به گزارش خبرنگار خبرگزاری «حوزه» از گرگان، فاطمه احمدی،آیین جشن عید غدیر در مدرسه علمیه عالی الزهراء(س) گرگان در ابتدای سخنان خود ماه ذی الحجه را ماه بندگی خداوند معرفی نمود و بر مراقبت در این ماه سفارش کرد.

وی در راستای چگونگی شکل گیری واقعه غدیر به آیاتی از قرآن استناد کرد و گفت: آیات و روایات عدیده ای بر واقعه غدیر وارد است که دلالت می کند بر این که واقعه غدیر برای کامل شدن دین بوده است.

کارشناس فرهنگی مدرسه علمیه عالی الزهرا(س) گرگان افزود: پیش از واقعه غدیر و در روز عید قربان، آخرین معراج پیامبر(ص) اتفاق افتاد که در آنجا خداوند متعال، امیرالمومنین(ع) را وزیرِ پیامبر(ص) معرفی نمود و از حضرت خواست تا آن را به زمینیان اعلان کند، 8 روز بعد با نزول آیه 67 سوره مبارکه مائده این اعلام در منطقه ای بنام غدیر خم صورت گرفت که به واقعه غدیر معروف شد.

احمدی ادامه داد: با وقوع قضیه غدیر، تمام بعثت انبیا(علیهم السلام) به ثمر نشست، ولایت امام علی(ع) مسأله ای است که توحید به آن بسته است به طوری که جدایی از ولایت علی(ع) شرک است.

وی با استناد به آیات عدیده در شأن امام علی(ع) به بررسی هر یک از آنها پرداخت و خاطرنشان کرد: بیش از سیصد آیه درباره ولایت امام علی(ع)، فضایل و مناقب آن حضرت وارد است که از جمله این آیات می توان به آیه 67 سوره مبارکه مائده که به آیه تبلیغ معروف است، آیه 55 از همین سوره که آیه ولایت نامیده می شود، آیه 59 سوره نساء به نام آیه اطلاعت و آیه مباهله از سوره مبارکه آل عمران، آیه تطهیر و ... اشاره نمود.

این مبلغ حوزوی تصریح کرد: در فضیلت حضرت علی(ع) همین بس که براساس آیه 61 سوره مبارکه آل عمران، خداوند متعال علی(ع) را از شدت اتحاد نفسانی با پیغمبر «نَفس پیامبر(ص)» معرفی می کند.

احمدی در بخش دیگری از سخنان خود به شرح حکمت150 نهج البلاغه پرداخت و اظهار نمود: مفسرین پیرامون اهمیت این حکمت می فرمایند: "اگر حضرت علی(ع) هیچ حکمتی غیر از این نداشته باشد سعادت دنیا و آخرت از آنِ عمل کنندگان به این حکمت خواهد بودو عمل به این حکمت آنان را کفایت می کند"  به طوری که این سخن، حکمتی رسا، عامل بینایی انسان آگاه و عبرت آموز صاحب اندیشه است.

وی در ادامه گفت: امام علی(ع) در این حکمت به اندرز سائلی که از حضرت درخواست موعظه داشته می پردازد و می فرمایند«از کسانی مباش که بدون عمل صالح به آخرت امیدوار است، با آرزوهای دراز توبه را به تاخیر انداخته، در دنیا همچون زاهدان سخن گفته و همانند دنیاپرستان رفتار می کند، در محرومیت ها قناعت نداشته و شکر گزار نعمت ها نیست، دیگران را پرهیز داده حال آنکه خود پروا ندارد» .

این مبلغ حوزوی در پایان با استناد به فرازهایی از حکمت نهج البلاغه امام علی(ع) بر کوتاهی سخن و کردار زیاد، کوچک ندانستن گناه، عدم ناامیدی و یاس در تهیدستی، پندپذیری و عدم روی گرداندن از خداوند در سلامتی و گشایش و تاکید کرد.