز چه بخواهیم یا نخواهیم، چه بخواهند یا نخواهند، روحانیت در عمیق ترین لایه های اجتماع نفوذ کرده است و شاید هیچ نهادی به اندازه روحانیت به صورت گسترده و عمیق این تاثیر را بر جامعه ندارد.
رییس مرکز تحقیقات اسلامی مجلس ادامه داد: باید برای حفظ جایگاه روحانیت بکوشیم و هرگونه تعاملی که این جایگاه را ولو تا حدی خدشه دار میکند و یا در تصادم و مواجهه با او قرار می‌گیرد، محکوم است.
حجت الاسلام والمسلمین مبلغی در پایان خاطرنشان کرد: واقعیت روحانیت همان رفتار مصلحانه، عالمانه، تاثیر گذار و مردمی است و ظاهر آن همان لباسی است که بر تن دارد؛ این لباس نمادی انفکاک ناپذیر از روحانیت است و هرگونه برخورد با این لباس در حقیقت به معنای ایجاد اصطحکاک با روحانیت است.
