به گزارش مرکز خبر حوزه آیت‌الله ممدوحی، پیش از ظهر امروز در همایش علمی پژوهشی میراث تفسیری امام رضا(ع) در قم با بیان این که قرآن بیان کننده نحوه زندگی انسان‌ها در دنیا است، خاطرنشان ساخت: قرآن گویای اسرار نظام آفرینش و بیان کننده وظایف ما در مرحله عالم دنیا و سرای آخرت است.
وی ادامه داد: قرآن از عوالم ظاهر و باطن خبر می‌دهد و نحوه زندگی ما را در این دو سرا تبیین می‌کند و بیان کننده این مطلب است که زندگی بشر عبارت از چند سال تنفس در این عالم نیست، بلکه ابدی است.
عضو جامعه مدرسین حوزه با اشاره به این که انسان باید با قرآن مأنوس باشد، به سخنی از مرحوم آیت‌الله العظمی بهجت اشاره کرده و گفت: این عالم ربانی در سخنی به بنده گفتند که به گونهای قرآن بخوان که چشم تو قرآن را ببیند، گوش تو قرآن را بشنود و قلب تو نسبت به معارف بلند او حضور داشته باشد، باید آن را از آفریننده قرآن تلقی کند، که قرآن را خدا می‌گوید و تو شنوده قرآن هستی.
وی خاطرنشان ساخت: اگر کسی این گونه قرآن بخواند و غرق در آن میشود، به گونهای که مخاطب او خدا میشود و خدا با او حرف می‌زند؛ البته رسیدن به این مرحله مقدمات قلبی و روحی و روانی می‌خواهد که انسان برای رسیدن به آن باید تلاش کند.
*گاهی قرآن فقط میهمان زبان است!
آیت‌الله ممدوحی قرائت با قرآن را دارای مراتبی دانسته و خاطرنشان ساخت: گاهی قرآن میهمان زبان انسان است و دل در اینجا کار نمی‌کند و مغز و فکر توجهی به آن ندارد.
وی با بیان این که گاهی قرآن میهمان زبان و فکر انسان است، به اندازه‌ای که وقتی قرآن را می‌خواند به ترجمه آن نیز توجه دارد و مفهوم را نیز در آن لحاظ کرده است، ادامه داد: گاهی اوقات انسان قرآن را می‌خواند ولی در خواندن، قلب او نیز به آن متوجه است؛ به طوری که اول قلب قرآن می‌خواند و بعد زبان حرکت می‌کند.
عضو خبرگان رهبری، بهترین نوع خواندن قرآن را مرتبط شدن به حقیقت قرآن ذکر کرده و گفت: برخی قرآن را به گونهای می‌خوانند که گویی به حقیقت این کتاب آسمانی مرتبط هستند. دراین شرایط قرآن تمام جان و وجود را می‌گیرد.
وی با بیان این که قرآن در وجود چنین افرادی عجین شده است و تقوا با وجودشان متحد است، اظهار کرد: به همان اندازه‌ای که آیات قرآن با وجود انسان متحد شود، به همان اندازه هم سجایای انسانی در افراد شکل می‌گیرد و هرچه قرآن با وجود انسان بیگانه باشد، سجایای انسانی در او از بین می‌رود.
آیت‌الله ممدوحی در ادامه با اشاره به روایتی درباره قیامت، مبنی بر این که به اندازه آیات قرآن در بهشت درجه است و به انسان گفته میشود «اقرأ و ارفع»، خاطرنشان ساخت: در این جا منظور حفظ آیات نیست، بلکه به تعداد آیاتی که با وجود انسان عجین شده و با جان او منطبق شده است، درجه انسان بالا می‌رود.
*از مفاهیم قرآن غافل نشویم
وی، حفظ قرآن را مقدمه‌ای برای فهم آن دانسته و گفت: این که انسان تنها به قرائت قرآن و صوت و لحن توجه کند و از مفاهیم آن غافل شود، غلط است؛ حفظ قرآن مقدمه‌ای برای دل‌نشین شدن قرآن، شخصیت قرآنی و فهم آموزه‌های آن است. اگر این حفظ در نظام گفتار و رفتار انسان اثر نگذارد، بیگانه‌ای در گوشه ذهن او قرار دارد.
