به گزارش مرکز خبر حوزه معظمله بعد از ظهر امروز در درس تفسیر خود در شبستان امام خمینی(ره) آستانه مقدسه حضرت معصومه(س)، با اشاره به روایتی از پیامبر اسلام(ص) که جناب ابوذر در کنار خانه خدا بیان کرد و این روایت در 30 کتاب معتبر اهل سنت آورده شده است، گفتند: جناب ابوذر به کنار خانه خدا آمد و دست درحلقه خانه کرد و رو به مردم روایتی از پیامبر اسلام(ص) قرائت کردند.
ایشان ادامه دادند: جناب ابوذر رو به مردم گفتند: هر که مرا می شناسد، بشناسد و هرکه من را نمیشناسد، بداند که ابوذر هستم که پیامبر خدا(ص) درباره من گفتند: آسمان بر کسی سایه نیانداخته و زمین بر پشت خود حمل نکرده کسی که راستگوتر از من باشد؛ من با گوش خود از لبهای مبارک پیامبر(ص) شنیدم که فرمود: مَثَل اهل بیتم در میان شما، مثل کشتی نوح است،هر که در آن سورا شد، نجات مییابد و هرکه از آن جدا شد، غرق میشود.
حضرت آیتالله مکارم شیرازی با بیان این که در زمان نوح تنها یک کشتی وجود داشت و اهلبیت(ع) تنها وسیله نجات معرفی شدهاند، خاطرنشان کردند: پیامبر(ص)باید با چه زبانی درباره موقعیت حضرت علی(ع) و اهلبیت خود سخن بگوید که مردم شک نکنند؟
ایشان با اشاره به این که درکتابهای مهم اهل سنت چون صحیح بخاری، صحیح مسلم و... حدیثی از اهلبیت(ع) بیان نشده است،گفتند: دراین کتابها یا از اهل بیت(ع) حدیثی نقل نشده و یا بسیار کم از اهلبیت(ع) حدیث آوردهاند، حال باید به اینها پرسید که معنی سوار شدن بر کشتی نوح این است؟
این مرجع تقلید در ادامه سخنان خود درباره بررسی زندگی حضرت نوح در قرآن، با اشاره به آیات 36 تا 41 سوره هود اظهار داشتند: پس از این که دعوت حضرت نوح(ع) بر مردم اثر نکرد، خداوند در این آیات به پیامبر(ص) خود خطاب میکند: وَأُوحِيَ إِلَى نُوحٍ أَنَّهُ لَنْ يُؤْمِنَ مِنْ قَوْمِكَ إِلا مَنْ قَدْ آمَنَ فَلا تَبْتَئِسْ بِمَا كَانُوا يَفْعَلُونَ (هود ٣٦)، از دست اینها ناراحت نشو، خداوند حق آنها را به آنها میدهد.
ایشان در ادامه با قرائت آیه «وَاصْنَعِ الْفُلْكَ بِأَعْيُنِنَا وَ وَحْيِنَا وَلا تُخَاطِبْنِي فِي الَّذِينَ ظَلَمُوا إِنَّهُمْ مُغْرَقُونَ»(هود ٣٧) بیان داشتند:خداوند به نوح دستور میدهد که مشغول ساختن کشتی باش؛ البته در این آیه، واژه «بِأَعْيُنِنَا» یعنی «درحضور ما»، آمده است که این نشان میدهد که خداوند عنایت خاصی به ساخت کشتی دارد.
حضرت آیتالله مکارم شیرازی افزودند: واژه «وَحْيِنَا» نیز در این آیه نشان دهنده این است که خداوند ساخت کشتی را به حضرت نوح یاد میدهد تا خانواده، مؤمنان و جفتهای جانداران در آن جای گیرد.
ایشان با بیان این که اندازه این کشتی در قرآن بیان نشده است،گفتند: بر اساس نظر برخی مفسران طول این کشتی 600 متر و عرض آن 300 متر بود.
معظمله ادامه دادند: در این آیه آمده است که خداوند به نوح میفرماید که درباره این قوم ستمگر دیگر با من سخن مگو چون کار اینها از شفاعت گذشته است.
ایشان با بیا این که شفاعت حساب و کتاب دارد، به شفاعت شدن انسانها توسط امیرالمؤمنین(ع) در روز قیامت اشاره کرده و خاطرنشان کردند: عدهای گمان میکنند که شفاعت کردن حساب و کتاب ندارد، درست است که علی(ع) شفاعت مسلمین را میکند، اما باید یک رابطه با آن حضرت داشت؛ این که تمامی پلهای پشت سر را خراب کنیم و بعد دست به دامن او شویم، شفاعت صورت نمیگیرد چون قابلیت در قابل نیست.
حضرت آیتالله مکارم شیرازی ادامه دادند: شفاعت مانند پاشیدن دانه بر روز زمین است، ثمر دادن آن نیاز به آماده بودن زمین است،در شورهزار پاشیدن دانه فایدهای ندارد.
