این خواب غفلت البته می تواند مصادیق فراوانی داشته باشد اما قطعاً یکی از نمودیافته ترین آن ها می تواند غفلت و کوتاهی نسبت به دستگیری از محرومان و فقرا و ایتام و دستگیری از آن ها با توجه به حال و هوای ویژه ماه ضیافت الهی باشد.

با نگاهی به روایات و آموزه های دینی درمی یابیم که مراد از غفلت، خواب سنگینی است که باعث می شود انسان متوجه حقایق نگردد؛ در واقع انسان وقتی متوجه غفلت و خواب خود می شود که از دنیا رفته است، چنانچه امیرمؤمنان علی(ع)می فرماید: «الناس نیام اذا ماتوا انتبهوا»: مردم در خواب (غفلت) هستند که به هنگام مرگ بیدار می شوند.

بازنگاهی به مهم ترین توصیه های پیامبر (ص) در خطبه معروف شعبانیه که پیش از ماه رمضان ایراد فرمودند، به یقین بسیار راهگشا است، خاصه آن جا که حضرت ختمی مرتبت، خطاب به مؤمنین و مؤمنات متذکر شدند:« با گرسنگی و تشنگی ماه رمضان، به یاد گرسنگی و تشنگی قیامت بیفتید و آن گاه فرمودند: به فقرا و محرومان صدقه بدهید... به یتیمان مهر و محبت کنید تا بر یتیمان شما مهرورزند... و سپس این بشارت را دادند: کسی که یتیمی را نوازش نماید، در قیامت مورد نوازش خداوند خواهد بود».

وقتی از امام حسن عسکری (ع) درباره فلسفه و چرایی وجوب روزه سؤال کردند، حضرت چنین پاسخ داد: «برای اینکه ثروتمند گرسنگی را حس کند تا به فقیر ببخشد».

بی شک درک مشقت و محنتِ فقرا ، ایتام و محرومان جامعه از آن روست که ما در قبال آن ها احساس دغدغه و مسئولیت داشته باشیم که اگر نداشته باشیم، بی تعارف رسم و رسوم اولیه انسانی و مسلمانی خود را به جای نیاورده ایم و معلوم نیست در سرای دیگر و وادی حسرت، چگونه از این بابت افسوس خواهیم خورد!

هُرم تابستانی بالای 40 درجه ی این روزها و حدود 17 ساعت گرسنگی و تشنگی، بی گمان برای همه سخت است اما چه کسی است که نداند این سختی برای طبقه محرومی که از کمترین امکانات زندگی گاه محروم است، افزون تر می باشد.

سفره های افطار و سحر این گروه ، غالباً پُر از هیچ(!) است و این از تناقضاتِ رنج آور روزگار ماست که برخی ثروتمندان و مع الاسف مسئولان در ماه مولا علی(ع)، بر سر سفره های آنچنانی می نشینند و از آن سو، محرومین و پابرهنگانی هستند که حالا به هر دلیلی، باید فقط طعم محرومیت را بچشند و حسرت. صدالبته اجر و پاداش معنوی عمل هر کسی با پروردگار است و روی سخن در این جا ناظر به رسالت و مسئولیت دنیوی هر یک از ماست.

به تعبیر رهبر فرزانه انقلاب «تنها نگذاشتن خانواده های محروم و دردچشیده ، وظيفه جهانی همه ي انسان هايي است كه داراي وجدان و اخلاق و عاطفه ي انساني هستند؛ اما براي ما مسلمانها علاوه بر اين كه يك وظيفه ي اخلاقي و عاطفي است، يك وظيفه ي ديني به شمار می رود.»

 اُمید آن که در این شب ها و روزهای با فضیلت که حتی خوابیدن در آن ، قرین با ثواب و فضیلت است با عمل به این وظیفه دینی و انسانی، از خواب غفلت بیدار شده و به سهم خود به بیداری وجدان های خفته در جامعه، کمک کنیم. انشاالله.

 سید محمد مهدی موسوی