به گزارش سرویس بین الملل خبرگزاری حوزه، در این یادداشت که توسط دکتر سعید الشهابی نوشته شده آمده است:
شاید وقت ارزیابی اجلاس سران عدم تعهد تهران گذشته باشد. اجلاسی که با شرکت بیش از 130 کشور و حضور ابل توجه رؤسای جمهور و سران بسیاری از آنها برگزار شد. معیارهای بررسی موفقیت و شکست ثابت نیست، بلکه بستگی دارد به معیارهای کسانی که می¬خواهند ارزیابی به عمل آورند. بدون تردید ایران بر این باور است که از لحاظ اکثر ملاک های خود موفق شده است.
* موفقیت های جمهوری اسلامی در اجلاس تهران
همچنین بدون شک این معیارها تحت تاثیر اوضاع محلی و منطقه ای و بین المللی ایران می‌باشد. به عنوان مثال برپایی این نشست در تهران به تنهایی یک موفقیت است آن هم در سایه تلاش های غربی برای حصر سیاسی و دیپلماتیک و اقتصادی جمهوری اسلامی ایران . حضور تعداد زیادی از رؤسای جمهور و سران کشورها نیز یک موفقیت برای ایران است که اکنون می‌تواند گمانه زنی های غربی ها را درباره موفقیت پیمان آنجلو-آمریکایی در منزوی ساختن سیاسی و دیپلماتیک ایران بر باد دهد.
البته ایران معیارهای دیگری نیز دال بر موفقیت این نشست دارد از جمله قدرت تهران به نمایندگی ولی فقیه و رییس جمهور در طرح مساله ای مرکزی که نه تنها مساله ایران بلکه مساله جهان عرب و اسلام و جهان سوم می‌باشد. همچنین تحکیم روابط دیپلماتیک تهران و پایتخت های کشورهای کشورهای دیگر که فرستادگان آنها در این نشست شرکت داشتند و برخی از آنها به شکل فعال در این کنفرانس بزرگ شرکت داشتند از موفقیت های دیگر ایران در این اجلاس می‌باشد. اگر ملت های جهان در شش دهه پیش در حال انقلاب برای آزادی از استعمار غرب و اظهار بی طرفی در جنگ سرد میان دو اردوگاه سرمایه داری و کمونیسم بودند بودند، گویی همین سناریو در اجلاس عدم تعهدِ فعلی نیر جاری بود البته با اختلاف جزئی...
* سخنان آیت الله خامنه ای، هدف ایران را مشخص کرد
همان طور که گفته شد حکم به موفقیت این اجلاس بستگی دارد به میزان اجرایی شدن تصمیم های آن از جهتی و اهداف کشور میزبان از جهت دیگر. با سخنان رهبر انقلاب آیت الله سید علی خامنه ای روشن شد که هدف ایران قرار دادن مساله فلسطین به عنوان مساله اصلی این نشست می‌باشد. مساله ای استراتژیک که تمام کشورهای جهان سوم بتوانند زیر پرچم آن جمع شوند. آیت الله خامنه ای در سخنان خود از پرداختن به مساله بحرین و سوریه خودداری کرد چون نمی-خواست در این اجلاس وارد مسایل اختلافی شود و فضا را غبارآلود کند. شاید ایرانی ها گمان می‌کردند که اینگونه مواضع اعضای نشست به هم نزدیکتر خواهد بود و موجب اتحاد جهان سوم و جهان عرب و اسلام خواهد شد. البته موضع جهان عرب در برابر مساله فلسطین و قطع رابطه با رژیم صهیونیستی منسجم و یکدست نیست و از طرفی برخی از اعضا از اقدام ایران در وارد نشدن به مساله بحرین و سوریه تقلید نکردند. مثلا محمد مرسی از پرداختن به مساله فلسطین اجتناب کرد از ترس اینکه مبادا سخن وی به اتفاقات کمپ دیوید کشیده شود، پیمانی که همچنان موضع مصر درباره آن روشن و شفاف نیست.
* دو دستاورد برای ایرانی ها
ایرانی ها در این زمینه دو دستاورد داشتند: سفر مرسی به ایران با وجود اختلاف موضع طرفین درباره مسایل منطقه آن هم پس از سالها قطع رابطه با مصر در زمان مبارک. و سفر بان کی مون و شکستن اراده آمریکا و لغو حصر سیاسی تهران توسط وی.
* آیا مصر شرط مصر برای ایفای نقش کلیدی در منطقه
مصر فقط کلید یک مساله نیست بلکه کلید مسایل متعددی است که با توجه به جایگاه محوری خود در جهان عرب و اسلام می‌تواند همه آنها را با هم باز کند. اما مشکل مصر در چهار دهه گذشته این است که به طور همزمان از فقر مادی و فکری و ایدئولوژیک رنج برده و همین امر موجب کاهش نقش مصر شده است. پس از انقلاب 25 ژانویه مصر، مصر می‌توانست قدرت از دست رفته خود را بازیابد، قدرتی که زمانی مصر آن را در سازمان عدم تعهد جستجو می‌کرد، اما بازگشت مصر به این جایگاه یک شرط دارد که تحولات دوازده ماه گذشته مصر نشان می‌دهد که هنوز نتوانسته این شرط را محقق سازد. آن شرط، فاصله گرفتن مصر از عربستان است همانند زمان عبدالناصر. البته این کناره گیری به معنای درگیر شدن یا اظهار ضدیت با ریاض نیست بلکه به معنای التزام حکام جدید مصر به ایدئولوژی خود و وفاداری به آن است و این امری است که تا کنون از سران جدید مصر دیده نشده است.
* علت خشم صهیونیست ها از اجلاس تهران
تجربه نشان می‌دهد که ایرانی ها تا چه اندازه می¬توانند در برابر فشارها و تحریم های غرب ایستادگی کنند. ایران این بار خود را برای تحمل مسؤولیت بزرگی آماده ساخته است. البته فقط داشتن ثروت برای تحقق یک نهضت کافی نیست بلکه امکانات معنوی و روحی و مادی دیگری هم نیاز است که جمهوری اسلامی ایران بسیاری از آنها را دارا می‌باشد. علاوه بر این امروز کشورهای آمریکای لاتین که قدرت صنعتی آنها به سرعت در حال افزایش است، خود را از لحاظ سیاسی و ایدئولوژیک و دیپلماتیک به کشورهای عربی و اسلامی نزدیک می‌بینند و از سوی دیگر اجتماع سران کشورهای بزرگ اسلامی به خصوص ایران، مصر، اندونزی و پاکستان در کنار سران هند و کشورهای آفریقایی و آمریکایی پدیده مثبت و قابل توجهی است که قابل بررسی می‌باشد و برای همین است که اسراییلی ها نتوانستند خشم خود را از برپایی اجلاس تهران مخفی کنند و نتانیاهو این اجلاس تهران را ننگی بر پیشانی انسانیت خواند و برپایی این نشست در تهران و شرکت بان کی مون در آن را محکوم کرد. این سخنان نشان دهنده نگرانی زیاد آمریکا و غرب از از اجلاس و تحکیم روابط ایران با جهان بر خلاف فشارهای آمریکا می‌باشد.
