خبرگزاری حوزه | سال ۱۳۸۰ آشنا شدیم، ۲۰ سال پیش، وقتی تازه طلبه ای بودم در مدرسه علمیه معصومیه قم مشغول درس و بحث مرسوم طلبگی بودم و دنیایم همین بود نمی دانم ناگهان از کجا پیدایش شد و دنیای ما را به هم ریخت معنای دیگری از طلبگی علم و دانشجویی برایم گشود و ما را به وادی دیگری برد، همانگونه که صدها شاگرد دیگر در جاهای دیگر تربیت کرد و شوری خاموش ناشدنی در وجودشان گذاشت.
ما در پی علم و دانش و آگاهی بودیم اما محمدحسین معنای دیگری از این مفاهیم بر ما گشود و عرصه ای تازه بر ما نمایاند و به اینها دغدغه مندی و مجاهدت افزود

اولین کار مشترک ما در سال های ۱۳۸۰ و ۱۳۸۱ در حلقه ای ۱۵ نفره حول موضوع جنبش نرم افزاری و سپس حلقه مطالعاتی فلسفه علم بود، و از آن سال تا اکنون دو دهه رفیق بودیم و با هم کار کردیم.

 ثمره این شناخت بیست ساله را در چهار عنوان ویژگی های شخصیتی، علمی، انقلابی و تشکیلاتی خلاصه می کنم و به ارزش و شرافت قلم به آنچه می نگارم شهادت می دهم:

ویژگی های شخصیتی

 محمد حسین فرج نژاد ساده زیست بود، تلاشگر و پر کار و جهادی بود، سر بزیر بود و بسیار متواضع.
 اخلاق خوب داشت و چهره ای همیشه خندان، در اولین برخورد بر هر کسی که انقلابی و با دغدغه بود چنان بود گویی سالهاست رفیقند.
 گمنام و بی سر و صدا می رفت و می آمد و بدون پول و بودجه و... کار می کرد.
 مخلص و بی ادعا بود و با عزت نفس زندگی می کرد.
 فرصتهای مادی فراوان داشت اما زاهدانه زیست، هر چند پول در آوردن برایش کاری نداشت و خیلی ها او را می خواستند وقتش را برای پول نمیگذاشت و معطل آن نمیشد.
 به درخواست های جلسه و ارائه و مشورت و... نه نمی‌گفت مگر در توان و وقتش نبود. همیشه می‌توانستی او را ببینی و حجاب و حصاری نداشت.

ویژگی های علمی

بسیار پر مطالعه و جامع بود. خواندن بسیار و نوشتن فراوان جزء ذاتش بود و زندگیش شامل این دو بود. در علم جویی بسیار حریص و خستگی ناپذیر بود. اتاق و خانه اش پر بود از کتاب های مختلف و هزاران برگ نوشته. تا سقف خانه اش کتاب و جزوه و دست نوشته هایش بود.
 کارهای او عمیق و دقیق و محققانه و راهگشا بود. هر جا که بچه های انقلابی اهل علم کم می آوردند و در موضوعی مشورت یا استاد می خواستند محمدحسین فرج نژاد جزء اولین گزینه‌ها بود.
 محقق عرصه های ناگشوده بود و به محض آن که مساله ای طرح می شد و برای انقلاب موضوعیت پیدا می کرد می دیدی که او به آن ورود کرد و اول و آخر آن را به دست آورده است.
 قوت علمی و جامعیت و عمیق بودن و دغدغه مندی و نوع شخصیت علمی  او باعث می شد که اطرافیان و شاگردان و همکاران علمی و همه کسانی که او را می دیدند به علم و دانش و تحقیق علاقه‌مند شوند. طوری بود که به علم و دانش علاقه مندت می کرد و این خدمتی بزرگ و در خور ستایش و تقدیر است که او به علم و پژوهش و نهاد علم در کشور کرده است.
 همیشه وقتی او را برای جایی معرفی می کردم توصیفم این بود که ایشان ۲۰ سال از خودش بزرگتر است و سوادی که دارد سواد یک انسانی است که بیست سال بیش از این عمر کرده.
 تفکر راهبردی داشت و در مطالعات و بحث هایش عقبه و آینده و ارتباطات مسائل را می دید و در آن ها خلاقیت و نگاه موشکافانه و حلال مسائل داشت.
 در تمام جلسات کاغذ و قلم داشت و تمام حرفهایی که افراد می زدند و احساس می کرد مطلب خوبی است می نوشت. به حرف تازه اهمیت میداد و آن را از هر جا و زبان هر کس می یافت ثبت می کرد.
 از همه مهم تر جامعیتش در اشراف بر موضوعات بود. فلسفه علم، غرب شناسی، سینما، نقد فیلم، فضای مجازی، رسانه، صهیونیزم پژوهی، دشمن شناسی، جنگ شناختی، فلسفه غرب، ادیان و فرق، عرفان یهود، عرفان های کاذب، سلبریتیسم و فرهنگ شهرت، اقتصاد، مهدویت، فقه و طب و پزشکی، جنگ رسانه ای، سبک زندگی، هنر، علوم غریبه و امور ماورایی، سازمان های مخفی و سرویس های جاسوسی و بسیاری از موارد دیگر را تخصص عمیق داشت و استاد این عناوین بود و در موضوعات فراوان دیگری نیز مطالعات گسترده داشت.
 رجوع و اشراف به منابع دسته اول داشت و معمولاً از کسانی که مثل خودش در فضای یک موضوع مطالعه داشتند پیش تر و عمیق تر بود.
 محمد حسین بنیانگذار یک جریان علمی انتقادی صحیح و عمیق بود و یک عمر برای نشر حقایق و روشنگری و آگاهی بخشی تلاش هدفمند و موثر کرد.

