به گزارش خبرگزاری حوزه، سرکار خانم زهرا ابراهیمی در یادداشتی به موضوع نبود روز طلبه در تقویم جمهوری اسلامی ایران پرداخته است که متن این یادداشت بدین شرح است:

با نگاهی به تقویم در می‌یابیم که امروز یعنی شانزدهم آذر را روز دانشجو نام نهاده‌اند. اگرچه دانشجو به کسی اطلاق می‌شود که درصدد دریافت علم و دانش باشد، اما دانشجوی مصطلح همان است که دانشگاه را برای آموزش انتخاب کرده است.

با توجه به این تعریف،  به این نتیجه می‌رسیم که این روز، تنها متعلق به دانشجویان است و سایر کسانی که اهل علم و علم آموزی‌اند از این دایره مستثنی خواهند بود.

 یکی از گروه‌هایی که در مسیر علم‌آموزی، همواره با تلاش خویش در جهت تثبیت عقاید گام برداشته‌اند طلاب و حوزویان‌اند.

تحصیل و دریافت علوم در نگاه اسلام امری ارزشمند است و از میان علوم، علم نافع مورد سفارش قرار گرفته است؛  گویا رسالت اهل علم این است که به واسطه‌ی علمشان نفعی به اجتماع برسانند.

با تعقیب ردّ پای علوم حوزوی به راحتی می‌توان به نافع بودنشان حکم کرد؛ زیرا دروسی که در حوزه تدریس می شود برمبنای معارف الهی است .

طلاب هویت حقیقی خویش را نه از روزهای تقویم،  بلکه از عقیده‌ای که به پای آن جان می‌دهند می‌گیرند؛  اما این امر نباید بستر بی‌توجهی به آنان را فراهم نماید.

چه نیکوست همان‌گونه که نام دانشجو در تقویم حداقل سالی یک بار مسئولان را متوجه مشکلات دانشجویان می‌کند، روزی هم به نام طلاب اختصاص داده شود تا لااقل سالی یکبار نیز توجه مسئولان به مشکلات طلاب معطوف گردد.

لحن ما در بیان درخواست نه لحنی طلبکارانه، بلکه تنها تذکری عامدانه است تا شاید آنها که  صددرصد (و نه حتی نودونه‌درصد) با روان و زبان خویش در اندیشه‌ی به حاشیه کشاندن طلابند، به خود آیند.

 اختصاص دادن یک روز از تقویم به هر امری نشان‌دهنده‌ی اهمیت آن مسئله است؛ با توجه به اهمیتی که کسب معارف الهی در نگاه دین دارد در نظر گرفتن روزی به عنوان روز طلبه هر ساله می‌تواند ارزش تحصیل علوم و معارف اسلامی را یادآور شده و این امر حتی می‌تواند بستر تکثیر اندیشه‌ی دینی را فراهم نماید.

با توجه به نقشی که حوزه‌های علمیه در معماری تاریخ انقلاب دارند اختصاص دادن یک روز به نام طلاب به عنوان نمایندگان حوزه‌ی علمیه توقعی غیر منطقی به نظر نمی‌رسد.

اگرچه حوزه‌های علمیه نیز مانند هر نهاد دیگری ممکن است دارای وصله‌های ناجور باشد، اما منش طلبگی قطعا مَنشی است که با روش نان به نرخ روز خوردن تومانی صد تومان فاصله دارد.

از نگاه طلبه‌ی واقعی، جمع بین دیانت و معصیت هرگز موجه نیست؛ چراکه رفتارش استوار بر پایه‌های اعتقادی است و روز طلبه در تقویم می‌تواند فضا را برای بازتاب چنین مَنِشی فراهم نماید .

سالهاست که ما طلبه‌ها متهمیم که از شدت وفور نعمت، توان نفس کشیدن هم نداریم، پس نعمت را بر ما تمام نمایید و روزی را در تقویم به نام‌مان بزنید؛ تا ابد مدت سپاسگزارتان خواهیم بود.