حوزه‌نیوز: «السلام علیک یا اباصالح‌المهدی (عج)»، «إِيَّاكَ نَعْبُدُ وإِيَّاكَ نَسْتَعِينُ» و ... طنین زمزمه‌های عاشقانه منتظرانی است که در فضای معنوی مسجد مقدس جمکران وزیدن گرفته. آری! این‌جا جمکران، پایگاه منتظران و عشاقی است که دل در گرو یار دارند و در جاده‌ بی‌امتداد ظهور به انتظار نشسته‌اند.

یک هزار وپنجاه ونه سال از تاریخ تاسیس مسجد مقدس جمکران می گذرد؛ ولی هنوز آجرهای این مسجد کهن، رنگ و بوی تازگی می دهد. شور و اشتیاق و امید در چشمان اشک‌آلود مردمانی که سفره‌های دل خود را در حیاط جمکران پهن کرده اند، نشان از عشقی مستانه به آقا و مولای منتظران دارد.

این جا خانه دل های مشتاق و سینه های شرحه شرحه از فراق و میعادگاه باقی مانده عشاق شهرهای شلوغ و پیچ در پیچ عصر فراموشی هاست. جمکران خانه امن مردمانی است که بهانه لحظه هایشان انتظار و حاجت چشمانشان دیدار است. کیست که در خانه دوست بیاید و حاجت نفس کند. حاجتی هم اگر هست، همه از سر دلتنگی است. بهانه ای است که سر صحبت باز شود و نگاه مهربانی را درگیر دل های خراب گمشدگان جاده های خاکستری این زمانه کند.

سه شنبه شب، پانزدهم رمضان، جمکران، میعادگاه عاشقان و سالکان الی الله و منتظران بقیةالله (ع)؛ میهمانان ضیافت الهی افطار خورده و نخورده پای در صف کشیده اند و بی هیچ ریا و غروری، نگاه ملمتسانه خود را به گنبد خضرایی مسجدی دوخته اندکه بوی آجرهای هزارساله اش، روح پاک منتظران را به معراج می برد.

دیدن صف های منظم دلدادگان جمکرانی در هنگام توسل خوانی، خاطرات کودکی ها و خوبی ها و بی گناهی ها را برایم تازه کرد. وقتی که بهانه جمکران رفتن مان نه کنکور بود و نه بیکاری. نه وام بود و نه قسط، نه قرض و بیماری. بهانه قدم هایمان شوق انتظار و دیدار یار بود و بس. یکی یکی می شود، رخساره عاشقان بی دل را پیدا کرد. اصلا چهره شان برق مشتاقی می زند که با ذره ای درنگ و نگاه با چشم دل می توانی به راحتی آنها را ببینی. فرزاد عسکری که چندی است از تهران به قم عزیمت و در حریم آل الله سکنی گزیده است، از همان ها بود که چند کلامی ما را مهمان دل بی ریایش کرد.

*جمکرانی شدن فرزاد

از فرزاد پرسیدم که جمکرانی شده‌ای؟ گفت: مدتی است در قم ساکن شده ام و خوشبختانه، از وقتی به شهر کریمه اهل بیت(س) آمده ام، توفیق زیارت حرم و جمکران را بیش از پیش پیدا کرده ام. از وقتی به قم آمده ام، توفیق دارم اکثر اوقاتی که بتوانم به جمکران مشرف شوم چون این مکان آرامش خاصی به من می دهد.

عسکری ادامه داد: آمدن سیل زائران به جمکران تنها یک بهانه دارد که همان نزدیک شدن به خدا و امام زمان(عج) است؛ البته همه جا می شود به یاد خدا و امام زمان(عج) بود، ولی وقتی مکانی به دستور خود حضرت ساخته می شود، مطمناً اسراری در خود دارد که رسیدن ما را به حضرت، نزدیک تر و راحت تر می کند.

حضور جوانان در جمکران لذت بخش است

وی، حضور در مسجد مقدس جمکران را از جمله لحظه های لذت بخش خود توصیف کرده و گفت: وقتی این همه جوان دل های خود را به حضرت گره می‌زنند احساس خوبی به من دست می دهد و سعی می کنم در میان سیل مشتاقان ظهور در مسجد جمکران حضور داشته باشم و از فیض حضور در آن، نهایت بهره را ببرم.

آن طرف تر ها، بازهم می شد چهره های درخشان تر از خورشید را دید که دست های نیاز را به آسمان پر رمز و راز این شب های رمضان بلند کرده اند و با تبسمی عاشقانه، «الغوث الغوث» می خوانند.

