به گزارش خبرنگار خبرگزاری حوزه در کرمان، حجت الاسلام محمد رضا کمالی استاد سطح عالی حوزه علمیه کرمان در جلسه درس اخلاق عمومی به تفسیر آیه آخر سوره کهف پرداخت و گفت: خداوند منان در آیه آخر سوره کهف می فرماید: «قُلْ إِنَّما أَنَا بَشَرٌ مِثْلُكُمْ یُوحى‏ إِلَیَّ أَنَّما إِلهُكُمْ إِلهٌ واحِدٌ فَمَنْ كانَ یَرْجُوا لِقاءَ رَبِّهِ فَلْیَعْمَلْ عَمَلاً صالِحاً وَ لا یُشْرِكْ بِعِبادَةِ رَبِّهِ أَحَدا» (كهف/110). در این آیه خیلی از مسایل همچون توحید، نبوت، معاد، امید به رحمت الهی، مساله اخلاص و حتی طبق برخی روایات مساله ولایت ذکر شده است که این نشان می‎دهد این آیه، آیه جامعی است که همه معارف در آن وجود دارد. مرحوم علامه طباطبایی در المیزان روایتی را نقل کرده است که رسول الله(ص) فرموده‎اند: اگر فقط همین یک آیه برای امت من نازل شده بود آن‎ها را کافی و بس بود.

فضیلت قرائت آیه 110 سوره کهف

وی به فضیلت قرائت این آیه اشاره کرد و بیان داشت: روایات در باب فضیلت قرائت این آیه بسیار است. امام صادق(ع) می‎فرماید: هر کس شب‌ها قبل از خوابیدن این آیه را قرائت کند و بخوابد؛ هرساعتی از شب که بخواهد، بیدار می‎شود. مرحوم شیخ صدوق در من لایحضره الفقیه روایتی را از پیامبر اکرم(ص) نقل می‎کند که حضرت می‎فرمود: هرکس این آیه را قبل از خواب بخواند نوری از او تا مسجد الحرام ساتع می‎شود که اطراف آن ملائکه‎ای قرار می‎گیرند و تا صبح که برای آن شخص استغفار می‎کنند.

عمل باید خالصا لوجه الله باشد

استاد سطح عالی حوزه کرمان ادامه داد: خداوند در این آیه خطاب به پیامبر اکرم(ص) می فرماید: «قُلْ إِنَّما أَنَا بَشَرٌ مِثْلُكُم» بگو من هم مانند شما بشری هستم، اما با یک تفاوت «یُوحى‏ إِلَی» به من وحی می‎شود. چه چیزی؟  «یُوحى‏ إِلَیَّ أَنَّما إِلهُكُمْ إِلهٌ واحِد» به من وحی می‎شود که اله ما یکی است «فَمَنْ كانَ یَرْجُوا لِقاءَ رَبِّهِ فَلْیَعْمَلْ عَمَلاً صالِحا» پس کسی که امید ملاقات رب خود را دارد، یعنی می‎خواهد به لقا الله برسد، باید عمل صالح انجام دهد. «وَ لا یُشْرِكْ بِعِبادَةِ رَبِّهِ أَحَدا» و در عبادت خداوند احدی را شریک قرار ندهد. یعنی عملش را باید خالصانه و ‌تنها برای خدا انجام دهد‌. اگر خدای ناکرده عمل کسی ریایی باشد این عمل انسان را به خدا نزدیک نمی‎کند.

انسان ریا کار مشرک است

وی افزود: ابوالجارود از امام باقر(ع) نقل می‎کند که ایشان فرمود: «سئل رسول الله عن تفسیر هذه الایة» از رسول خدا درباره این قسمت از آیه سوره کهف سوال شد. «فقال(ص)» حضرت پاسخ داد: « من صلی مرائاة الناس فهو مشرک ومن زکی مرائاة الناس فهو مشرک ومن صام مرائاة الناس فهو مشرک ومن حج مرائاة الناس فهو مشرک ومن عمل عملاً مما أمره الله مرائاة الناس فهو مشرک ولایقبل الله عزوجل عمل مراء» کسی با نیت زشت و پلید ریا نماز بخواند، زکات بدهد، روزه بگیرد و یا حج برود مشرک است. وقتی از حضرت رسول(ص) سوال شد نجات روز قیامت درچیست فرمود در این است که با خدا خدعه نکنید و بعد خدعه را چنین معنا کردند که انسان عبادتی را انجام دهد اما غیرخدا را نیت کند.

حجت الاسلام کمالی تاکید کرد: خدا بزرگان و روحانیون ما را چون حجت الاسلام حسنی رحمت کند. این‎ها، افرادی بودند که خالصا لوجه الله وارد حوزه شدند و برای خدا درس خواندند و تبلیغ کردند. در روایات آمده است که از کسی که برای خدا درس می‌خواند، برای خدا عمل می‎کند و برای خدا دانسته‎هایش را به دیگران عرضه می‎دارد؛ در ملکوت آسمان با عظمت یاد می‎شود.

تفاوت عالم واقعی و غیر واقعی

وی افزود: امام علی(ع) در تفاوت علمای واقعی و غیر واقعی می‎فرماید: «الْعَالِمُ مَنْ عَرَفَ قَدْرَهُ وَ كَفَى بِالْمَرْءِ جَهْلًا أَلَّا يَعْرِفَ قَدْرَه». حضرت نمی‎فرماید عالم آن کسی است که سواد زیادی دارد و مدارج علمی بالا را طی کرده باشد؛ بلکه می‎فرماید عالم واقعی کسی است که قدر خود را بشناسد و برای آدمی جهالت و نادانی همین بس که قدر و منزلت خود را نشانسد‌. بزرگان ما در تفسیر این فرمایش احتمالاتی را بیان کرده‎اند که یکی آن است که عالم واقعی کسی است که جایگاه خود را در عالم هستی بشناسد و خود را در برابرقدرت الهی ذره‎ای بیش نداند. کسی که به چنین معرفتی نسبت به خدای تعالی برسد؛ شناخت و معرفت پیدا کرده است.

استاد سطح عالی حوزه علمیه کرمان به احتمال دیگر اشاره کرد و گفت: معنای دیگری که آروده‎اند این است که انسان در جامعه جایگاه خود را بداند و پا از گلیم خود بیرون نگذارد و آن جایگاه و منصبی که می‌داند مناسب آن نیست را قبول نکند. امروزه می‌بینیم خیلی از افراد جایگاه‎ها و پست‎هایی را قبول می‎کنند که مناسب با آنجا نیستند. این بلند پروازی‎های آن‎ها از جهل آن‎ها است.

وی در پایان احتمال سوم را بیان کرد و اظهار داشت: احتمال سوم این است که انسان به آن گوهر گرانبهای وجود خود معرفت پیدا کند و بداند استعدادهای بالایی خدا در او قرار داده است و خود را به ثمن بخذ، بی ارزش و ارزان نفروشد‌. امام علی(ع) فرمود کمترین ارزش شما بهشت است، خود را به کم تر از بهشت نفروشید.‌ خدای تعالی عالم کبیر را در انسان خلاصه کرده است پس باید قدر خود را بداند و خود را آلوده نکند.

انتهای پیام./