خبرگزاری«حوزه»، روز عید فطر از شهرستان برایمان مهمان آمده بود. لاجرم باید به فکر خرید میوه و شیرینی می بودم. از این رو یکی دو ساعتی مانده ظهر با خودروی شخصی عازم سطح شهر شدم، بلکه در این گرمای کم سابقه هوا، سریع نیازهای خود را ابتیاع کرده و به منزل بازگردم.

پس از انجام خرید و در مسیر برگشت از آینه عقب که نگاه می کردم چراغ زدن های ممتد یک خودروی 206 آلبالویی توجهم را به خود جلب کرد و هرچه نزدیک تر می شد، صدای بوقش نیز بیشتر گوش را آزار می داد و البته صدای بلند ضبط ماشین که به نظر ترانه ای پخش می کرد با صدای یکی از خوانندگان آن ور آبی که قاعدتاً می بایست گوش دادن به آن بر اساس فتاوای علما و مراجع تقلید حرام باشد!

از بیم آن که مبادا در روز عیدی، تصادفی با هم داشته باشیم و اوقاتمان تلخ شود، سرعت را کم کرده و کنار کشیدم تا رد شود. در حین رد شدن متوجه شدم که سرنشینان خودرو، دو پسر و دو دختری بودند که وضع و ظاهرشان چندان با حال و هوای شهر مذهبی قم ، آن هم یک روز پس از ماه رمضان همخوانی نداشت!

ایجاد مزاحمت و آلودگی صوتی برای دیگران و افزایش احتمال تصادف در خیابان های نسبتاً باریک قم بماند ، اما آنچه بیشتر مایه تاسفم شد این که تنها ساعاتی با ماه مبارک رمضان وداع داشته ایم و چه زود ، صدای پای شیطان بر اثر غفلت ما به گوش می رسد!

غفلت که می آید نتیجه اش حواس پرتی است؛ حواس پرتی از این که انگار یادمان می رود گناه نکردن و بنده گوش به فرمان خدا بودن، فقط مربوط به ماه رمضان نیست، چه آن که قاضی و ناظر حقیقی ، همیشه ما را رصد می کند و بر اوضاع مان در همه حال آگاه و بصیر است.

غفلت که می آید، گاه با دور شدن از یاد خدا، خواسته یا ناخواسته سرگرم لهو و لعب های دنیوی می شویم و گاه که سرمان بیشتر گرم می شود، به همان میزان در گناهان کوچک و بزرگی غوطه می خوریم؛ آنچنان که مگر ماه رمضانی، دهه محرمی ، روز عرفه ای، سر راهمان قرار گیرد، بلکه ما را کمی به خود آورد و گرنه...!

 البته به تعبیر علمای صاحب نفس ، وسوسه شیطان به نوعی فرصت سخاوت انگیز پروردگار در حق بندگان خویش است تا در پرتو چیرگی و غلبه بر وسوسه ها و رهایی تن و فکر از منیات و هوس های شیطانی ، لقب مجاهد در میدان جهاد اکبر را پیدا کرده و این سان در مسیر بندگی و دست یابی به سعادت حرکت نماییم و الا اگر وسوسه و امتحانی در کار نباشد که اطاعت از خدا یکطرفه و بدون اختیار خواهد شد و دیگر لطفی ندارد.

رمضان با همه به ظاهر سختی های روزه گرفتنش آن هم با حدود 17 ساعت تشنگی طاقت فرسا و البته با همه خوبی ها و حس های عالی اش در هنگامه سحر و افطار ، تمام شد؛ ماهی که در آن بنابر احادیث متعدد و معتبر، شیاطین در غل و زنجیر هستند و چون نمی توانند کسی را وسوسه کرده و بیازارند، فقط فریاد می کشند.

 عرفا و سالکان درباره وضع شیطان در ماه رمضان تعبیر جالبی دارند. آن ها می گویند: "شیطان در آغاز وسوسه کرده سپس زخم می زند، اما با این حال خداوند به کسانی که که توسط شیطان فریفته می شوند فرصت بازگشت می دهد و اگر قدر این فرصت دانسته نشود، آنگه شیطان است که کنترل او را به دست می گیرد" و به راستی که چه خسران زده است، آن که حجم غفلت ها مانع از بیداری و توفیق توبه در او شود.

در برخی روایات داریم که حضرت حق در ماه رمضان شیطان را چون سگی رام در بند می کند. این سگ فقط از دور پارس می کند، اما اگر کسی با دستان خود زنجیرش را باز کند، در همان ماه رمضان نیز خداوند اجازه می دهد که بر فرد چیره گردد.

حال که رمضان به پایان رسیده ، این سگ دیگر در بند نیست . به هوش باشیم و مراقب که مبادا گرفتارش شویم. تنها راهش نیز توکل بر خدا و در پیش گرفتن راه و رسم تقواست.

 اُمید آن که به برکت گریه های شب قدر و ادعیه خاص حضرت حجت(عج) در حق یاران باوفایش و ما که گاه در عمل به عهدِ شیعه بودن خود بی وفایی می کنیم، بتوانیم از دستاوردهای معنوی ماه مبارک رمضان در دیگر ماه های سال به خوبی حراست کنیم. انشاالله.

سید محمد مهدی موسوی