بوی ماه مهر، ماه مهربان... بوی خورشید پگاه مدرسه

نفس های شهریور که به شماره می افتد و نشانه های تغییر فصل در طبیعت زیبای حضرت حق- جل جلاله-  رخ می نمایاند، شور و شعفی دیگر در جماعت مدرسه رو کشورمان پدیدار می شود؛ شوری که آمدن ماه مهر، ماه عشق به تحصیل ، ماه گچ و تخته سیاه مدرسه و مهربانی استاد و معلم را در ذهن نقش می بندد.

طبعا این روزها که به زمان آغاز سال تحصیلی مدارس نزدیک می شویم، اخبار رسانه های جمعی نیز رنگ و بوی ماه مهر را به خود می گیرد؛ از نمایشگاه های پاییزه و ویژه مدارس تا انتشار آمار و اطلاعات مربوط به آماده شدن مدارس به منظور استقبال از دانش آموزان مقاطع مختلف تحصیلی، همه و همه حاکی از آمدن بهار علم آموزی است.

خلاصه آن که این روزها عطر نوستالوژیکی در فضای جامعه پراکنده می شود و این یاد کردن ها، برای هر کدام از ما که سن های شناسنامه ای‌مان دو رقمی شده است، به ویژه طراوت دیگری دارد و به راستی که خاطره بازی با ایام درس و مشق و معلم و کلاس چه زیبا و دوست داشتنی!

 این ایام اما یادآور یکی از بهترین و زیباترین دوران همه تاریخ این مرز و بوم است و انصافا چه کسی است که عمق زیبایی و شکوه حماسه 8 ساله دفاع مقدس را منکر شود و از بابت آن، غرور و عزت ملی را در خود احساس نکند.

این روزها اما نمی دانم چرا غمی عجیب وجودم را فرا می گیرد. غمی که از پس آن شور و نشاط می آید؛ درازه گویی اگر نباشد، باید به این حقیقت اشاره کرد و از بابت آن تاسف خورد که چرا در کشوری که حماسه بی نظیری چون دفاع مقدس را در تاریخ خود دارد و  از پی آن، حماسه سازان بی ادعایی چون همت ها، زین الدین ها، باکری ها، چمران ها، کاوه ها، خرازی ها و ... را به عنوان میراث عظیم خود دارد، کودکان و نوجوانان آن، چندان با این قهرمانان حقیقی آشنا نیستند.

به راستی در کشوری که 230 هزار شهید و 400 هزار جانباز در یک جنگ ناجوانمردانه تقدیم راه عزت و کرامت الهی کرده است، چرا بخش قابل توجهی از کودکان و نوجوانان آن با شهدا و زندگی و آرمان آن ها آشنا نیستند و این در حالی است که شاید از تام کروز و  انیمیشن شرک و ماجراهای هری پاتر و فلان بازیکن و ... بیشتر می دانند و مع الاسف این که حتی اطلاعات کامل و مبسوطی از فلان شبکه های ماهواره ای و خوانندگان و رقاصان آن ها دارند!!

الغرض این که در این روزهای خاطره انگیز ، مهم آن است که این قشر بدانند و آگاه باشند که برابر آمار، پرشورترین حضور در جبهه‌هاى جنگ از آن دانش‌آموزان بوده است؛ این را بدانند که چگونه هم سن و سال های آنان از نسل گذشته «فهمیده» شدند؟!

کودک و نوجوان امروز ایرانی باید بداند، چرا بیش از 17 هزار دانش آموز ایرانی با سن و سال کم خود مردانه در برابر دشمن بعثی ایستادند و به فیض شهادت رسیدند، یا این که چرا حدود 2400 نفر از آنان به مقتدای بزرگ خود ابوالفضل العباس(ع) اقتدا کرده و مفتخر به لقب جانبازی شدند و این که چرا یک دانش آموز با غیرت ایرانی برای رفتن به جایی که در آن خبری جز آتش و خمپاره نیست، این قدر بی تابی می کرد ، تا جایی که با دستکاری در شناسنامه خود می کوشید راهی بیابد که به سرزمین آرزوهایش برسد... و این که چرا ... و چرا؟!

بگذریم... برای شادی ارواح طیبه شهدا صلوات. 

سید محمد مهدی موسوی