میلاد امام جواد در تقارن با حضرت علی اصغر(ع) که هر دوی این بزرگواران که امام و امامزاده ای عزیز و محبوب و در قلب شیعیان جایگاهی بلندمرتبه دارند و هر دو نیز به مقام شریف باب الحوائج بودن نائل آمده اند فرصت مناسبی است تا توجه و توسلی بایسته و شایسته نسبت به مقام و منزلت آسمانی و اهورایی این نیکان و پاکان و بزرگان همه دورانها داشته باشیم.
امام جواد(ع) در میان امامان ما به عنوان امامی جوان و کسی که در سن کودکی به این مقام والا و برجسته رسید و جامه امامت و ولایت را در سن نورستگی به دست آورد شناخته می شود و از این جهت، دارای ویژگی خاصی برای الگو شدن و اسوه گشتن برای جوانان و نورستگان جامعه ما دارد تا با استعانت از این امام همام و پیروی از آئین رفتاری و روش و منش گفتاری و اخلاق محجوب و زیبا و زلال ایشان، بتوانند خود را از غرقابه فتن آخرالزمان رهایی دهند و در ساحل امن نام و یاد و اخلاق آن بزرگوار و آباء و اجداد طاهرینش سکنی گزینند.
حضرت جواد (ع ) در سال 195هجري در مدينه قدوم مبارکش را به عرصه گیتی نهاد.
نام مقدسش محمد معروف به جواد و تقي است .القاب دیگری برای حضرت همچون رضي و متقي نيز موجود است ، ولي مأنوس ترین لقب ایشان تقی است . مادر گرامي اش سبيکه يا خيزران است که اين دو نام در تاريخ زندگي آن حضرت ثبت است .
امام محمد تقي (ع ) هنگام شهادت پدر 8 ساله بود . پس از شهادت جانگداز حضرت رضا عليه السلام در اواخر ماه صفر سال 203ه مقام امامت به فرزند ارجمند ایشان حضرت جوادالائمه (ع ) انتقال يافت و این حضرت در اوج جوانی و بلکه اوان نوجوانی به مقام منیع امامت، ولایت نائل آمد.
و چه حکایت خطیر و درس آموزی است اینکه فردی از تبار انسان این استعداد و استعانت و بزرگی و فیض عظیم را به دست آورد که در این سن و این موقعیت بشری وارد میدانی عظیم و خطیر چون امامت امت گردد و بر تارک این آسمان بلند و آبی بدرخشد و «جواد الائمه» هم نام گیرد.
جوانان ما می توانند از زندگی و روش و موقعیت و ویژگی های خاص این امام همام درس های فراوان و بهره های سترگ و آموزه های شگرفی برگیرند و نصب العین خویش و چراغ راه زندگی شان سازند.
آنهم در دوره ای که عده ای با هزار روی و ریا، «گناه» را مصادف و مقارن طبیعی «جوانی» گرفته اند و جوانان ما را با هزار رنگ و فریب به سوی گناه ترغیب و تهییج می سازند!
در چنین آوردگاه و با چنان مقتضیات و شرایطی، نیاز به نور ناب و آفتاب تابناکی همچون امام جواد(ع) بیش از هر زمان دیگری خاصه برای اسوه سازی و الگو گیری نسل جوان احساس می شود تا بتوانند با دست یازیدن به ریسمان محکم و حبل المتین نام و یاد و شیوه و شخصیت این جوادِ جوان و جانانه زندگی خویش را در مسیر زیبا و عاقبت به خیر صلاح و فلاح رهنمون سازند و از بلایای عجیب و دهشتناک عصر آخر در امان بمانند.
اما امروز سالروز میلاد حضرت علی اصغر(ع) طفل شیرخواره اباعبداله(ع) هم هست.
بزرگمرد کوچکی که چه در مقام باب الحوائج بودن و چه در مظلومیت و معصومیت بی‌نظیر و بی بدیل است.
او که با دستهای کوچکش گره های بزرگ را می گشاید و با قلب نحیف و لب عطشانش دلهای بسیاری را آرامش می بخشد و غنچه لبهای فروبسته ای را با باد بهاری حضور خویش به زیبایی و طراوت لبخند استجابت دعوت می کند.
حضرت علی اصغر(ع) آخرین سرباز حماسه حسینی و آموزگار بزرگ مکتب عشق و ایثار است و گویا و جویای این حقیقت ناب که عشق بازی با جانان و جانبازی در راه حق، نه سن و سال می شناسد و نه شرط و موقعیت می پذیرد؛ تنها و تنها عشق و پاکبازی است که انسان را لایق این مقام و مرتبت می سازد که جان به جانان ببخشد و در وادی پاکبازان ورود یابد.
و حضرت علی اصغر از بزرگان این عرصه است با همه کوچکی و با همه تشنگی و با همه معصومیت و مظلومیتش که تاریخ را هم یارای حمل آن تا ابد نیست!
السلام على عبد الله بن الحسين الطفل الرضيع، المرمي الصريع، المتشحط دما، المصعد دمه في السماء، المذبوح بالسهم في حجر أبيه، لعن الله راميه حرملة بن كاهل الاسدي وذويه...
مبارک باد بر همه شیعیان و محبان اهل بیت عصمت و طهارت(ع) سالروز میلاد با سعادت حضرت امام جواد و نیز سالروز ولادت سرباز شش ماهه اباعبدالله در دشت کربلا باب الحوائج حضرت علی اصغر(ع) که هر دوی این مناسبتهای ناب و تابناک رشحه ای از شمیم بهشتی و لمحه ای از طراوت بهاری عرشیان را برای ما فرشیان به ارمغان می آورد و عطر وجود ذیجود این عزیزان آسمانی، مشام جان ما مستقران عرصه زمینی را به زیباترین و مصفاترین زلال های هستی میهمان می کند.
