به گزارش خبرگزاری حوزه، آقای عبدالرحیم بوستة از دانش آموختگان حوزه و از محققان اهل مراکش در نشست تخصصی در موسسه گفتگوی دینی ابراز داشت: نگرش تاریخی به حادثه عاشورا به معنای بررسی اهداف و غایات قیام امام حسین در تاریخ است و این نگاه، با تاریخ مصیبت امام حسین(ع) متفاوت است.

وی گفت: نگاه ما به عاشورا و انقلاب امام حسین(ع) از این دید است که این قیام پس از وحی و نبوت، عاملی جدید و حیات بخش در مسیر اسلام و تاریخ اسلام است به گونه ای که گفته اند، اسلام "محمدی الحدوث و حسینی البقاء" است و تامل در نهضت امام حسین ما را به فهم بهتر ارزش این جنبش راهنمایی می­کند.

این دانش آموخته حوزه علمیه اظهار داشت: وقوع این جنبش در زمانی روی داد که امت اسلام راه را گم کرده بودند و از ارزش های وحی جدا شده بودند. چرا که امام حسین(ع) در مسیر خود به عاشورا این جمله معروف خود را فرمود که: آیا نمی­بینید که به حق عمل نمی­شود و از باطل دوری نمی­شود؟ که این سخن معصوم به معنای مردن مجموعه ارزش های وحی در امت اسلام و خطرناک بودن آن مرحله از تاریخ می­باشد. گرچه برخی تلاش می­کنند این انحرافات را ساده ببیند اما واقعیت این است که امت اسلام از این ارزش ها جدا شده بود و این سخن امام که به آن اشاره شد مبالغه نبوده است.

وی ادامه داد: این مساله بیانگر این است امت به سرعت به این سطح از پستی و سازش با باطل و پوسیده شدن ارزش های دین رسیده بود و خود مردم کوفه نیز در نامه های خود به این امر اشاره داشته اند و امام حسین خطاب به آنها فرمود: به خدا سوگند به سوی شما نیامدم مگر زمانی که نامه های شما به دست من رسید که سنت مرده و نفاق ظهور کرده و حدود الهی تعطیل شده است. این گواهی مردم کوفه است و نشان می­دهد که آنها نیز این خطر را تشخیص داده اند.

عبدالحریم بوستة در بیان چگونگی پیدایش این انحراف در دین به نقش معاویه در تحریف دین و ایجاد بدعت ها اشاره کرد و گفت: یزید نیز به همین راه ادامه داد. لذا نقش یزید و امثال او در این امر به عنوان یک شخص بررسی نمی­شود بلکه به عنوان یک جریان و برنامه هدفمند به آن نگاه می­شود. با توجه به این شرایط لزوم اتخاذ موضع قاطع در مواجهه با این پدیده فهمیده می­شود و راز این همه فداکاری امام حسین(ع) در این راه برای ما روشن می­شود و این فداکاری ضروری بود تا امت اسلام دوباره زنده شود و روح دوباره به پیکر امت بازگردد و راه خود را از سر گیرد.

وی با اشاره به برخی شبهات مبنی بر اینکه چرا سایر ائمه اطهار علیهم السلام مانند امام حسین عمل نکردند و به عنوان نمونه چرا امام حسن(ع) صلح کرد و مانند امام حسین(ع) جهاد نکرد گفت: چنین اشکالاتی از برداشت نامناسب و فهم اشتباه از انقلاب و موضع انقلابی ناشی می­شود. اگر ما مفهوم انقلاب را فهمیدیم که عبارت است از برخورد مناسب با هر جریان و اتفاق تاریخی، در این صورت به معنای برخورد انقلابی هرکدام از ائمه پی می­بریم. و در می یابیم که حتی برخورد امام زین العابدین(ع) نیز خارج از چهارچوب انقلابی نبوده و موضع ایشان نیز انقلابی بوده زیرا در جهت بازسازی اعتقادات و ارزش های امت عمل کرده است.

عبدالرحیم بوستة گفت: اتفاقات پس از واقعه عاشورا مانند قیام توابین و مختار و ... حاکی از این مطلب است که امت اسلام پیام عاشورا را دریافت کرده و می­بینیم که امت اسلام دچار لرزش شده و هوشیاری خود را دوباره بازیافته است.

وی دلیل دیگر انقلاب امام حسین علیه السلام را نامه های اهل کوفه دانست و گفت: امام که نقش پیشوایی امت اسلام را بر عهده داشت هنگام دریافت این نامه ها وظیفه خود می­دانست که به آن نامه ها با حضور و قیام خود پاسخ دهد.

این دانش آموخته حوزه علمیه یکی از آثار قیام امام حسین علیه السلام را بیداری مردم کوفه و خروج آنها بر عامل کوفه پس از مرگ یزید و بیدار شدن روح انقلاب و فداکاری در آنها دانست که در نهایت این قیام ها و نارضایتی مردم به سقوط حکومت اموی انجامید.

وی واقعه عاشورا و کربلا را پس از غیبت امام زمان علیه السلام، عامل انسجام و هویت شیعه و حلقه پیوند و وحدت شیعه دانست.