به گزارش خبرگزاری «حوزه»،حجت الاسلام علی آرمین، گرچه متولد پایتخت است اما اصالتی بوشهری دارد و فراتر از همه این ها ، دغدغه ایران اسلامی و مردمان آن خصوصاً نسل جوان را دارد.

 اهمیت و حساسیت نگارش کتاب و رمان برای نسل جدید به خصوص از منظر و نگاه طلاب و فضلای حوزه ما را بر آن داشت تا با این نویسنده 36 ساله حوزوی که در سال های اخیر گرایش ویژه ای به داستان و رمان نویسی پیدا کرده ، درباره آثار و فعالیت هایش گپ و گفتی انجام داده ایم که ملاحظه آن ها در ادامه مطلب بی شک خالی از لطف نخواهد بود؛

برای شروع بحث بفرمایید که چه زمانی وارد حوزه شده و دروس طلبگی را آغاز کردید؟

سال 79  وارد حوزه شدم. چند سال اول تا پایان سطح یک حوزه را در شهرضا بودم. البته سابقه سکونت در این شهر را قبلا داشته ام اما حقیقتا باید بگویم که مدرسه علمیه مدینه العلم این شهر با وجود فضای خوب و مدیریت و اساتید بزرگوار آن تاثیر بسیار خوبی بر روی من داشت.
پایه هفتم به بعد را نیز ساکن قم شده و ادامه دادم و هم اکنون نیز توفیق حضور در دروس خارج را دارم.
البته به جز تحصیلات حوزوی که عرض شد، در حال حاضر نیز دانشجوی دکترای مدرسی معارف اسلامی در دانشگاه معارف اسلامی هستم که وابسته به نهاد مقام معظم رهبری در دانشگاه هاست.
چگونه به عرصه داستان و رمان علاقه مند شدید؟

قبلش لازم می دانم که توضیحی داشته باشم و آن هم این که رشته تحصیلی بنده در دوران دبیرستان رشته کامپیوتر بود و از این حیث به انیمیشن سازی علاقه زیادی داشتم و حتی در دوران طلبگی در شهرضا و بعد قم نیز به این رشته علاقه مند بودم به طوری که حتی در قم نیز پیش آقای یاسر محدثی انیمیشن کار می کردم. در این دوران گرچه تولید ما در سطح بالایی نبود اما به شخصه برای بنده، تجربه خوبی رقم خورد.
در نگارش یکی از رمان هایم به نام "کمیک استریپ های شهاب" نیز از همین تجربه بسیار استفاده کردم.
با این وجود زمانی به این نتیجه رسیدم که انیمیشن سازی برای بنده که طلبه هستم خیلی سخت و وقت گیر است و یک مقدار هم با درس حوزوی همخوانی ندارد و لذا بعد از مدتی به سمت فیلمنامه نویسی انیمیشن گرایش پیدا کردم.
البته در این عرصه نیز نتوانستم در قم شرایط لازم را برای کار حرفه ای پیدا کنم و از این رو به شکل عام فیلمنامه نویسی سوق یافته و در ضمن دوره های کوتاه مدت آموزش فیلمنامه نویسی را هم دیدم و از این جا بود که با اصول و چارچوب های داستان نویسی آشنا شدم.
گویا انیمیشن و فیلمنامه پلی بوده برای شما به منظور ورود به عرصه رمان و داستان نویسی؟!

بله همین طور است . البته قبلش یک سری فیلمنامه هم نوشتم اما وقتی به خصوص با حجت الاسلام و المسلمین مظفر سالاری آشنا شدم، قضیه برای جدی تر شد و ایشان استاد خصوصی من در داستان نویسی شدند،طوری که چند سال هفته ای حداقل یک بار به خدمت ایشان می رفتم و نوشته هایم را به ایشان نشان می دادم و ایشان نیز بزرگوارانه نکاتی را می گفتند که برایم بسیار مفید و ارزشمند بوده و همچنان است. از این رو حقیقتا خودم را مدیون ایشان می دانم.
از سال 89 به تدریج وارد عرصه نوشتن به شکل حرفه ای شدم، اما قبل از این که وارد داستان نویسی شوم، حدود سه سال وبلاگ نویسی به شکل تخصصی را دنبال می کردم و لذا در تمام این مدت نوشتن بنده قطع نمی شد و مدام مطالب معرفتی و اسلامی را به شکل به روز و متناسب با نسل جوان می نوشتم که خوشبختانه بازخورد خوبی هم داشت، به طوری که حتی قشر خاکستری جامعه هم با آن نوشته های وبلاگی ارتباط خوبی می گرفتند و این بازخوردها را به شخصه احساس می کردم و برایمان بسیار شیرین و لذت بخش بود.
بعد از دوران وبلاگ نویسی بود که احساس کردم نوشتن رمان و داستان مخاطب بیشتری دارد و خودم هم در این عرصه لذت بیشتری می بردم و لذا وبلاگ را رها کرده و به شکل خاص رمان را پیگیری کردم.

همواره دغدغه جدی ام در کار نوشتن این بوده که ارتباطی به روز و مستمر با مخاطب خود به خصوص نسل جوان داشته باشم و بتوانم به یاری خدا بر اساس آموزه های دینی که فراگرفته ام، اثری پرمحتوا و در عین حال جذاب برایشان تولید کنم.

تاکنون موفق به نگارش چند رمان شده اید و این آثار بیشتر در چه حال و هوایی هستند؟!

تعدادشان سه رمان بوده است. یکی همین رمان "به نام یونس"که اواخر سال گذشته از سوی انتشارات شهرستان ادب منتشر شد و این اثر را زیر نظر آقای حمیدرضا شاه آبادی نوشتم.
موضوع این رمان درباره یک روحانی است که نذر می‌کند به خاطر شفای دخترش سفری تبلیغی برود، آن هم به روستایی دور افتاده و با آداب و رسومی خاص و در این بین،برایش حادثه‌هایی عجیب و طاقت‌فرسا، آن هم در ماه مبارک رمضان رقم می خورد.
دو رمان دیگر نیز سال گذشته چاپ شدند و البته این طور نبوده که همه این ها را با هم و در یکسال نوشته باشم اما چاپ آن ها با هم اتفاق افتاد.
رمان بعدی که در صحبت هایم به آن اشاره داشتم اثری است با عنوان"کمیک استریپ های شهاب" که نشر مسجد مقدس جمکران آن را منتشر کرده که متناسب با گروه سنی نوجوان و تا حدی جوان است.
رمان سوم هم عنوانش این است "پرواز با پاراموتور را دوست دارم "که این کتاب را هم نشر جمکران منتشر کرده و مربوط به رده سنی نوجوان است که این اثر در جشنواره قلم زرین کاندیدا شد.
البته رمان "به نام یونس " هم در این جشنواره کاندیدا شده بود اما به لطف الهی در جشنواره هنر آسمانی به عنوان رتبه دوم مورد تقدیر قرار گرفت، ضمن آن که رمان"کمیک استریپ های شهاب" نیز البته در جشنواره اشراق حوزه مورد تقدیر واقع شد.

۳۱۳/۸