به گزارش خبرگزاری«حوزه»، حجت‌الاسلام دکتر محمد رضوی راد در ابتدا با بیان اینکه غرب قبل از همه‌چیز باید شناخته شود؛ گفت: در نهادهای فرهنگی همچون حوزه، برای دیگر شناسی وقت زیادی نگذاشته‌ایم و غرب از همین مقوله‌هایی است که ما آن را آن‌گونه که خواسته‌ایم و به تصور ما آمده‌اند، شناختیم.
رئیس انستیتو علوم انسانی و اسلامی هامبورگ اظهار داشت: بزرگ‌ترین خطایی که اندیشه غرب در طول سالیان گذشته مرتکب به آن شده و خود نیز به آن معترف است، خطا در شناخت انسان می باشد.
وی افزود: آنها گمان می‌کردند که انسان تنها دارای تعدادی نیازهای مادی و دنیایی است که باید برطرف شود و در راه تأمین آن نیز موفق عمل کرده‌اند.
حجت الاسلام رضوی راد با اشاره به اینکه بخش‌هایی از دنیای غرب سعی در نشان دادن تأمین نیازهای غرب داشته و دارد ، گفت: انسانی که بعد از ده‌ها سال در کف نیازهای غرب گذاشته شد، انسانی بود که در اوج سیری و رفاه، احساس خلأ و گرسنگی ناشناخته‌ای می‌کرد.
رئیس انستیتو علوم انسانی و اسلامی هامبورگ تأکیدکرد: از دو دهه پیش این پدیده خود را به‌طورجدی نشان داد و استراتژیست های غربی این مقوله را به خوبی درک کردند و به اشتباه بودن کار خود اعتراف کردند و به دنبال تدبیری برای ترمیم این اشتباه هستند.
وی در ادامه گفت: تفاوت جدی جوامعی همچون جامعه ما با جوامع غرب این است که آنها به تأمین نیازهای ده سال آینده‌ی خود می‌اندیشند تا به‌طور ناگهانی با سونامی‌های فکری و فرهنگی مواجه نشوند.
حجت الاسلام رضوی راد در بیان تدبیر غربیان برای مشکل پیش‌آمده گفت: اولین تدبیری که غربیان در این زمینه انجام دادند این بود که به پسامدرنیسم وعده دادند و فاز جدیدی تحت عنوان "فرامدرنیسم" باز کردند که این وعده دارای فوایدی همچون ایجاد امیدواری و کند کردن روند رویگردانی و خرید فرصت برای بهبود شرایط بود.
رئیس انستیتو علوم انسانی و اسلامی هامبورگ تصریح کرد: تعریف غربیان از انسان غیر مدرن شخصی است که از پاسخگویی و رسیدن به پاسخ‌های خود ناتوان است و در مقابل انسان مدرن کسی است که توانایی رسیدن به پاسخ پرسش‌های خود را دارد؛ ولی امروزه معتقدند که هردوی این انسان‌ها توانایی رسیدن به پاسخ پرسش‌های خود را دارند.
وی افزود: از این دو دسته، برگ برنده در این دنیا در دست کسی است که به پاسخِ پرسش خود زودتر می‌رسد و زمان گویای مدرن بودن هر دسته از انسان‌هاست.
حجت‌الاسلام محمدرضوی راد با اشاره به اینکه غربیان برای حل مشکل زمان به ترمیم نظام آموزشی خود پرداختند، گفت: آنها سه آفت مدرسه، کتاب و معلم را در نظام آموزشی یافتند که تا انس گرفتن و رسیدن یک دانشجو به آنها زمان زیادی صرف می‌شود و باید این فاصله را از بین برد.
رئیس انستیتو علوم انسانی و اسلامی هامبورگ تأکید کرد: از نظر آنها پژوهش زمان و حجم بیهوده زیادی می‌گیرد و باید خود تحصیل پژوهش محور باشد و از سویی پژوهش دارای نتیجه ملموسی در جامعه باشد.
وی افزود: در حال حاضر فلسفه به صورت محض در دنیای غرب مطالعه نمی‌شود بلکه رشته‌هایی را از درون آن استخراج کرده‌اند که مشکلات جامعه را پاسخگو باشد و از همین رو کسانی که فارغ‌التحصیل این رشته‌ها باشند، می‌توانند مانند پزشکان مطب داشته باشند.
حجت الاسلام رضوی راد دومین تدبیر حل واقعی مشکل سرگردانی بشر را سوق دادن به آلترناتیوهای خنثی دانست و گفت: سوق دادن افراد به اندیشه‌های بی‌خطر همچون بودیسم، یکی از راه‌حل‌های این تدبیر بود که در سال 1990 در فرانسه آغاز شد و در حال حاضر بیش از 9 میلیون نفر در اروپا به بودیسم گرایش دارند.
رئیس انستیتو علوم انسانی و اسلامی هامبورگ اظهار داشت: غربیان درباره آلترناتیوهای جدی که مطرح‌شده و مهم‌ترین آنها اسلام بود، از مخدوش کردن تابلوی زیبای اسلام استفاده کردند و آن را از شرایط فعلی دنیای غرب بسیار پایین‌تر و غیرمفید جلوه دادند.
وی در ادامه گفت: اگر به پر کردن خلأ موجود در غرب از سه دهه‌ی گذشته فکر کرده بودیم و برای آن خود را آماده کرده بودیم، الآن می‌توانستیم از این فرصت پیش‌آمده استفاده خوبی کنیم.
حجت‌الاسلام محمد رضوی راد با اشاره به اتفاقات موجود در کشورهای منطقه اظهار داشت: غربیان با به وجود آوردن اختلافات و جنگ در کشورهای یمن، سوریه و عراق به مردم کشور خود نشان دادند که شرایط کشورشان بسیار بهتر از کشورهای اسلامی است.
رئیس انستیتو علوم انسانی و اسلامی هامبورگ بیان داشت: غربیان می‌دانستند که برای بخش‌های نظری صرف، نباید مانند گذشته وقت بگذارند و به فکر واردکردن اندیشه‌های خود در دنیای موجود و ساختن شهر آرمانی مورد نظرشان هستند تا صحیح بودن اندیشه‌های خود را به تمام جهانیان علی‌الخصوص مسلمانان نشان دهند.
وی با تأکید بر اینکه گروه‌های ما برای مذاکره با این افراد بعد از 36 سال هنوز با کتاب و سخن به نزد آنها می‌روند گفت: باید بدانیم که آنها دیگر به سخن گفتن توجه ندارند و باید با آنچه در عمل پاسخ گرفته برای مذاکره جلو رفت.
