به گزارش خبرنگار خبرگزاری «حوزه» در اهواز، امروزه در دوران بمباران شبهات و هجمه‌های فکری علیه درون‌مایه‌های دینی، لزوم ایجاد خط فکری و رسانه‌ای برای پاسخگویی به این شبهات آن‌هم در کوران کرونا بیش از هر مسأله دیگری ضروری است؛ بر این اساس مختصرا به چند نکته اشاره می‌شود؛
۱. رسالت اصلی
کار جهادی خوب است؛ لازم است؛ وظیفه است؛ مهم است؛ باید در بدنه جامعه ما، دانشگاه و حوزه ما نهادینه و تقویت بشود؛ اما همه این‌ها زمانی قیمت دارد که ما از وظیفه ذاتی و اصلی خود بازنمانیم؛ در آنچه ذاتاً بر دوش ماست بی‌مایه و تهی‌دست نباشیم.
۲. تولید فکر، اندیشه و محتوا
وظیفه اصلی حوزه‌های علمیه چیست؟ خلاصه کنم: فهم و عرضه دین؛ تعلیم و تبلیغ؛ حراست از مرزهای فکری و اعتقادی؛ مرزبانی از کلمه توحید، مکتب تشیع و پاسخگویی به شبهات و حملات وارده متناسب با مقتضای هر زمان و مکان و دوره‌ای.
۳. میدان مسابقه
جهان در میدان مسابقه عظیمی بین نیروی حق و باطل است که لحظه‌ها در آن تعیین کننده‌اند و اندکی جا ماندن در مسیرش می‌تواند مدت‌ها عقب‌ماندگی و تلفات سنگین روی دستمان بگذارد؛ حال بماند که صدها سال عرصه و میدان بازی در دست جبهه مخالف بوده و ما تنها چهل سال است توانسته‌ایم مقداری از زمین بازی را در اختیار بگیریم اما همچنان عرصه‌های سترگی چون فضای مجازی و آکادمی‌های علمی در قبضه مخالفین ماست.
۴. نه تشکیلات قوی و نه جهاد فردی
مدت‌هاست حوزه در زمینه‌هایی مانند رسانه، فضای مجازی و پلتفرم‌های دائماً در حال جهش دنیای معاصر، نه حضور تشکیلات یافته منسجم اثرگذاری داشته و نه حرکات جهادی فردی را آن‌چنان بر می‌تابد؛ قتلگاه فضای مجازی زیر آتش تهیه سنگین دشمن است و حضور حوزه علمیه در آن نهایتاً به حد امدادگری رسیده، نه توپخانه دارد، نه عقبه منسجم و نه عده و عده‌ای.
۵. جنگ ایدئولوژیک کرونا؛ یک مثال کوچک
یکی از مثال‌های کوچکی که ناکارآمدی سیستم حاضر حوزوی در مرزبانی از عقیده مطابق با روزگار و قرن حاضر را برای شخص بنده ثابت می‌کند، کرونا و شبهات فکری عقیدتی و ایدئولوژیک آن است؛ جنگی که از اصل وجود خدا تا صفات او تا اسلام و تشیع و فروعی مانند نماز و اجتماعات مؤمنین و حتی عقایدی چون شفاعت و شفا را آماج حمله قرار داد و بی پناهی عرصه دین در این حمله آشکار بود.
۶. گفته‌ایم و نشنیده‌اند
در آغاز کوران آلوده‌سازی ذهن و دل مردم به موازات آلودگی جسمی کرونا، به هرآنکه دستمان می‌رسید گفتیم که حوزه‌های علمیه باید در کنار گروه جهادی و ستاد کمک مؤمنانه، ستاد پاسخگویی به شبهات کرونایی راه بیندازند و تولید محتوا داشته باشند و بشوند کادر درمان ذهن‌های شبهه آلوده؛ گفتیم و نشنیدند.
۷. مخاطب رهبری کیست؟
در مسأله تولید علم، در مسأله تحمل علوم انسانی، در مسأله لزوم امتداد فلسفه اسلامی در اقطار حیات اجتماعی، سیاسی بشر، در ضرورت تولید و کاوش در مبانی عدالت‌خواهی، و حالا در مسأله «تولید محتوا» چه کسی تردید دارد که مخاطب اصلی این اوامر ولایی و ارشادات عقلی رهبر معظم انقلاب، حوزه علمیه است؟
مخلص کلام آنکه، حوزه علمیه تا چه زمانی می‌خواهد یک گام بلند از ماوقع هستی عقب بماند؟ و آیا چنین حوزه‌ای یارای حمایت از رهبری آینده‌نگر و دوراندیش را دارد؟ می‌شود رهبر دستگاه تشیع برای آینده نقشه چینی کند و پشتوانه ایدئولوژیک او در گذشته مانده باشند؟
به عبارتی، حوزه فاتح میدان انقلاب، اجتهاد، جهاد و کار جهادی، کی می‌خواهد در عرصه مطالبه حق و مرزبانی عقیدتی در جامه و قالب به روزش، برای فتح الفتوح برنامه و چشم انداز داشته باشد؟
هنر سیدنا الامام خمینی ره این بود که حوزه را از نخوت و رخوت نجات داد و از گذشته زدگی به عرصه واقعی حال رساند اما گویا همان حوزه مجدداً در حال فرورفتن در دام روزمرگی و تحجر زدگی است.
حجت‌الاسلام مسیح اسکندری
