به گزارش خبرگزاری «حوزه»، گرچه دوشنبه شب و در جریان مراسم اختتامیه سی و هفتمین دوره جشنواره فیلم فجر، بیشتر جوایز اصلی را فیلم" شبی که ماه کامل شد" ساخته خانم نرگس آبیار از آن خود نمود و البته انصافاً در اکثر آن ها نیز شایسته نشان داد، اما با این حال به نظر می رسد که هیئت داوران تا حدودی نسبت به فیلم "ماجرای نیمروز 2، رد خون" کم لطفی داشت.
با این وجود، آن چه قابل توجه است این که محمدحسین مهدویان، کارگردان جوان و خوش آتیه این فیلم اکنون دیگر یکی از رکوردداران تاریخ برگزاری جشنواره فیلم فجر به شمار می رود، چه آن که وی فیلمسازی است که نه تنها چهار دوره پیاپی، در بخش اصلی جشنواره فیلم داشته بلکه در هر چهار نوبت نیز از مدعیان جوایز اصلی جشنواره بوده است.
پس از "ایستاده در غبار"، "ماجرای نیمروز" و "لاتاری"، امسال نیز فیلم "ماجرای نیمروز؛ رد خون" چهارمین حضور جشنواره‌ای مهدویان را در فجر رقم زد و هر چند در اختتامیه این فیلم تنها دو جایزه در بخش های "بهترین جلوه های ویژه میدانی" و نیز" صداگذاری" را به دست آورد، اما همین که این فیلم همچون دیگر آثار مهدویان جزو پنج فیلم مورد علاقه مخاطبان عمومی بوده و در نشست های تخصصی نیز مورد توجه ویژه منتقدان و کارشناسان سینما واقع شده، نشانگر موفقیت این فیلمساز جوان و کاربلد هنر هفتم وطنی به ویژه در ساخت چنین فیلم هایی است که در آن تلفیقی از سینمای داستانی و سینمای مستند را نظاره گر هستیم.
البته این سخن بدان معنا نیست که آخرین ساخته وی ، خالی از ایراد و اشکال است چه آن که در بخش ساختار فیلمنامه ای دارای ایرادات جدی است به طوری که به اذعان بسیاری از منتقدان مطرح ، فیلم دوپاره است و درام در آن به سختی و به شکل ناقص شکل می گیرد و حتی فرآیند ادغام با واقعیت تاریخی جنایات منافقین در سال 67 به شکل مبالغه آمیزی انجام شده است.
از سویی بازی برخی بازیگران از جمله محسن کیایی چندان جذاب و خوب از کار درنیامده ، هر چند که انصافاً بازی هادی حجازی فر و جواد عزتی با وجود ضعف هایی نسبت به ماجرای نیمروز یک ، همچنان تاثیرگذار است و مخاطب را با خود همراه می سازد.
در این مجال فرصت و قصد تحلیل و بررسی دقیق فیلم نیست و ان‌شاءالله در زمان اکران به صورت مفصل در این باره صحبت خواهیم کرد و لذا غرض از نگارش این سطور آن است که تاکید کنیم با همه نقاط ضعف ، "ماجرای نیمروز 2، رد خون" فیلمی سخت و نفس گیر است که باید به جهت ساخت آن و مرارتی که تیم سازنده از این حیث کشیده، مورد تقدیر بیشتری قرار گیرد.
به هر صورت محمد حسین مهدویان همچنان فیلمساز مهمی در سینمای ایران است که ساخت هر اثری از سوی وی با کنجکاوی خاص مخاطبان عام و خاص همراه می شود و از این رو قطعاً در سال های آینده باز هم شاهد فیلم های خوب و درجه یکی از سوی او خواهیم بود به شرط آن که بیش از هر چیز قدردان خود و جایگاهش باشد و با اشراف درست نسبت به اشتباهات و نقاط ضعف کارهای قبلی در مسیر رشد و تعالی فیلمسازی اش حرکت کند.
سید محمد مهدی موسوی