*حسرت جا ماندن از شهاب ها

در صحن مقام، چهره معصومانه و ساده و بی ریای جوانی نگاهم را با خود درگیر کرد. سراغش رفتیم تا ذره ای صفای باطنش را با ما قسمت کند. اولش گفت که اسمش شهاب است و فامیلیش مهرابی. خیلی خوب بلد نبود جملات را بیان کند و معلوم بود که فارسی را با لهجه شیرین ترکی به سختی صحبت می کند و برای پیدا کردن معادل خیلی از جملات و کلمات، باید کمی تامل می کرد و بعد سخنانش را بر زبان می راند.

می گفت خیلی سال است که هر هفته به جمکران می آید. از آمدن به جمکران فقط دعا برای سلامتی حضرت را می خواهد و عاقبت به خیری.

*دعای شهاب در جمکران

می گفت، زیاد یادش نمی آید که از آمدن به جمکران، طلب حاجت شخصی کرده باشد. البته این را هم گفت که خیلی وقت ها هم که مشکلی داشته به جمکران می آمده، ولی برای همه دعا می‌کرده و فوراً هم حاجتش برآورده می‌شده. این را هم گفت که از آمدن به جمکران، خیر زیادی دیده است و برایش فرق نمی کند که زمستان باشد یا تابستان، به هر حال جای بهتری از این جا سراغ ندارد که برود و برای امامش دعا کند.

راستش وسط های مصاحبه با شهاب، دلم برای خودم و خیلی های مثل خودم سوخت که دل مان را در این دنیای بی مهر بند کرده ایم و با آقا بودن را با آن همه هیچ عوض کردیم. از کنارش رد شدم تا بیشتر از پیش از اینکه بعد از بیست و هشت سال و آن همه پاکی و اشتیاق بی آلایش کودکی هایم، امروز باید حسرت شهاب را بخورم، شرمنده خویش و حضرت دوست نباشم.

*چرایی شلوغی سه شنبه های جمکران

آهسته در حیاط با علی حاجی، عکاس مرکز خبر حوزه، قدم می زدیم که چشمان مان به روحانی سراپا سپیدپوشی افتاد که با گام های سریع اش به سمت جا مهری می رفت تا قبل از شروع مراسم دعای توسل، نماز امام زمان(عج) را به جا آورد.

جلو رفتم و سلام کردم و قرار شد چند دقیقه ای از مسجد و تاریخ مسجد بگوید و از این که اینجاست و چرا خیلی ها نمی خواهند که جمکران باشد.

حرف هایش را با این جمله شروع کرد که: مسجد مقدس جمکران به استناد اسناد بسیار معتبر، به دستور حضرت ولی عصر(عج) و توسط یکی از پاکان روزگار به نام حسن بن مثله جمکرانی بناشده است و از هزار سال پیش تا کنون کانون توجه مشتاقان و دلدادگان حضرت یار است.

وی ادامه داد: حضرت ولی  عصر(عج) سفارش ویژه ای برای حضور شیعیان در  شب چهارشنبه در مسجد مقدس جمکران داشته اند و بسیاری از علما، فضایل بسیاری را برای حضور در این شب و در این مسجد مقدس ذکر کرده اند و به همین دلیل است که در این شب، مسجد شاهد حضور هزاران مشتاق و دلداده است.

*رموز نماز خواندن در جمکران

حجت الاسلام رضا عباسی با همان لحن آرام و پرشورش اضافه کرد: نماز خواندن در جمکران و یا در هر مسجدی برای امام زمان(عج) میسور و مستحب است، ولی نماز خواندن در شب چهارشنبه (سه شنبه شب) در این مسجد مقدس آثار، رموز و برکاتی دارد که اهل سلوک به خوبی به آن اثرات واقف اند.

*جوانان و ارتباط با امام زمان(عج)

وی، با سفارش به جوانان برای حضور در جمکران، خاطرنشان کرد: جوانان باید، در طول سال ارتباط خود را با منابع فیض حفظ کنند و حضور و دعا و توسل در جمکران از جمله راه های اتصال به خداوند و امام زمان(عج) است.

*کینه دشمنان جمکران

از حجت الاسلام عباسی، پرسیدیم دلیل این همه دشمنی و کینه توزی ها با جمکران چیست؟ گفت: مشکل آنها با مسجد به ذات مسجد بودن آن نیست، بلکه دشمنان جمکران با امام زمان(عج) و صاحب مسجد مشکل دارند و عداوت خود را در هجمه به مسجد مقدس جمکران نشان می دهند.

