به گزارش خبرنگار خبرگزاری «حوزه» از تهران، استاد حسین انصاریان در حسینیهٔ هدایت، اظهار داشت: هرگاه خداوند بنده ای را دوست بدارد، محبت به بنده ای داشته باشد و عاشق عبدی باشد، او را به حوزهٔ هشت خصلت راه می دهد، اولین خصلت بیان شده این است: «غض البصره عن المحارم» یک حالی برای عبد پیش می آید که از همهٔ مُحرّمات الهی چشم می پوشد یا به عبارت ساده تر، دست می کشد و دست برمی دارد و خود را برای این چند روزهٔ زندگی محدود و از دست رفتنی به حرام های اعلام شده آلوده نمی کند.

حرام ها از همان لحظه ای که فرد مرتکب می شود، به آتش تبدیل می گردد

وی ادامه داد: دو نکتهٔ بسیار مهم دربارهٔ حرام ها در قرآن مجید و روایات دیده می شود که این دو نکته خیلی سنگین است و دائم باید به وجود مقدس حق پناه برد که او پناه دهنده است و کراراً هم در قرآن امر فرموده به خود من پناه بیاورید، از من بخواهید که شما را پناه بدهم و پناه می دهد. نکتهٔ قرآنی آن این است که حرام ها از همان لحظه ای که فرد مرتکب می شود، طبق نظامی که پروردگار بر عالم حاکم کرده است، به آتش تبدیل می شود. اینکه از قدیم می گفتند «آخرت نسیه است»، حرف دروغی است و آخرت نقد است؛ هم همهٔ خوبی هایش و هم همهٔ عذاب هایش نقد است.

همان وقتی که مجرم شروع به جرم می کند، جرم به عذاب تبدیل می شود

استاد انصاریان گفت: پیغمبر اکرم(ص) می فرمایند: بهشت را در شب معراج به من ارائه کردند، کامل نبود و سازندگان داشتند بهشت را می ساختند. قصر، چشمه، رود، درخت کاری و گل کاری بود، ولی کارشان مداوم و پیوسته نبود؛ من از جبرئیل پرسیدم که چرا اینها به دنبال هم کار نمی کنند؟ جبرئیل گفت: یا رسول الله! مصالح ساختن بهشت باید فرستاده شود. مصالح آن عمل صالح است که وقتی اهل ایمان مشغول عمل صالح می شوند، مصالح به دست اینها می رسد؛ اما وقتی خواب هستند یا استراحت می کنند یا بیکار هستند و عمل صالحی را انجام نمی دهند، اینها هم مصالح ساختن ندارند. عذاب هم همین طور است؛ یعنی همان وقتی که مجرم شروع به جرم می کند، جرم به عذاب تبدیل می شود.

اگر مجرم توبهٔ واقعی کند،  آتش برافروخته شده اش خاموش می شود

وی به تنها محبت خاص خداوند مهربان به مجرم اشاره و خاطرنشان کرد: اگر مجرم توبهٔ واقعی کند، توبه آتش برافروخته شده اش را خاموش می کند، البته به شرطی که در دنیا توبه کند؛ اما توبهٔ بعد از مرگ، قدرت خاموش کردن عذاب را ندارد. مردم باید این مسائل را باور کنند و براساس طرح پروردگار برای خودشان برنامه ریزی کنند.

صورت قیامتی گناه تاریکی و ظلمت متراکم است

استاد انصاریان، ظهور حرام ها را به صورت تاریکی محض در قیامت دانست و افزود: نکته ای که در روایات هست؛ اولین روایتش از رسول خداست که می فرمایند: این گناهان و حرام ها در قیامت به صورت تاریکی ها برای مرتکب شونده ظهور می کند. خیلی سنگین است که انسانی وارد قیامت شود، به شدت نیازمند به نور حق، نور نبوت، نور امامت، نور اعتقاد و ایمان و نور عمل صالح باشد، ولی محروم باشد و فقط خودش را در تاریکی محض ببیند. خداوند در قرآن می فرماید: «فِی سَمُومٍ وَ حَمِیمٍ وَ ظِلٍّ مِنْ یحْمُومٍ» (سورهٔ واقعه، آیات 42-43)، گناه در دنیا صورت عملی دارد، ولی صورت قیامتی آن تاریکی و ظلمت متراکم است.

دفع محرّمات اعتقادی پیش از توحید و خداست

وی ادامه داد: وقتی روایات ما می خواهند مردم را آگاهی دهند و مسائل الهی را رده بندی کنند، اول به سراغ محرّمات می آیند و در آگاهی دادن می گویند: خود را از آلوده شدن به حرام های الهی حفظ کن. این آگاهی دادن به مردم امر به تقواست و فراوان هم به تقوا امر شده است؛ یعنی خود را از آلوده شدن به حرام های الهی نگاه بدارید و حفظ کنید. کلمهٔ طیبهٔ «لا اله الا الله» یعنی دفع محرّمات اعتقادی پیش از توحید و خداست. اوّل هرچه ضد خدا در اعتقاد است، باید دفع شود؛ چون اگر دفع نشود، جا برای طلوع توحید باز نمی شود.

