به گزارش خبرگزاری حوزه،  این مرجع تقلید ظهر امروز در درس تفسیر خود در  مسجد اعظم گفتند: هر روز در نماز خود از خدا می خواهیم نعمتی که به صالحان و انبیا و اولیا داده ای به ما نیز عطا کن، ولی  پس از ژرف نگری در قصص انبیای الهی به ویژه حضرت موسی(ع) به این نتیجه می رسیم که این« انعمت علیهم» همان عدم حمایت از مجرم در جامعه است.

ایشان افزودند: جامعه ای که از مجرم حمایت نکند، همچون جامعه ای که از قاتل ناهی از منکر حمایت نمی کند، جامعه دین است، زیرا در این جامعه دیگر هیچ مجرمی حاشیه امنیت نخواهد داشت؛ اگر این مجرمین حمایت نشوند دیگر کسی به دنبال رواج آن نیز نخواهد بود و دستگاه ها به جای مبارزه با آنها به کارهای دیگری می پردازند.

جهاد برای رضای خدا بهترین مرگ است

این مرجع تقلید تصریح کردند: در معارف اسلامی آنچه به عنوان خودکشی یا دیگر کشی مطرح است، همگی مطرود است؛ ولی وقتی صاحب و مالک ما چنین امری می کنند که یک رزمنده برای بازکردن یک گذرگاه برای رزمندگان اسلام در مقابل جبهه کفر روی مین برود، دیگر خودکشی نیست؛ بلکه جهاد برای رضای خداست و بهترین مرگ است.

بزرگترین عقب ماندگی غربی ها

مولف تفسیر تسنیم بیان کردند: یکی از بزرگترین عقب ماندگی های غربی ها و قائلان به جدایی دین از علم، آن است که به چیزی که در تحقیقات به آن تکیه می کنند هم اعتقاد بیانی ندارند؛ آنها تجدید عقلانی را تکیه گاه علم حسی خود قرار می دهند، ولی در واقع اعتقادی به آن برای اثبات دین ندارند.

ایشان گفتند: وقتی قرار است که یک نظریه علمی یا یک دارو را برای بعد از خود و تمام جهان تجویز کنند، دقیقا به همین تجدید عقلی تکیه می کنند، ولی وقتی دین می خواهد از همین مسیر عبور کند آن را نفی می کنند.

این مفسر قرآن کریم عنوان کردند: خداوند به ما امر کرده است که اگر به دنبال رسیدن به جایگاه برجسته در نظام خلقت هستید، باید میراث دار انبیای الهی باشید و برای رسیدن به این ارث باید با آنها ارتباط نزدیک تری داشته باشید؛ از این جهت است که ائمه(ع) ما پیشتازان این عرصه بوده اند و همچون امام حسین(ع) میراث همه انبیای الهی را دارند.

ایشان در بخش دیگری از سخنان خود با بیان ادله روایی نسبت به عدم تطابق معنایی ذبح عظیم در ماجرای حضرت ابراهیم(ع) به واقعه عاشورا بیان کردند: دراینجا بسیاری از مفسران این مطلب را رد کرده اند که یکی از آنها به کار بردن فعل ماضی در اینجاست.

حضرت آیت الله جوادی آملی بیان کردند: تقوا هم همچون علم، دارای مراتبی است که شامل عام، خاص و اخص است؛ تقوای عام به معنی پرهیز از گناهان است؛ پرهیز خاص همان دوری از برخی از حالات و مکروهات و تقوای اخص نیز به معنای پرهیز از مادون لقای الهی است؛ یعنی پرهیز از هرچه که انسان را به لقای الهی می‎رساند