به گزارش خبرگزاری حوزه از اصفهان، حضرت آیت الله مظاهری در پيامی به ششمين دوره مسابقات قرآن حوزه علميّه اصفهان، با بیان اینکه قرآن کريم، «هدايتنامه خداوند سبحان براي انسان» است، اظهارداشتند: قرآن و عترت، دو تجلّيِ هماهنگِ خداوند بر عالم خلقتند، که خداوند در آنها، با تمام اسماء و صفات خود حتّي اسماء و صفات مستأثره، بر جهان و انسان جلوهگر شده است و از همينرو، کتاب و سنّت، دو ثقلِ ثقيلي گشتند که تا دامنه قيامت از يکديگر، جدا و منفکّ نخواهند شد: «إِنِّي تَارِكٌ فِيكُمُ الثَّقَلَيْنِ كِتَابَ اللَّهِ وَ عِتْرَتِي لَنْ يَفْتَرِقَا حَتَّى يَرِدَا عَلَيَّ الْحَوْضَ» و بنابراين اگر کسي به دنبال هدايت قرآني است، بايد از باب و دروازه قرآن يعني از طريق اهلبيت عصمت و طهارت«سلاماللهعليهم» وارد گردد.
متن کامل پیام این مرجع تقلید در ادامه تقدیم می گردد.
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحيم
قالالله سبحانه و تعالي: « إِنَّهُ لَقُرْآنٌ كَريمٌ، في كِتابٍ مَكْنُونٍ، لا يَمَسُّهُ إِلاَّ الْمُطَهَّرُونَ، تَنْزيلٌ مِنْ رَبِّ الْعالَمينَ»
اکنون که در پرتو الطاف کريمانه خداوند سبحان و صاحب قرآن و به اهتمام شما طلّاب عزيز، ادوارِ مسابقات قرآني در حوزه علميّه اصفهان به ششمين دوره خود رسيده است، برخود لازم ميشمارم تا از همه برنامهريزان و متصدّيان اين برنامه، خصوصاً معاونت تهذيب و تبليغ مرکز مديريّت حوزه علميّه اصفهان و نيز از طلّاب قرآنيِ شرکتکننده در اين برنامه، صميمانه تقدير نمايم و سه مطلب اساسي را در اين مجال کوتاه، يادآور شوم:
1) قرآن کريم، اوّلين و برترين نعمتِ خداوند تعالي بر بشريّت است و از اينرو در صدر سوره الرّحمان پس از ذکر نام خداوند مهربان، سخن از تعليم قرآن به انسان، به ميان ميآيد: «الرَّحْمنُ، عَلَّمَ الْقُرْآنَ، خَلَقَ الْإِنْسانَ» و از اينروست که آدمي، فقط و فقط در سايه تعليم قرآن از سوي خداوند و دريافت و تلقّي آن، ميتواند به کمال مطلوب دست يابد و به مقامِ منيعِ انسانيّت راه پيدا کند.
اين کتابِ مقدّسِ جاودان، به تصريحِ خود، در آيه شريفه بيست و سوم سوره مبارکه زمر: اولاً: «در اسلوب و قالب»، نيکوترين و زيباترين سخن است، ثانياً: در «محتوا و مفاهيم»، همه قسمتهاي گوناگون آن منسجم و همگون و هماهنگ و منعطف و مکمّل يکديگر است و در سرتاسر آن هيچ تضادّ و اختلافي، راه ندارد.
ثالثا: در «شيوه و روش»، داراي نظامي ويژه، مبتني بر تکرارهاي شوقانگيز، نشاطآفرين و بيملال است.
و رابعاً: در «نتيجه و تأثير»، با پديدآوردنِ فضيلتِ والا و انسانسازِ «خوف و رجاء»، نخست، ترس و بيم -که مايه بيداري و يقظه و نقطه آغازِ حرکت است- را بر قلوب و دلها، سايهافکن ميکند و آنگاه که اين قلب، توجّه و آمادگي لازم را يافت، در مرحله بعد «اميد و آرامش» را که مطلوب گمشده هر انساني است، به وي اعطاء مينمايد: «اَللَّهُ نَزَّلَ أَحْسَنَ الْحَديثِ كِتاباً مُتَشابِهاً مَثانِيَ تَقْشَعِرُّ مِنْهُ جُلُودُ الَّذينَ يَخْشَوْنَ رَبَّهُمْ ثُمَّ تَلينُ جُلُودُهُمْ وَ قُلُوبُهُمْ إِلى ذِكْرِ اللَّهِ».
