گویا شما از ادبیات بهره ای نداری . این جمله شرطیه است مثل اینکه هوا سرد است اگر باران ببارد . یعنی اگر باران نبارد هوا سرد نیست . چه خوب است وقتی می خواهیم از کسی انتقاد کنیم یا به مطلبی نقدی بزنیم اول اطلاعات خود را درآن زمینه افزایش دهیم . تا با حدس و گمان و ظن قضاوت نکنیم .چرا که ان بعض الظن اثم

تصور گرفتن کفو برای خداوند یکتا، شرک است حال با جمله شرطی باشد یا خبری.آقای ناطق الآن اگر به تو بگویم ، اگر شیطان برادری می داشت، تو برادر شیطان بودی با این استدلال تو نباید ناراحت بشوی چون جمله شرطیه است و شیطان برادری ندارد. اگر من از ادبیات سررشته ای ندارم تو هم از منطق چیزی سرت نمی شود.

پاسخ به «تصور...» : در آیه شریف ۸۱ سوره زخرف خداوند چه دستوری به پیامبرش داده ؟ در چه قالبی؟ پیامبر صلی الله علیه و آله بدون تصور چطور می تواند به دیگران بگوید و دیگران به چه نحو بدون تصور می توانند کلام حضرت را بفهمند ؟ ملاحظه کنید آیه را : الزخرف قُلْ إِن كَانَ لِلرَّحْمَٰنِ وَلَدٌ فَأَنَا أَوَّلُ الْعَابِدِينَ [ ﺑﻪ ﻣﺸﺮﻛﺎﻥ ﺳﺒﻚ ﻣﻐﺰ ] ﺑﮕﻮ : ﺍﮔﺮ ﺑﺮﺍﻱ [ ﺧﺪﺍﻱ ] ﺭﺣﻤﺎﻥ ﻓﺮﺯﻧﺪﻱ ﺑﻮﺩ ، ﻣﻦ [ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺍﻣﺖ ] ﻧﺨﺴﺘﻴﻦ ﭘﺮﺳﺘﻨﺪﻩ ﺍﻭ ﺑﻮﺩم .(٨١)

آخر چرا با این طرفداری هایت هر بار بیشتر سبکسری خودت را ثابت می کنی؟ جوابت را از دو منظر می دهم.اول ساختار جمله و منطق زبانی: خداوند می گوید ،بگو اگر خدای رحمان پسری می داشت من اولین پرستنده او(آن پسر) می بودم. یعنی خداوند پسری ندارد و من پرستنده کسی جز خداوند یکتا نیستم. اما وقتی این به اصطلاح شاعر می گوید اگر خداوند همتایی می داشت، فاطمه زهرا همتای خداوند بود. قسمت اول جمله مانند ترجمه آیه قرآن منفی است یعنی خداوند کفو و همتایی ندارد اما جمله دوم منفی نمی شود یعنی مقام حضرت فاطمه همچنان همسان با مقام خداست. در عبارت اول، پسری برای خداوند وجود ندارد که کسی او را عبادت کند اما در این مثلاً شعر، فاطمه زهرا وجود دارد که مقامش همسان و همانند خداست یعنی چیزی از خدایی کم ندارد اما خداوند (شاید به دلیل خودخواهی یا حسادت) صلاح را در این دیده است که همتایی برای خود نگیرد. اگر در این آیه خداوند می گفت:" بگو اگر خداوند رحمان پسری داشت،من(محمد) آن پسر می بودم (بعد از خداوند کسی مقامی والاتر از پیامبر ما ندارد) در آن صورت می توانستی این دو مورد را با هم مقایسه کنی نه الآن. منظر دوم خود قرآن است که می فرماید" لیس کمثله شی" یعنی هیچکس و هیچ چیز شبیه خداوند نیست. مقایسه انسان با خداوند به اصطلاح قیاس مع الفارق است یعنی مقایسه دو موردی که بسیار با هم متفاوت هستند. حتی نمی توان گفت که حضرت فاطمه قطره و خداوند، دریا است. انسان در هر مقام و منزلتی هم که باشد در مقایسه با عظمت و کبریایی پروردگار عالم، هیچ است، هیچ. خداوند منان همه ما را به راه راست هدایت فرماید. گاهی سکوت عاقلانه تر از حرف زدن است.