به گزارش خبرگزاری حوزه، حجت­الاسلام والمسلمین حسن عرفان، امروز در مراسم بزرگداشت شهادت امام جعفر صادق(ع) در مجتمع آموزش عالی فقه(حجتیه)، با اشاره به حکومت­داری در میان پیامبران، اظهار کرد: حضرت داوود(ع)، یوسف(ع)، دانیال(ع)، سیلمان(ع) و نبی مکرم اسلام(ص) از میان پیامبران الهی، دارای حکومت و زمام­داری بودند.

وی افزود: امام علی(ع)، امام حسن مجتبی(ع) دارای حکومت در زمان خویش بودند و حضرت بقیه­الله الاعظم نیز دارای حکومت هستند. این موضوع این نکته را ثابت می­کند که اسلام با حکومت منافاتی ندارد، بلکه با حکومت معنا پیدا می­کند.

*حکومت سیاسی امام خمینی(ره)

این استاد حوزه، با اشاره به گره خوردن دین با سیاست، بیان کرد: با مراجعه به تاریخ اسلام در می­یابیم حکومت سیاسی که امام خمینی(ره) در میان مسلمانان زمان خویش ایجاد کرد، نمونه­ای بارز و فاخر از پیوند اسلام و سیاست به شمار می‌رود.

حجت­الاسلام والمسلمین عرفان نفوذ خواجه نصیرالدین طوسی در دربار هلاکوخان مغول را مورد توجه قرار داد و یادآور شد: این عالم توانمند شیعه توانست با استفاده از وزارت در دربار این حاکم قدرتمند، باعث توسعه اسلام ناب در عصر خویش گردد و دستاوردهای علمی بسیاری نیز از خود بر جای گذارد، به گونه­ای که شیعیان بعد از زمان ایشان، شیعه بودنشان را مدیون خواجه نصیرالدین طوسی هستند.

*شیوه سیاسی امام جعفر صادق(ع)

این پژوهشگر حوزه، با اشاره به شیوه سیاسی امام جعفر صادق(ع) در برخورد با حکومت، خاطرنشان کرد: بنا به شرایطی که در آن زمان بر ممالک اسلامی حاکم بود، امام صادق(ع) شیوه کناره­گیری از حکومت را برگزیدند تا از این راه، مبارزه منفی با حاکم وقت را در دستور کار خویش قرار دهند.

استاد عالی حوزه اضافه نمود: امام صادق(ع)، از هر فرصتی استفاده می­کردند تا به مردم نشان دهند که منصور دوانیقی لیاقت حکومت بر مسلمین را ندارد و مردم نیز با این نوع برخورد امام(ع) با حکومت بیدار ­شدند.

*علل عقب ماندگی امت اسلامی

حجت­الاسلام والمسلمین عرفان تأکید کرد: قبل از امام باقر(ع) و امام صادق(ع)، دنیای اسلام با خلأ فکری و علمی بزرگی روبه­رو شد، به گونه­ای که ابن عباس می­گوید: "در تجمع بزرگی از مسلمین گفتم که می­دانید زکات فطره چیست، اما حتی یک نفر نیز جواب این مسأله ساده را نمی­دانست".

وی با بیان اینکه ریشه این جهل را می­توان در ممنوعیت نقل احادیث پیامبر(ص) بعد از وفات ایشان دانست، افزود: زمان امیرالمؤمنین(ع) نیز مردم با وجود اصرارهای مکرر ایشان مبنی بر "سلونی قبل ان تفقدونی"، به کسب علم و علم­پروری رو نمی­آوردند و حکومت را از ایشان جدا کردند.

این پژوهشگر حوزه با بیان اینکه نهج­البلاغه، پدیده چهار سال حکومت امیرالمؤمنان(ع) است، اذعان نمود: به شکل طبیعی، امامان معصوم(علیهم­السلام) بایست حدود چهارصد سال حکومت و علم­پروری را تجربه می­کردند، اما حاکمان وقت با استفاده از جهل مردم و به شهادت رساندن امامان معصوم(علیهم­السلام)، عمر این بزرگواران را به 250 سال رساندند.