به سبب همين ويژگيهاي رفيع، قرآن کريم، «هدايتنامه خداوند سبحان براي انسان» است: «ذلِكَ هُدَى اللَّهِ يَهْدي بِهِ مَنْ يَشاءُ وَ مَنْ يُضْلِلِ اللَّهُ فَما لَهُ مِنْ هادٍ».
2) خداوند متعال همانگونه که مکرّراً هدايت را به قرآن کريم نسبت ميدهد: «هُدىً لِلنَّاسِ وَ بَيِّناتٍ مِنَ الْهُدى وَ الْفُرْقانِ»، در آيات ديگر، اين هدايت را به پيشوايان بزرگ دين و ائمّه هدي«سلاماللهعليهم» نيز نسبت داده است: «وَ جَعَلْناهُمْ أَئِمَّةً يَهْدُونَ بِأَمْرِنا» و اين، بدان سبب است که قرآن و عترت، دو تجلّيِ هماهنگِ خداوند بر عالم خلقتند، که خداوند در آنها، با تمام اسماء و صفات خود حتّي اسماء و صفات مستأثره، بر جهان و انسان جلوهگر شده است و از همينرو، کتاب و سنّت، دو ثقلِ ثقيلي گشتند که تا دامنه قيامت از يکديگر، جدا و منفکّ نخواهند شد: «إِنِّي تَارِكٌ فِيكُمُ الثَّقَلَيْنِ كِتَابَ اللَّهِ وَ عِتْرَتِي لَنْ يَفْتَرِقَا حَتَّى يَرِدَا عَلَيَّ الْحَوْضَ» و بنابراين اگر کسي به دنبال هدايت قرآني است، بايد از باب و دروازه قرآن يعني از طريق اهلبيت عصمت و طهارت«سلاماللهعليهم» وارد گردد.
3) شما طلّاب عزيز شرکتکننده در مسابقات قرآني، به طور خاص بايد توجّه داشته باشيد که از ديدگاه قرآن کريم، ادبِ تلاوتِ قرآن، «تلاوتِ همراه و همگام با تدبّر» است: «الَّذينَ آتَيْناهُمُ الْكِتابَ يَتْلُونَهُ حَقَّ تِلاوَتِهِ أُولئِكَ يُؤْمِنُونَ بِه» چرا که تنها اين تلاوت است که مقدّمه عمل به قرآن خواهد بود، زيرا از منظر قرآن، ايمان حقيقي که نتيجه و رهآورد تلاوت همراه با تدبّر است، ايماني است که همگام با عمل است: «إِنَّ هذَا الْقُرْآنَ يَهْدي لِلَّتي هِيَ أَقْوَمُ وَ يُبَشِّرُ الْمُؤْمِنينَ الَّذينَ يَعْمَلُونَ الصَّالِحاتِ أَنَّ لَهُمْ أَجْراً كَبيراً»
آري، فرزندان عزيز قرآني! تمام همّت خود را به کار گيريد تا عملِ مؤمنانه به قرآن را، شيوه و سيره خود نماييد چرا که هم هدايت قرآن و هم نعيم و پاداش بيپايانِ اخروي، فقط براي مؤمنانِ عامل و عملکنندگانِ با ايمان است: « إِنَّ الَّذينَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصَّالِحاتِ يَهْديهِمْ رَبُّهُمْ بِإيمانِهِمْ تَجْري مِنْ تَحْتِهِمُ الْأَنْهارُ في جَنَّاتِ النَّعيمِ، دَعْواهُمْ فيها سُبْحانَكَ اللَّهُمَّ وَ تَحِيَّتُهُمْ فيها سَلامٌ وَ آخِرُ دَعْواهُمْ أَنِ الْحَمْدُ لِلَّهِ رَبِّ الْعالَمينَ»