وی تصریح کرد: این مسجد منتسب به امام زمان(عج) است، صاحب این مسجد، منجی حقیقی عالم بشریت است وآنهایی که می خواهند منجی دروغین خود را به دنیا و مردم آن قالب کنند، دشمنی خود را به جایی که مردمی به عشق موعود حقیقی در آن جمع می شوند و ندبه و توسل می خوانند، نشان می دهند.

حاج آقا عباسی در آخر گفت که دشمنان جمکران، دشمنان اسلام هستند؛ زیرا می خواهند اسلام حقیقی را در میان غبارهای رنگی این زمانه پنهان کنند و دل های مردم را با زنگار گناه و شرک و دروغ پیوند زنند تا منجی دروغین آنها کار سختی برای نفوذ بر روی مردم نداشته باشد.

*عکاسی از گلدسته های جمکران

بعد از صحبت های حاج آقا عباسی با عکاس مان به جایی رفتیم که می شد لحظه های نورانی حضور و حماسه عشق را به روشنی هم دید و هم روایت کرد. بالای گلدسته های جمکران، اتاق فرمان مرکز امور رسانه ای است که هر هفته نزدیک به بیست نفر از خادمان افتخاری این مرکز، لحظات انتظار و عاشقی را به میهمانی چشمان منتظر می برند.

علی حاجی از همان اول روی پنجره اتاق فرمان مرکز امور رسانه ای رفت و بی آن‌که ترسی به دل راه  دهد، اشک ها و لبخندهای شورانگیز منتظران را از دریچه دوربین خود ثبت و ضبط کرد. ما هم با حسین طالب علی که مدیر مرکز امور رسانه ای و از خادمان مسجد است، به صحبت نشستیم.

حسین را از یک سال پیش می شناسم، یعنی موقعی که با دوربین و تجهیزاتش برای فیلم برداری از یک مراسم مربوط به جمکران آمده بود. حسین یک سال و نیم است تمام برنامه های مسجد را با همکارانش پوشش صوتی و تصویری می دهد و خیلی از برنامه هایش هم از صداوسیما پخش می شود.

اینجا هر کس کار خودش را می کند

 از حسین درباره کار کردن در مسجد پرسیدیم و از ثبت لحظه های اشتیاق، گفت: خیلی وقت ها به خاطر این‌که باید پای دستگاه سوئیچ و تصویربرداری باشیم، صحنه های را می بینیم که واقعا به حال خوش خیلی ها غبطه می خوریم. خیلی وقت ها دوست داشتم که دوربین را رها کنم و در دل جمعیت بنشینم و دعایم را با دعای آنها و در کنار آنها گره بزنم، ولی خوب اینجا هر کس کار خودش را می کند و من و بچه هایی که هر هفته از کار و خانه و زندگی خود می زنند و نیمه های شب پشت این دوربین ها می ایستند، هم سعی می کنیم که ارادت خود را به حضرت این گونه نشان دهیم.

وی اظهارداشت: اینجا کسانی هستند که هر هفته در نیمه های شب از خواب و خوراکشان می زنند تا هنرشان را به پای امام شان بریزند و به همین خاطر همیشه قصد قربت می کنند و با وضو دست به دوربین ها می‌برند.

حسین می گفت کار کردن برای امام زمان(عج) افتخار است اگر هم قرار باشد حقوقی بگیری تنها باید آن را به نیت تبرک و تیمم بگیری؛ چون دیگر همه حوائجت را خود آقا و بدون این‌که بدانی بر آورده می کند. می گفت در این دستگاه اگر ذره ای به فکر مادیات باشی، خودت را از فیض بزرگی که خود حضرت به سمت تو فرو فرستاده، محروم کرده ای که این محرومیت را هم در دنیا می بینی و هم در آخرت.

ساعت نزدیک یازده بود که صدای محزونی دل های جمکرانیان را آتش می زد از درد فراغ. صدای توسل می آمد: « یا وَصِىَّ الْحَسَنِ وَالْخَلَفَ الْحُجَّهَ اَیُّهَا الْقاَّئِمُ الْمُنْتَظَرُ الْمَهْدِىُّ یَا بْنَ رَسُولِ اللّهِ یا حُجَّهَ اللّهِ عَلى خَلْقِهِ یا سَیِّدَنا وَمَوْلینا اِنّا تَوَجَّهْنا وَاسْتَشْفَعْنا وَتَوَسَّلْنا بِکَ اِلَى اللّهِ وَقَدَّمْناکَ بَیْنَ یَدَىْ حاجاتِنا یا وَجیهاً عِنْدَ اللّهِ اِشْفَعْ لَنا عِنْدَ اللّهِ...».

گزارش: محسن صفری