خبرگزاری حوزه | یکی از مصادیق بندگی خدا که موجب موفقیت در این مسابقه می‌گردد، قناعت است. قناعت در آموزه‌های اسلامی بسیار اهمیت دارد. امیرالمؤمنین(ع) در حکمت ۲۷۳ می‌فرمایند: به روزی رسیده قناعت کنید.
قناعت به معنای راضی‌بودن به روزی و قسمتی است که خداوند به انسان می‌بخشد. انسان باید بیش از هر چیز به خداوند متعال متکی بوده و نسبت به هر آنچه در اختیار دارد خشنود باشد، تا ویژگی قناعت در او تثبیت گردد.
با عزت‌نفس و آبرومندی به‌سر ببرد. هیچ‌گاه چشم‌داشتی به دارایی‌های دیگران نداشته و از کمبودها اندوهگین و حسرت‌زده نباشد.
یا بهتر بگوییم قناعت به معنای کم مصرف کردن نیست، بلکه به معنای درست مصرف کردن است. برای دخل و خرج‌ها، نه اسراف کنیم و نه سخت‌گیری و تنگ‌نظری داشته‌باشیم.
خانواده‌ها از لحاظ وضعیت مادی به سه گروه ثروتمند، متوسط و ضعیف تقسیم می‌گردند.
اسلام از هر سه قشر انتظار دارد فرهنگ قناعت را در زندگی خود رعایت نمایند. اصولا در هر خانواده، مدیریت امور مادی برعهده بانوی خانه است. او می‌تواند با تدابیر لازم به خوبی، دخل و خرج خانه را مدیریت نموده و زمینه اداره مناسب‌تر خانه را فراهم نماید.
مادر می‌تواند مسائل اقتصادی خانواده را در مسیر قناعت و دوری از اسراف پیش ببرد. به عنوان مثال یکی از فعالیت‌هایی که مادران خانه می‌توانند در این مسیر از آن بهره ببرند، کسب آموزش‌های کاربردی است.
مهارت‌هایی همچون آشپزی، خیاطی و فعالیتهای هنری می‌تواند در کم خرج شدن خانواده‌ها اثر مثبتی بگذارد.
به عنوان مثال اگر مادر خانواده بتواند هنگام تولد فرزندش، کیک تولد او را درست کند و یا خودش برای کودکش، لباس بدوزد علاوه بر اینکه حس زیبایی را تجربه و منتقل خواهد کرد، به اقتصاد خانواده نیز کمک کرده است. خانم خانه می‌تواند با کسب مهارت‌های این‌چنینی، کالاهای ضروری خانه را با کمترین هزینه به خانه بیاورد و شادی و نشاط را در خانواده گسترش دهد. گویا هر خانه یک کارخانه است و مکانی برای گسترش فرهنگ قناعت.
فرزندان از فردی تقلید می‌کنند که وقت بیشتری را با او می‌گذرانند و به روشنی می‌توان اعتراف کرد که این فرد، کسی جز مادر نیست. مادر می‌تواند کسب مهارت را به فرزندان خود آموزش دهد. او از این طریق می‌تواند به فرزند بیاموزد که بسیاری از نیازهای شخصی خود را، با دست خود تامین نماید.
آری با کسب مهارت در خانواده‌ها می‌توان یک قدم به موفقیت در مسابقه بندگی خدا نزدیک‌تر شد.
فکر می‌کنید کدام گروه در این مسابقه موفق‌ترند؟ جامعه دیروز یا اجتماع امروز؟
جامعه دیروز با امکانات کمی زندگی را سپری می‌کرد. در عین حال قناعت و پرهیز از اسراف در میان همه افراد آشکارا دیده می‌شد. هر خانواده قوت و روزی خود را با مهارت‌هایی که از گذشتگان آموخته، یا به تازگی کسب کرده بود، تامین می‌کرد. دورهمی‌ها و جمع‌های دوستانه با بازی‌های گروهی طی می‌شد و شب نشینی‌ها با گفتگوها سپری می‌گشت. مردم قدیم با گسترش فرهنگ قناعت در زندگی خود، بیشترین شادی و نشاط را تجربه می‌کردند.
اما در جامعه امروز امکانات رفاهی، مردم را به سوی دنیاپرستی، تک‌روی، زیاده‌خواهی و مصرف‌گرایی سوق داده؛ تا جایی که آنها کمتر اهل قناعتند.
متاسفانه بعد از پیدا شدن ویروس کرونا، در خانه ماندن و بیکاری بیشتر اعضای خانواده نیز دامن‌گیر همه شده و این امر باعث شده تا گشت‌زنی در فضای مجازی بیشتر شود.
بیش از ۵۰ درصد کاربران بی‌جهت به اینترنت وصل شده و بدون هدف در وبسایت‌ها می‌چرخند و آن را بهانه‌ای برای پرکردن اوقات فراغت خود می‌دانند.
در صورتی‌که یک خانواده موفق امروزی می‌تواند با یادآوری ارزش زمان، این گشت زنی را به خوبی کنترل نماید. سایت‌ها و کانال‌های مهارت‌آموزی را به فرزندان خود معرفی نماید و از این طریق آنها را در مسیر کسب مهارت‌های کاربردی مانند آموزش نرم‌افزارهای کامپیوتری، بازاریابی و... سوق دهد.
در این‌صورت افراد خانواده مصرف گرایی را ترک کرده و به تولید متمایل می‌گردند. اینگونه با تولیدهایی کوچک، خانه‌ها به کارخانه‌هایی پر سود و پر ثمر تبدیل می‌شود.
فاطمه نوری
۰۸:۴۱ - ۱۳۹۹/۰۹/۳۰