به گزارش خبرگزاری حوزه از تهران، حجت الاسلام والمسلمین کاظم صدیقی، در مراسم هفتمین روز ارتحال عالم ربانی و سالک توحیدی علامه حسن زاده آملی که در مسجد مدرسه علمیه مروی تهران برگزار شد گفت: رحلت خسارت بار گنجینه عظیم عصر ما یکی از استوانه های علمی، عقلانی، عرفانی و اخلاقی علامه حسن زاده آملی را به حضور مبارک امام زمان (عج) به حوزه های علمیه، علم، فضلا، مدرسین و طلاب این مدرسه که مدتی بیت المعمور علامه حسن زاده بوده و از این مرکز مقدس پر کشیده است تسلیت عرض می‌کنم.

به رسم ادب به محضر شریف آن بزرگ مرد عالم تقوا معنویت معرفت توحید ولایت و مرد جهاد و اجتهاد که خود ما هم در یک مقطعی توفیق خوشه چینی از خرمن علم و فضیلت علامه حسن زاده هم نصیبمان شده بود و به شما عزیزانی که این مدرسه در دامن خودش شخصیتی آنچنانی را در خودش تربیت کرده عرض میکنم چند نکته است:

نکته اول: ظرفیتی که خدای متعال به بشر داده بشر موجودی است که هم مامور است زمین را آباد کند «وَاستَعمَرَکُم فیها و هم زمینه رو آباد کند وَ استَعمَرَکُم فیها» از یک طرفی باید این زمین با طرح و برنامه و مهندسی خلفای الهی پرورش دهنده نفوس  زکیه عرشی باشد. این زمین را با آسمان، فرش را با عرش ملک را با ملکوت پیوند بدهد، زمین مادر است و از دامان این مادر اولیا، انبیا و  شهدا عروج کردند امیر المومنین (ع) فرمود: بِهَا مَسْجِدُ أَحِبَّاءِ اللَّهِ وَ مُصَلَّی مَلَائِکَةِ اللَّهِ هرکه به هرجایی رسیده در همین زمین از فرصت ها درست استفاده کرده است.

 غافل نباشید همه عمر شما سرمایه آخرت شما است؛ که بعضی از مفسرین می‌گویند که در عین حال که انسان باید آخرت را داشته باشد نسبت به دنیا هم نصیب خودش رو بگیرد اما ظاهر آیه این است که «الدّارَ الآخِرَةَ» دنیا برای تو آخرت ساز باشد؛ نصیبی که از دنیا برای آخرتت میتونی استفاده کنی این نصیب رو از دست نده این یک نکته که خدای متعال مارو آورده و اینجا برای ما مدرسه است، اینجا برای ما سجده گاه است، اینجا برای ما جبهه است، اینجا برای ما تجارت خانه است و از اینجا بناست برویم.

خدای متعال کسانی که از زندگی دنیوی درست استفاده کنند در مقام خود سازی باشند آنها را خلیفه خودشان قرار میدهد، مظهر خدا می شوند مرآت خدا می شوند، محضر جمال و جلال الهی قرار میگیرند؛ این آیه آخر سوره مبارک طلاق «اللَّهُ الَّذی خَلَقَ سَبْعَ سَماواتٍ وَ مِنَ الْأَرْضِ مِثْلَهُنَّ یَتَنَزَّلُ الْأَمْرُ بَیْنَهُنَّ لِتَعْلَمُوا أَنَّ اللَّهَ عَلی‏ کُلِّ شَیْ‏ءٍ قَدیرٌ وَ أَنَّ اللَّهَ قَدْ أَحاطَ بِکُلِّ شَیْ‏ءٍ عِلْماً» این علمی که در این آیه هدف آفرینش، همه کائنات و عالم کائن معرفی شده است این علم نمی تواند باشد، علم ذهنی محدود است این صعه وجودی ظرفیت بشر است که به جای می تواند برسد تمام کائنات تو وجود خودش باشد،انسان جان عالم باشد،خورشید جزعیاده بشر باشد وهر موجودی فرمان بدهد مثل فرمان روح به اعضا پیکر آدم همانطور که جان ما به چشم ما فرمان می دهد نگاه کن به چشم ما فرمان می دهد قضوا ابصارکم در اختیار خودمان است.

هم قطعه و بصر و هم نظر بر این اعضا حاکمیت دارد؛ انسان اگر جان جهان شود آن گونه ولی الله الاعظم امام زمان ما روح عالم، جان عالم و تصرفش در همه کائنات نافذ است اگر ما هم در خط ولایت قرار بگیریم این ظرفیت را خدا به ما می‌دهد؛ در آن داستان مرحوم آیت الله حجتی میانجی که با نسخه ای از آیت الله بهجت بنا بود شب قدر را درک کند ولی سال اول درک نکرده بود به آقای بهجت مراجعه کرده بود که گله کند نسخه شما شفابخش نبود قبل از آنکه او چیزی بگوید آقای بهجت به ایشان فرموده بودند: ما که نگفته بودیم قرائت سوره قدر را در نماز ها نشر کن باید متمرکز می خواندید ایشان با تعجب به آقای بهجت گفته بودند شما هم چیزی را می دانید ایشان جواب دادند هر چرا بخواهیم بدانیم، می دانیم؛ به همه عوالم با بندگی خدا که «العُبودِیَّةُ جَوهَرَةٌ کُنهُها الرُّبوبیّةُ» آدم اگر بندگی کند محضر ربوبیت خدا می‌شود.

