به گزارش خبرنگار خبرگزاری حوزه، عضو هیات علمی و مدیر گروه آینده پژوهی پژوهشکده مهدویت در این نشست با اشاره به سوالات زیادی که در زمینه آینده پژوهی وجود دارد، اظهار داشت: به عقیده بسیاری از افراد صاحب نظر در عرصه علوم انسانی، آینده پژوهی از علوم پر خطا و پر اشتباه است که باید به صورت دقیق این نکته بررسی شود.
حجت الاسلام رحیم کارگر، کاربرد آینده پژوهی را در حوزه علوم دینی بسیار مفید ارزیابی کرد و گفت: کاربرد آینده پژوهی در مفاهیم دینی می تواند پنجره ای جدید و نگرشی نو در ابعاد آشنایی با امور ارزشی و مفاهیم دینی ایجاد کند و به همین دلیل ضرورت آینده پژوهی در حوزه علوم دینی ایجاب می شود.
در ادامه این نشست دکتر عزت پور به ضرورت پرداختن به آینده پژوهی به عنوان علم تأکید کرد و ابراز داشت: با نگاه پوزیتویستی نمی توان به مقوله آینده پژوهی به عنوان علم نگاه کرد چرا که در زمینه دیتا، داده ای وجود ندارد که بتوان توسط آن این علم را بررسی کرد.
وی با اشاره به نقصان موجود در تمام علوم انسانی رایج در جهان افزود: همان طور که در زمینه آینده پژوهی حرف مطمئن و متقنی وجود ندارد، بایستی این نکته را اعلام کرد که در هیچ یک از علوم انسانی داده متقنی وجود ندارد و این نکته فقط دامن گیر آینده پژوهی نیست.
عزت پور درباره علوم استقرایی و جایگاه آنها در میان دیگر علوم خاطر نشان کرد: مانند تمام علوم انسانی که از استقرای ناقص در مبادی خود بهره برده اند، آینده پژوهی نیز استقرایی در ساحت زمان است که با احتساب شرایط این علم و شرایط استقراء صورت می گیرد.
وی در پایان یادآور شد: داده های قبلی موجود در علم آینده پژوهی به اندازه سایر داده های علوم انسانی و اجتماعی بی اعتبار است و این نکته در جواب کسانی است که داده های مبنایی علم آینده پژوهی را بی اعتبار می دانند، در حالی که آینده پژوهی بخشی از اطلاعات مانند سایر علوم را دارا می باشد.
