به گزارش مرکز خبر حوزه، معظم‌له، ظهر امروز در درس اخلاق هفتگی خود که با حضور جمعی از طلاب، دانشجویان و بسیجیان برگزار شد، اظهار داشتند: برخی گمان می‌کنند که اخلاق، یک سری باید و نباید‌های اعتباری است، ولی انسان موجودی حقیقی و تکوینی بوده و متکامل و پویا می‌باشد.
ایشان افزودند: قوانین اعتباری باید و نباید‌ها را از حقایق علمی می‌گیرد، ولی قوانین اخلاقی با تکوین انسان رابطه دارد و به آینده او وابسته می‌باشد و با حال او نیز هماهنگ است و این باید و نباید‌ها از ملاک‌های حقیقی گرفته می‌شود.
حضرت آیت‌الله جوادی آملی با اشاره به اهمیت آینده، در زندگی انسان‌ها، بیان کردند: با توجه به این که آینده، مربوط به زندگی پس از مرگ می‌شود، دین، سرمایه‌گذاری زیادی در این عرصه انجام داده است. اسلام در این راستا، «مفهوم مرگ»، «این که بعد از مرگ به کجا می‌رویم و چه می‌شود»، «انسان هم دارای بدن و هم روح است»، «تمام نیازهای دنیا بعد از مرگ نیز وجود دارد» و از این قبیل مسائل را درباره آینده انسان می‌گوید.
ایشان با اشاره به این که نیازهای دنیا در آخرت نیز وجود دارد، اظهار داشت: در دنیا، رفع نیازها یا بر اساس روابطی است که پدر یا فرزند و واجب‌النفقه را شامل می‌شود یا از طریق ضوابطی که شامل عقود اسلامی است، ولی در آخرت نه ضوابطی برای برطرف کردن نیازها وجود دارند و نه روابطی.
این مرجع تقلید افزودند: بعد از مرگ تمامی نیازهای انسان در دنیا وجود دارد، ولی تنها خودمان می‌توانیم آن را برطرف کنیم و در آنجا، غیر از اخلاق و فقه و حقوق، چیز دیگری در اختیار نداریم. توشه‌ای که در دنیا جمع‌آوری می‌کنیم، در دنیا، نیازهای ما را برطرف می‌کند.
* برخی افراد در خوابند
ایشان با بیان این که در این دنیا افرادی خواب هستند و به قیامت و زندگی پس از مرگ اعتقاد ندارند، اینها نه خود، نه خدا و نه جهان را شناخته‌اند، ادامه داد: اخلاق در زندگی ما برای این است که به انسان بگوید توشه جمع کنید؛ ما هر روز، مقداری از سرمایه عمر را از دست می‌دهیم؛ در چنین شرایطی، اگر در هر جایی که می‌نشینید، حرف تازه‌ای نیاموزید، به همان اندازه از خدا دور می‌شوید.
حضرت آیت‌الله جوادی آملی خاطرنشان کردند:اصرار دین، این است که انسان ابدی است و نیاز به توشه ابدی نیز دارد که این توشه در عقل، علم، عدل، معرفت، کمالات و... می‌باشد.
ایشان در ادامه به سی و پنجمین نامه حضرت امیرالمؤمنین(ع) در نهج البلاغه به ابن عباس اشاره کردند و گفتند: حضرت امیرالمؤمنین(ع) در زمان حکومت خود، محمد بن ابوبکر را به استانداری مصر انتخاب کردند که امویان، به این شهر هجوم بردند و مردم نیز آن گونه که باید از این استاندار حضرت علی(ع) حمایت نکردند، در نتیجه اورا گرفته و شهید کردند و مالک اشتر را نیز در راه مصر به شهادت رساندند و این شهر با دسیسه معاویه و عمرو عاص به دست امویان افتاد.
معظم‌له با اشاره به این که حضرت علی(ع) در این نامه اوضاع مصر و حمایت نکردن مردم آن، از استاندار خود را شرح می‌دهند؛ ادامه داد: امروز نیز مردم مصر باید مراقب باشند که قیامشان به دست اموی‌ها، معاویه‌ها و عمروعاص‌ها نیافتد.