این نکته اول که عقل، نقل و تجربه عرفانی برای «سالکین الی الله» این راه را نشان داد مسئله دوم «وَ الَّذِینَ جاهَدُوا فِینا لَنَهْدِیَنَّهُمْ سُبُلَنا وَ إِنَّ اللَّهَ لَمَعَ الْمُحْسِنِینَ» راهی که انسان را با آن ظرفیت والا نائل می کند و انسان را محیط بر زمین و زمان قرار می دهد هم زمین را آباد می کند و هم زمینه را گرم میکند آن عبارت است از جهاد فی الله در این آیه کریم نمی فرمایند «إِنَّ الَّذینَ آمَنوا وَالَّذینَ هاجَروا وَجاهَدوا فی سَبیلِ اللَّهِ » می فرماید «وَالَّذِینَ جَاهَدُوا فِینَا » خدا رحمت کند عزیز و دلبر ما آیت الله بهجت روحی فدا را فرمود سعی کن «من حرم الی حرم» کسی که سیری اسمایی می‌کند در هر کاری در هر قدمی و حرکتی در حرم امن پروردگار متعال است و مهمان اسمی از اسماء الهی است اگر کسی خودش نباشد دائماً خدا را می بیند با جلواتی به خدای متعال در خلقش تجلی کرده هیچ چیزی نیست مگر این که اسمی از اسماء الهی آن را احاطه کرده انسان در حرم امن  کرامت الهی است اقرا و ربک الاکرم وقتی کریمانه آنچه دارد مال خدا باشد مشمول اکرام الهی قرار می گیرد و مهمانی اسم اکرم و الاکرمین است و مهمان کریم است ازاین کریم به مسئله تقوا می‌رسد.

 پرهیز از گناه، خوب از حضرت تعالی، لمن خلق مقام ربی کسی که خوف از مقام الهی داشته باشد به دو جنت نائل می‌شود این جلال الهی معصیت سوز است ؛ گاهی در جلال ذوب می شود و گاهی در جلال پنبه اش زده می‌شود اما «فَأَیْنَما تُوَلُّوا فَثَمَّ وَجْهُ اللَّهِ». و از رؤیت وجه الله دمی غفلت ندارد از وجهی  از اسمی به اسم دیگر، از منزلی از حرمی به حرم دیگر سیر می کند.

 اگر کسی از پناه الهی لحظه‌ای خارج نشود الدوام سیرش من الله است بالله است فی الله و الی الله است «وَالَّذِینَ جَاهَدُوا فِینَا» اگر شما در حریم امن الهی دائماً مهمان خدا بودید «أَنْ إرادَتِهِ» خدای متعال زحمت شما را کم می‌کند یک قدری شما رفتید از این به بعدش من میبرم «وَ الَّذِینَ جاهَدُوا فِینا لَنَهْدِیَنَّهُمْ سُبُلَنا» جزوها می آید به سراغ انسان که فرمود «یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا اتَّقُوا اللَّهَ وَآمِنُوا بِرَسُولِهِ یُؤْتِکُمْ کِفْلَیْنِ مِنْ رَحْمَتِهِ وَ یَجْعَلْ لَکُمْ نُورًا تَمْشُونَ بِهِ وَ یَغْفِرْ لَکُمْ ۚ وَاللَّهُ غَفُورٌ رَحِیمٌ» این همان نوری است که فرمود «لیس علم بتعلم بل هو نور». آن  نور، نوری نیست که فضا را برای شما نشان می دهد نوری است که مرکب شما می‌شود براقع شما می شود، شهپر شما می شود در مدراج معارج شما را با نور عشق می برد، مجذوب  می شوید، ذوب می‌شوید و دلبرتان دلدار می شود و دلبرتان راهبر می شود و مبدا است و همراه است و هم مقصد است.

نکته بعدی این است که خداوند متعال«لَمَعَ الْمُحْسِنِینَ» این معیت، معیت و نصرت است، معیت هدایت است، معیت رحمت، رحیمه حق تعالی است که دائماً در آغوش هدایت و عنایت او شما را پرورش می دهد عند ربهم یرزقون میشوید دائماً شما را توشه می دهد لقمه می دهد بنابر این هم کشف ظرفیت مهم است و هم مجاهدت، مجاهدت.

نکته سوم مراقبت است از «یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا اتَّقُوا اللَّهَ وَلْتَنْظُرْ نَفْسٌ مَا قَدَّمَتْ لِغَدٍ» هیچ وقت نظر به خودمان کردیم حواسمان به خودمان بوده تماشا کردیم باطن حرف‌هایمان چی باطن کارهایمان چی، بل تنظر نفس ما قدمت لغد؛ نگهبان خودتان باشید، پاسدار خودتان باشید ببینید آنچه را که میفرستید مار و عقرب است یا نور الهی بل تنظر نفس ما قدمت لغد.

نکته آخر این است که اگر انسان ابتدا در مقام معرفت کشف نفس خودش بود معرفت نفس پیدا کرد ظرفیت را اکتشاف کرد و در مسیر حرم قرار گرفت و هرگز مبتلا به حرام نشد، مِن حرم الی حرم مهاجرت کرد و مراقبه داشت که کارش و باطنش چیست و او را به کجا می برد «الله ولی الذین آمنو یخرجهم من الظلمات الی النور» مسئله ولایت است.

مرحوم آیت الله حسن زاده هم مجد بود و هم کوشا بود. فرصتی برای توضیح نحوه مجاهدت های ایشان نداریم، ولی ظرفیتش را یافته بود و متوجه بود که خودش نیست ظرفیتش بارقه الهی است، روح الله است؛ در وجود او هم اهل مجاهده بود و هم اهل مراقبه بود و هم اهل ولایت بود.

انتهای پیام/