نویسنده کتاب «حرام و حلال مالی» به هشدار فقها به مردم در موضوع محرمات اشاره و اظهار کرد: «لا إله إلا الله» در تمام فقه شیعه سریان داده شده است؛ یعنی اهل بیت(ع) از خود پیغمبر(ص) تا امام عسکری(ع) که روایاتشان در دسترس است، این «لا إله» را در تمام فقه سریان داده اند؛ چون تا «لا إله» عملی نشود، سلامت هیچ عبادتی رخ نشان نخواهد داد. به عنوان مثال من می خواهم نمازی بخوانم که پروردگار عالم مُهر صحت به این نماز بزند و بگوید نماز صحیح است. نماز که صحیح باشد، قبولی اش قطعی است؛ اما نماز که صحیح نباشد، بسیاری از فقهای مکتب اهل بیت(ع) می گویند که اصلاً نام نماز بر او اطلاق نمی شود.

استاد انصاریان افزود: فقهای بزرگ شیعه یک بحث تحت عنوان صحیح و اعم در علم اصول دارند و به ما طلبه ها در مدارس یاد داده اند که آیا می شود اسم نماز را روی نماز باطل گذاشت یا نه؟ این نماز نیست و یک سلسله حرکات بدنی و زبانی باطل است و اسم ندارد. وقتی نشود نماز گفت، دیگر جایی هم برای قبولی ندارد؛ چون نماز نبوده است. حال برای اینکه یک نمازی صحیح انجام بگیرد، فقه اهل بیت(ع) آمده است «لا اله» را به نماز سریان داده اند. ازجمله در مقدمات نماز: آبی که نمازگزار برای وضو به کار می برد غصبی نباشد، با پول حرام تهیه نشده باشد و صاحب آب ناراضی نباشد؛ بعد به سراغ مکان می آیند، جایی که نمازگزار می خواهد بایستد و نماز بخواند، هر کجا که باشد(خانه اش، خانهٔ پدرش، خانهٔ پدرزنش یا خانهٔ عمویش)، زمین خانه نباید غصبی و حرام باشد؛ لباسی که به تن می کند و می خواهد نماز بخواند، یک تار آن پارچه یا یک دکمهٔ روی دست نباید حرام و غصبی باشد.

برای دفع سختی بسیار سنگین لحظه مرگ چه کنیم؟

استاد حوزه  در مورد راه دفع سختی و سنگینیِ سرازیری قبر بر انسان، گفت: رسول خدا(ص) از منزل بیرون آمدند، دیدند که جمعیتی جنازه ای را برای دفن کردن می برند، حضرت هم وارد جمعیت شدند. با جمعیت وارد قبرستان شدند و ایستادند تا قبر آماده شد، میّت را میان قبر سرازیر کردند. پیغمبر(ص) تمام راه را در قبرستان ساکت بودند، اما وقتی میّت را روی خاک خواباندند، همه یک مرتبه دیدند که صدای پیغمبر(ص) بلند شد: «آه من هذه الداحیة العظمی» وای از این وقت بسیار سنگین!  پیغمبر(ص) که بالای قبر ایستاده اند، این جمله را گفتند و ساکت شدند. یک نفر که نزدیک رسول خدا(ص) بود، به پیامبر(ص) گفت: یارسول الله! برای دفع سختی بسیار سنگین این لحظه که فرمودید، چه کار باید کنیم؟ حضرت به سؤال سؤال کننده سه جواب دادند: اول، «اجتناب المحارم» از همهٔ حرام های خدا دوری کنید و در زندگی تان به حرام نزدیک نشوید که خطرناک است. دوم، انجام واجبات؛ سوم، آراسته شدن به حسنات اخلاقی. آن کسی که اهل دوری از محرَمات، اهل انجام واجبات و اهل آراستگی به حسنات اخلاقی است، سختی، مشکل، مصیبت، رنج و درد را در این لحظه نمی چشد.

وی، عوامل تعیین خوشی و رنج در لحظه مرگ را بیان و ادامه داد: امام جواد(ع) یا موسی بن جعفر(ع) به عیادت شیعه ای آمدند که داشت می مُرد. آن شیعه متوجه هم نشد که حضرت بالای سرش آمده است و به قول امروزی ها، در کما و در حال سفر به قیامت بود. آن تعدادی که داخل اتاق نشسته بودند گفتند: یابن رسول الله! این آقا اکنون در چه حال است؟ امام راجع به این شخص معیّن نظر ندادند و فرمودند: کسی که اهل مخالفت با خدا، اهل محرّمات و اهل گناهان باشد، به این لحظه که می رسد آخرین لحظهٔ خوشی اش است و این لحظه که تمام شود، از این لحظه به بعد تا ابد در عذاب الهی است، نجات هم ندارد؛ اما اگر اهل ایمان، اهل خدا، اهل تقوا و اهل عمل صالح است، این آخرین لحظهٔ درد و رنجش است و این لحظه را که بگذراند، بعد خوشی و لذت و راحتی شروع می شود تا ابد.

استاد انصاریان در پایان گفت: راحت مُردن و راحت برخوردن به برزخ در گرو سه چیز است: یک، «اجتناب المحرمات»؛ دو، عمل به واجبات؛ سه، حسنات اخلاقی. اگر می خواهید در لحظه مرگ راحت باشید، از محرّمات الهی دور بمانید. 

انتهای پیام  313/17