چهارشنبه ۵ اردیبهشت ۱۴۰۳ |۱۴ شوال ۱۴۴۵ | Apr 24, 2024
سرو زیر آب

حوزه/ برخلاف کسانی که سال هاست مدعی هستند سینمای دفاع مقدس دیگر حرف و نگاه نویی برای جامعه ندارد، ساخت فیلم هایی از جنس" سرو زیر آب" با وجود نقدهایی که به آن ها وارد است نشان می دهد که حماسه ماندگار هشت ساله و تبعات و آثار آن همچنان برای هنر هفتمِ وطنی، بسیار جذاب است.

به گزارش خبرگزاری حوزه نوروز امسال برای اولین بار، فیلم سینمایی "سرو زیر آب" به کارگردانی محمدعلی باشه آهنگر و تهیه کنندگی سید حامد حسینی از تلویزیون پخش شد که در آن بازیگران نام آشنایی چون بابک حمیدیان، مینا ساداتی، مسعود رایگان، هومن برق نورد، رضا بهبودی، همایون ارشادی و مهتاب نصیرپور به ایفای نقش می پردازند.

قصه این فیلم در خصوص شهدای مفقود الاثر و سرگردانی خانواده آنان است که در پی خبر و نشانی از  آن ها داستان هایی برایشان رخ می دهد.

باشه آهنگر در ششمین فیلم سینمایی خویش به سراغ ساخت اثری رفته که در این سال ها نشان داده در تولید این جنس آثار، دغدغه و تبحر خاصی دارد، هر چند که ساخته هایش در هیچ مقطعی بدون عیب و ایراد هم نبوده اما با این حال، نگاه خاص و ویژه ای به دوران دفاع مقدس دارد.

در سال های اخیر، تولید و اکران فیلم هایی همچون "ویلایی ها"، "شیار ۱۴۳"، "بیداری رویاها" و ... بدون آن که مستقیم به صحنه های جنگی بپردازند، روایتگر دریچه ای نو به سال های دفاع مقدس و آثار و نتایج آن ها بوده اند

"سرو زیر آب " به اعتقاد بسیاری از کارشناسان و منتقدان در این دسته از فیلم ها قرار می گیرد و با وجود آن که قصه اش مربوط به دوران جنگ تحمیلی است اما موضوع اصلی اش یک نکته نسبتاً فراموش شده است "شهدای گمنام"

در این فیلم مشاهده می کنیم که مادران و پدرانی که چشم انتظار خبری از فرزندانشان هستند از سراسر کشور به سمت پایگاه های ستاد معراج شهدا روانه می شوند تا بلکه بتوانند خبری، پیکری و یا حتی تکه‌ای از فرزند خود را بیابند.

 البته نقدهای جدی به این فیلم وارد شده اما آن چه به اعتقاد نگارنده مهم تر از همه این مسایل است، اصل پرداختن به این قبیل موضوعات است؛ موضوعاتی از جنس دفاع مقدس، از جنس خانواده های معظم شهدا و ایثارگران، از جنس روایتگری صبر و استقامت این بزرگواران و از جنس لزوم اَدای دِین همه ما به این عزیزان و البته تعظیم همیشگی مان به مقام شامخ شهدایی که به تعبیر رهبر معظم انقلاب، مظهر اقتدار و عظمت کشور ما هستند.

به تعبیر یکی از منتقدین سینمای ایران، آخرین ساخته محمدعلی باشه آهنگر، قصه‌ای را با مضمون شناسایی شهدای سال‌های دفاع مقدس و مسائل پیرامون مشکلات و روابط خانواده‌های‌شان در ژانر دفاع مقدس روایت می‌کند که می توان به نوعی آن را بلوغی بر "بیداری رویاها" و نیز " ملکه"، دو ساخته ی دیگر این کارگردان نام آشنا دانست.

در این اثر هر چند که خبری از صحنه‌های اکشن و جنگی نیست اما در  همه جای آن می توان نشانه هایی از جنگ و حماسه رزمندگان و شهدا را حس کرد، ضمن آن که تماشای جنگ از این زاویه و بازگو کردن اتفاقاتی که کمتر کسی به آن فکر کرده نشان می‌دهد که هنوز هم جذابیت‌های زیادی در ژانر دفاع مقدس، دست نخورده یا کمتر تجربه شده، باقی مانده و بسیاری از مخاطبان امروز سینما که احتمالاً در سال‌های جنگ نبوده و یا بسیار خردسال بوده اند، می‌خواهند از قاب و دریچه هنر هفتم، این زوایای نوین را کشف کنند.

۳۱۳/۸

ارسال نظر

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.
captcha