به گزارش خبرگزاری حوزه، حجت‌الاسلام والمسلمین سید حسین مؤمنی در سخنرانی شب گذشته حرم مطهر بانوی کرامت با بیان اینکه از روش‌های کار مهم شیطان این است که برخی از کارها را برای ما حقیر جلوه می‌دهد، گفت: شیطان در امور دنیوی ما را ترغیب به مقایسه با بالاتر از خودمان می‌کند و در امور دین ما را ترغیب به مقایسه با پایین‌تر از خودمان می‌کند در حالی‌که در روایت برعکس است.

وی با بیان اینکه در امور دنیا باید داشته‌های مان را ببینیم و خود را با پایین‌تر از خودمان مقایسه کنیم و خدا را شکر کنیم، افزود: در امور دینی مانند کسب علم و دانش و کسب مقامات معنوی باید خودمان را با بالاتر از خودمان قیاس کنیم و قانع به حداقل‌ها نباشیم.

استاد حوزه علمیه افزود: از کارهای دیگر شیطان این است که گناهان و کارهای بد مانند نگاه به نامحرم و بد حجابی را بی ارزش و کم مقدار جلوه می دهد و عمل های شایسته مانند تسبیحات حضرت زهرا سلام الله علیها و یا احترام به بزرگتر را کم مقدار جلوه می‌دهد.

وی با بیان اینکه هیچ وقت هیچ چیزی را نباید کوچک بدانیم، گفت: آیت‌الله مظاهری در مسجد اعظم می فرمود که اولیاء الهی بودند که اول صبح حتما باید به کسی خدمتی انجام می‌دادند و اگر فردی نبود جلوی لانه مورچه ها دانه می ریختند و می گفتند خدایا من به این بنده تو رحم کردم تو هم به من رحم کن.

حجت‌الاسلام والمسلمین مؤمنی گفت: بر اساس روایتی از امام علی علیه‌السلام خدا رضایت خود را در عبادت پنهان کرده بنابراین هیچ چیز از عبادت خدا را کوچک نشمارید چه بسا عملی که تو از آن غفلت می‌کنی موافق رضای او باشد و تو ندانی.

وی افزود: دومین مطلب اینکه خداوند خشم و غضب خود را در گناه قرار داده بنابراین هیچ چیزی از گناه را کوچک نشمارید چه بسا گناهی که انجام می‌دهی سبب خشم خدا باشد و تو نمی‌دانی؛ خداوند اجابت را در دعا پنهان کرده و هیچ دعایی را در هیچ جایی کوچک نشمارید زیرا ممکن است که خدا آن دعایی را که تو کوچک می‌شماری قرین اجابت کرده باشد و تو از آن غافل باشی بنابراین باید هم خود انسان دعا کند و هم از دیگران بخواهد که برایش دعا کنند.

استاد حوزه علمیه با بیان اینکه دوست خدا بودن به ظاهر نیست، ادامه داد: امیرالمؤمنین(ع) در ادامه روایت فرمودند خداوند ولیّ خود را در میان بندگانش مخفی کرده است بنابراین هیچ بنده‌ای از بندگان خدا را کوچک نشمارید زیرا چه بسا بنده‌ای که تو او را کوچک می‌شماری ولیّ خدا باشد و تو ندانی؛ دستور داریم که اگر پیرمردی راه می رود از او سبقت نگیرید و اگر سبقت گرفتید با ادب و احترام باشد.