مردم دولت را از خود می دانند و با حکومت گرانشان احساس قرابت و نزدیکی می کنند و آنها را از جنس خود می شمارند.
تاریخ حکومت مردمی ایران در طول سالهای پس از انقلاب به خوبی و روشنی گویا و جویای این حقیقت تابناک است که مردم در زمینه سازی و انتخابگری مدل حکومت و نوع دولتمردان حضوری جدی و درجه یک داشته اند.
کشوری که به طور متوسط در هر سال در آن یک انتخابات وسیع برگزار می شود و مردم با حضور مستقیم در پای صندوق های رأی، سرنوشت خود را خود رقم می زنند.
این وضعیت وقتی ارزش مضاعف می یابد که فراموش نکنیم در همین منطقه ما و در کشورهایی که در کنف حمایت قدرتهای دموکراسی خواه جهانی همچون آمریکا(!) هستند ابدا از انتخابات و مجلس و ریاست «جمهور»ی خبری نیست و نه تنها از این امور نشانه ای در آنجا یافت نمی شود بلکه وضعیت به قدری وخیم است که حتی زنان حق رانندگی ندارند و آنوقت است که چهره مضحک و ریاکارانه و فریبنده آمریکای جهانخوار و عمالش مشخص می گردد که در عین داعیه های کر کننده حقوق بشر و دموکراسی و آزادی، از چنین کشورها و حکومتهایی حمایت می کنند و جمهوری اسلامی ایران را با آن کارنامه تابناک و اندیشه روشن و حکومت مردمی و حیات جمعی آزادش به سرکوب و دیکتاتوری متهم می کنند!
براستی باید وجود این حکومت و دولت را با این ویژگی های ارزنده و بی نظیر قدر دانست و برای حفظ این نظام الهی و مردمی از جان کوشید و از هیچ تلاشی فروگذار نکرد و همیشه به خاطر داشت که حفظ این نظام و تقویت این دولت که برآمده از خواست و اراده مردمی و مورد تنفیذ و حمایت رهبری معظم انقلاب است از اوجب واجبات است.
اما هفته دولت که موقعیت مناسبی برای این قدرشناسی و تداعی فکری و یادآوری مناسبتی است، با یاد و خاطره دو تن از شریف ترین و خاطره انگیزترین مردان این روزگار برای همه ما عجین شده است.
خاطره کسانی که مسوولیت را جز برای خدمت به خلق نمی خواستند و برای تریبون و موقعیت اجتماعی جز بیان دردهای مردم و رسیدن به آلام و آمال آنان هیچ شأن دیگری قائل نبودند.
شهیدان رجایی و باهنر که همدل و همراه و همزبان در مسیر خدمت به مردم مسلمان گام نهادند و تا پای جان در این مسیر از پای ننشستند.
براستی این اندیشه و زمینه فکری و پشتوانه معنوی که در دین اسلام و حکومت دینی، همه مسوولیتها و جایگاهها بر آن استوار است و آن چیزی جز خدمت بیشتر و مسابقه در خیر رساندن به مردم نیست می تواند تضمینی برای پایداری و کارایی هرچه بیشتر دولت در جامعه دینی باشد.
و شهیدان رجایی و باهنر رئیس جمهور و نخست وزیر محبوب و جاودانه و به یادماندنی ملت ایران از طلایه داران و پایه گذاران این سنت حسنه و رسم و آیین و مرام و منش نیکو در ایران اسلامی پس از انقلاب هستند. که همین روش و منش هم نام و یاد آنان را ماندگار و محبتشان را در دلها شعله ور ساخت.
که این البته ریشه در تربیت اسلامی و اندیشه دینی دارد و می توان نمونه های برجسته و بی نظیر و والایش را در حکومت پیامبر اکرم(ص) و امیرالمومنین(ع) در خالص ترین و ناب ترین نمونه هایش به تماشا نشست.
اما هفته دولت فرصت مغتنمی است تا به مرور وظایف و حقوق متقابل دولت و ملت بپردازیم و از این رهگذر دریچه ای به وضعیت گذشته و حال و افق آینده دولت در نظام مقدس جمهوری اسلامی بگشاییم.
آری؛ هفته دولت با یاد و خاطره دو تن از شریف ترین و خاطره انگیزترین مردان این روزگار برای همه ما عجین شده است.
شهیدان رجایی و باهنر که همدل و همراه و همزبان در مسیر خدمت به مردم مسلمان گام نهادند و تا پای جان در این مسیر از پای ننشستند.
امید آنکه همه دولتمردان کنونی و آینده ما هم به این دو شهید عزیز اقتدا کنند و گام در مسیری بنهند که آنها با خونشان احیاگر آن بودند و برای رسیدن به اهداف بلند و آرمانهای رشیدش جان خود را نثار کردند.