ایشان در ادامه به آیه «وَيَصْنَعُ الْفُلْكَ وَكُلَّمَا مَرَّ عَلَيْهِ مَلأ مِنْ قَوْمِهِ سَخِرُوا مِنْهُ قَالَ إِنْ تَسْخَرُوا مِنَّا فَإِنَّا نَسْخَرُ مِنْكُمْ كَمَا تَسْخَرُونَ (هود ٣٨) اشاره کرده و بیان کردند: نوح به همراه 80 نفر از جوانان خالص مشغول ساخت کشتی شد،ولی قوم به جای این که از این ماجرا احساس خطر کنند، کار آنها را مسخره کردند.
این مرجع تقلید افزودند: نوح نبی(ع) به آنها میگوید امروز شما مسخره میکنید، نوبت ما هم میشود، وقتی امواج کوه پیکر دریا شما را مانند پر کاه در بر گرفت،نوبت ماست.
ایشان ادامه دادند: «فَسَوْفَ تَعْلَمُونَ مَنْ يَأْتِيهِ عَذَابٌ يُخْزِيهِ وَيَحِلُّ عَلَيْهِ عَذَابٌ مُقِيمٌ (هود ٣٩)، به زودی خواهید دید که چه کسی عذاب خوارکننده و رسوا کننده بر سرش میآید؛ بدانید که جان از عذاب الهی به در نمیبرید.
حضرت آیتالله مکارم شیرازی با بیان اینکه خداوند پیش از وقوع طوفان، نشانهای برای نزدیکی آن قرار داده بود، اظهار کرد: «حَتَّى إِذَا جَاءَ أَمْرُنَا وَفَارَ التَّنُّورُ قُلْنَا احْمِلْ فِيهَا مِنْ كُلٍّ زَوْجَيْنِ اثْنَيْنِ وَأَهْلَكَ إِلا مَنْ سَبَقَ عَلَيْهِ الْقَوْلُ وَمَنْ آمَنَ وَمَا آمَنَ مَعَهُ إِلا قَلِيلٌ (٤٠)وَقَالَ ارْكَبُوا فِيهَا بِسْمِ اللَّهِ مَجْرَاهَا وَمُرْسَاهَا إِنَّ رَبِّي لَغَفُورٌ رَحِيمٌ (هود ٤١)، بعد از این که فرمان طوفان آمد، این نشانه که از تنورها آب جستن کرد، ظاهر شد نوح خانواده خود را جز همسر و یکی از فرزندانش که کافر و گمراه بودند، به همراه 80 نفر که ایمان آورده بودند و از هر جاندار یک جفت را با خود به کشتی بردند.
ایشان در ادامه با اشاره به نکاتی که در این آیات از سوره مبارکه هود آمده است، خاطرنشان ساختند: نخستین درسی که از این آیات میتوان گرفت، این است که همه جا محضر خداست، ولی خداوند به برخی مکانها عنایت خاصی دارد که از جمله آنها محل قبر امام حسین(ع) و حضرت علی(ع) و خانه کعبه است.
معظمله ادامه دادند: همچنین از این آیات مشخص میشود که بسیاری از علوم از طریق وحی الهی به انسان رسیده است، همانگونه که درباره یاد دادن ساخت زره به حضرت داود و آموختن زبان پرندگان به حضرت سلیمان در قرآن به آن اشاره شده است.
ایشان دیگر نکته آموزنده این آیات را نادان شمردن افراد مسخره کننده دانستند و بیان داشتند:مسخره کردن، کار افراد نادان، کم عقل و مغرور است که کاری ناشایست میباشد و باید از آن پرهیز کرد.
حضرت آیتالله مکارم شیرازی صبر در برابر مشکلات را از دیگر درسهای موجود در این آیات برشمردند و گفتند: این آیات به انسان نشان میدهد که برای نجات باید صبر و استقامت داشت. ساخت چنین کشتی با این بزرگی و با این تعداد افراد کم و با امکانات کم آن دوران، نیازمند صرف زمان زیادی بود و مؤمنان با صبر توانستند خود را از عذاب الهی حفظ کنند.
ایشان با اشاره به «ارْكَبُوا فِيهَا بِسْمِ اللَّهِ» در سوره هود خاطرنشان ساختند: این بخش از آیه 41 سوره هود به ما میآموزد که نباید بسمالله را فراموش کنیم و در همه کار آن را به کار ببریم.
این مفسر قرآن کریم در ادامه با بیان اینکه خداوند پیش از فرو فرستادن عذاب خود، سه نشانه برای مردم قرار داد، تصریح کردند: چهل سال قبل از این که عذاب الهی نازل شود، زنهای قوم نوح عقیم شدند تا کودکان آنها بی گناه عذاب نشوند، پیش از آمدن طوفان از تنورها که در جایی خشک و بدون نم ساخته می شود آب جستن کرد.
ایشان ساخت کشتی نوح را نیز نشانهای برای قوم نوح(ع) معرفی کردند و گفتند: قوم نوح نبی(ع) به جای این که بامشاهده این نشانهها، احساس خطر کنند و به خود بیایند، نسبت به آنها بیتوجه بودند و آن را مورد تمسخر قرار میدادند.