به گزارش خبرگزاری حوزه به نقل از العالم، در رویکردی که آشکارا از تاثیر گروه های سلفی و تکفیری بر بزرگ ترین مرکز آموزش علوم اسلامی در جهان تسنن حکایت دارد، الازهر براي اولين بار از زمان تأسيس، جلساتي را با حضور علماي مشهور خود براي جلوگيري از "گسترش مذهب تشيع" برگزار مي كند.

روزنامۀ مصری "الیوم السابع" در سلسله گزارش هایی از برگزاری جلسات "علما"ی مصر به منظور مقابله با گسترش مذهب تشیع، نوشت: الازهر تصميم دارد علماي خود را به مناطق حضور شيعيان بفرستد تا برای تغییر مذهب، با آنها مذاكره كنند. الازهر همچنين به مردم درباره عواقب گرويدن به مذهب رافضي (تشيع) هشدار مي دهد.

به نوشتۀ این روزنامه، الازهر که اصولاً ریشه و زمینۀ شيعي داشت، در زمان صلاح الدين ايوبي به مركز اهل تسنن تبدیل شد و تاكنون نيز مركز اهل سنت است، اما براي نخستين بار از زمان تأسيس الازهر، سلسله جلساتي براي مقابله با گسترش تشيع در مصر در این دانشگاه برگزار می شود. اين در حالي است كه برخي صاحبنظران معتقدند كه مقابله الازهر با گسترش تشيع، با اصول این مرکز مغاير است، چرا که الازهر به ظاهر كه از طرح تقريب مذاهب تسنن و تشيع حمايت مي كند.

كميته " مقابله با تشيع " كه پس از رايزني با سلفي ها، اخوان المسلمين و صوفي ها در الازهر تشكيل شد، طرح برگزاري جلسات مقابله با تشيع در مصر را پيشنهاد داده است.

تعدادي از مسئولان وزارت اوقاف مصر اخيرا جلساتي را براي بررسي " واقعيت تشيع، فرق تشيع با تسنن، عقايد شيعيان، افكار سياسي شيعيان، فقه تشيع، فرقه هاي شيعي، منابع تشيع و تقريب بين مذاهب " برگزار كرده بودند.

الازهر پس از حضور مسئولان وزارت اوقاف تصميم به تكرار اين جلسات گرفت و ابتدا از واعظان الازهر و سپس از ائمه جماعت بخش امور شرعي الازهر دعوت کرد تا درباره واقعيت مذهب تشيع صحبت كنند و پس از آن، اكثر مبلغاني كه درآن جلسات حضور داشته و مطالب را فرا گرفته اند، انتخاب و به اماكني كه شيعيان درآن جا حضور دارند، فرستاده مي شوند.

شيخ على عبد الباقى دبير كل "مركز تحقيقات اسلامي" كه بر جلسات ياد شده نظارت داشت، در این باره گفت: جلساتي كه الازهر براي مقابله با گسترش مذهب تشيع برگزار مي كند، نوعی محبت و خدمت به مسلمانان (!) و درواقع مقابله "تفكر با تفكر" است، تفکری كه در جامعه اهل تسنن راه يافته است و الازهر اين حق را دارد كه به تبيين وجوه اختلاف ميان تفكر اهل تسنن و تشيع بپردازد تا بتواند اين فتنه (!) را خاموش كند. وي تاكيد كرد كه اين جلسات الازهر، نوعي از انواع "درمان" است.

از سوي ديگر، دكتر " علي جمعه " مفتي جمهوري مصر هم طي سخنرانی تحت عنوان " تفكر شيعه " گفت: شيعه مذهبي از مذاهب مسلمانان است. وي درعين حال دربارۀ گسترش مذهب تشيع در كشوري با مذهب تسنن هشدار داد و گفت: انتشار اين مذهب، به معناي انتشار تفرقه و اختلاف در كشورهايي مانند لبنان، سوريه، عراق و كشورهاي شرق آسيا و حوزه خليج [فارس] است.

مفتي جمهوري مصر همچنين درباره درگيري و فتنه و اختلاف ميان اهل تسنن و تشيع هشدار داد و گفت: به عقلاي شيعه توصيه مي كنيم كه گسترش تشيع در كشورهاي سني مذهب جايي ندارد و موجب بي ثباتی و فقدان امنيت اجتماعي مي شود.

اين در حالي است كه دكتر محمد عماره عضو هيات علماي برجسته در سخنراني خود تحت عنوان "عقايد شيعه" گفت: اگر سلفي ها گروه اندكي را تكفير مي كنند، شيعيان بيش از 90 درصد مسلمانان يعني اهل سنت و جماعت را تكفير مي كنند (!)

از سوي ديگر، دكتر احمد عمر هاشم، عضو شوراي عالي طريقت صوفيه تاكيد كرد: زير سوال بردن صحابه مانند ابوبكر و عمر و عثمان توسط شيعيان، یک فاجعه است.

دكتر محمد مختار مهدي رييس كل جمعيت شرعي اظهار داشت: الازهر در زمان شيخ محمود شلتوت، شيخ فقيد الازهر، اختيار كردن مذهب تشيع را جايز شمرد، اما شيعيان به فرزندان خود ياد مي دهند كه اهل سنت مشرك هستند و ادعا مي كنند كه قتل سني مذهب موجب تقرب به خداوند مي شود، اين مساله خطرناك است و قصد و نيتها سوء است.

وي افزود: ما از تقريب مذاهب استقبال مي كنيم ولي مشروط به اينكه جايز نبودن سب صحابه را اعلام كنند و بگويند كه قراني كه در دست ماست، تحريف نشده است و عصمت با مرگ پيامبر(ص) ديگر به پايان رسيده است.

همچنين دكتر علي سالوس عضو هيات شرعي حقوق و اصلاح که به اظهارات ضد شیعی مشهور است، در سخنانی وقیحانه، نفوذ شيعيان را "يك بيماري معاصر" توصيف كرد كه "از بيماري سرطان خطرناكتر است".

گفتنی است، اظهارات تند و خصمانۀ گروهی از وابستگان تفکرات سلفی و تکفیری علیه مذهب اهل بیت (علیهم السلام) در کشور مصر، در حالی بیان می شود که مردم این کشور در طول تاریخ به محبت و مودت اهل بیت (ع) مشهور بوده اند و زیارت آن بزرگواران همواره در میان آنان رواج داشته است.

جیره خواران فرقۀ استعماری وهابیت که دشمنی با همۀ مظاهر اسلام ناب را مبنای اندیشه و عمل خود قرار داده اند، اکنون پس از سرنگونی دیکتاتورهای مصر و تونس و لیبی و دیگر مناطق جهان اسلام و ایجاد آزادی نسبی برای کشف حقایق، روی آوردن نسل جوان و فرهیختۀ کشورهای اسلامی به مذهب حقۀ تشیع را بر نمی تابند.

مخالفت وامداران استعمار و صهیونیزم با آنچه "تلاش برای گسترش تشیع" می نامند، در حالی صورت می گیرد که تقریبا تمامی بزرگان و فرهیختگان اهل سنت که به برکت قرآن کریم و اهل بیت (ع) به راه حق رهنمون شده اند، با تلاش و تحقیق خود، و به رغم مخالفت و واکنش جامعۀ پیرامونی، به این مهم دست یافته اند.