ویژگی های انقلابی

 مرحوم فرج نژاد یک انقلابی واقعی و به تمام معنا بود. اگر از من بپرسند یک معیار و تراز و الگو برای انقلابی بودن بگو می گویم محمد حسین فرج نژاد.
شناخت میدان های اصلی انقلاب و حضور علمی و محققانه در آنها ویژگی شاخص او بود.
 در خط مقدم نیازهای انقلاب بود و همیشه هم لبه درگیری و هم عمق آن را می شناخت و در هر دو فعال بود.
 دلسوز عمیق انقلاب و دین بود، شور و حرارت همیشگی برای کارهای انقلاب داشت و در کارها با غیرت و جدی بود.
 دغدغه های دینی و انقلابی او تقدم دائم و کامل داشت بر مظاهر و منافع دنیایش و مگر انقلابی بودن غیر از اینها چه چیز دیگری نیاز دارد؟

 ویژگی های تشکیلاتی

 یکی از دغدغه های جدی او تربیت شاگرد بود و بسیار قوی و موثر عامل به این اصل و دغدغه بود. بسیار علاقه داشت که طلاب و دانشجویان و دانش آموزان و اطرافیانش را از آنچه می داند و به دست آورده برخوردار کند. یا دست آنها را در دست اساتید و کتاب ها و منابعی که حاصلش ارتقای علمی و افزایش آگاهی و روشنگری است بگذارد.
 کار جمعی خصوصیت ثابت او بود و دوستان را دور هم جمع می کرد تا کار به اتفاق پیش رود و هم قوی تر به نتیجه برسد و هم در این میان رشد و هم افزایی اتفاق بیفتد. تیم درست می کرد، طرح بحث می کرد، تقسیم کار علمی می کرد و حلقه مطالعاتی می گذاشت. به هر کسی ارائه جلسه بعد را می سپرد، موقع ارائه کمک می کرد و بحث ها را عمیق تر می کرد. ده ها رفرنس و منبع معرفی می کرد و تشویق به رجوع به آنها و تقویت مطالب می کرد. مرتبا انگیزه های روحی و علمی را تقویت می کرد. بعد از ارائه ها  بحث ها را منظم می کرد و جمع بندی می کرد و مباحث را با جمع تبدیل به جزوه میکرد و با هم منتشر و توزیع می کردند و...
 دوستان و شاگردان و اساتید فراوان انقلابی داشت و ارتباطات بسیار گسترده ای با ایشان و مجموعه های انقلابی و فعال داشت. خودش هم در این میانه همیشه منشاء اثر بود و سازنده.   
 این چنین بود که یکی از ویژگی های متمایز او تربیت صدها شاگرد بود. یک مربی واقعی بود و نیروهای اندیشمند و خوشفکر و انقلابی بسیاری را پرورش داد.
 هم اخلاقش تشکیلاتی بود و هم شخصیتش انگیزه بخش اطرافیان و حلقه وصل جمع بود و هم روش و مدل کارش تشکیلات ساز بود. هر جا که می رفت حلقات متعدد علمی ایجاد می کرد.
 یک نفر خودش را تکثیر می کرد در ده نفر و پانزده نفر و سپس دستاورد جمع را در نشست و همایش و جزوه و کتاب و... به صدها و هزاران نفر عرضه می کرد.

 محمد حسین فرج نژاد عالَمی بود نه بنشسته که ایستاده در میدان ها، در جریان بود و فعال، در خط مقدم نبرد.
بدون تعارف بگویم، رفتنش یک شکست است برای حوزه و انقلاب. روشن است که راهش ادامه دارد و فعالیت هایش و شاگردانش خیرات جاریه او در دنیا هستند اما نمی توان کتمان کرد که فرصتی بسیار بزرگ و شگرف بود که از دست رفت و صدها برابر می شد از او بهره گرفت. خیلی لازمش داشتیم، خیلی...

 رحلتش را به تمام دوستان و بستگان، پدر و مادر ایشان و همسرش و خصوصا دوست و برادر عزیزم؛ محمدحسن فرج نژاد تسلیت می گویم.

 راهش پر رهرو باد و یادش همیشه جاری
پنج شنبه، ۳۱ تیر ۱۴۰۰

محمد بهرامی