فاطمه شکیب رخ در گفت‌وگو با خبرنگار خبرگزاری حوزه عنوان کرد: حسن بن علی بن محمد(ع) مشهور به امام حسن عسکری(ع) (۲۳۲-۲۶۰ق) از امامان شیعیان هستند که دوران زندگی گوهربار ایشان با محدودیت‌ها و تنگناهایی از جانب حکومت عباسی روبرو بود.
پژوهشگر تاریخ تشیع و اسلام با بیان اینکه در مشهورترین لقب این امام همام نیز برگرفته از اقامت اجباری ایشان در شهر سامرا است، گفت: ارتباط در پس پرده با شیعیان از جمله بخش‌های مهم امام حسن عسکری علیه السلام است که به‌واسطه شرایط مشقت‌بار دوران عباسی ایجادشده بود. هرچند که به تعبیر برخی از مورخان، این نوع ارتباط امام، مشیت الهی و یا به نقلی، تدبیر امام (ع) برای آماده‌سازی شیعیان در پذیرش دوران غیبت مهدی (عج) بوده است.
وی افزود: از علل حساسیت و توجه بیشتر خلفا به محدودسازی امام یازدهم، وجود باور مهدویت در بین شیعیان را می‌توان نام برد؛ زیرا اخبار مربوط به قیام مهدی موعود (عج) به خلفا نیز رسیده بود و آنان در جستجوی ایشان، حلقه ارتباط را بر امام حسن عسکری (ع) را تنگ‌تر می‌کردند؛ بنابراین، سخت‌ترین روزهای عمر مبارک علی بن محمد (ع) در سال‌های ۲۵۴ تا ۲۶۰ هجری، زیر نظر سه خلیفه غاصب عباسی گذرانده شد.
شکیب رخ ادامه داد: خلفا هرگز به زندان بسنده نکردند و بارها اندیشه از میان بردن حضرت را در سر می‌پروراندند که در پرتو قدرت الهی، با خلع از خلافت، قتل و یا دیگر حوادثی مواجهه می‌شدند و در نتیجه در اجرای مقصود خویش ناکام ماندند.
وی بیان کرد: تلاش‌های خلفا، برای حذف جسمانی امام حسن (ع) از آن‌رو بود که زندان نیز محلی برای ظهور تشعشع امام (ع) قرار می‌گرفت و زمانی که حضرت در زندان صالح بن وصیف بسر می‌برد، به‌رغم گماشتن افرادی برای آزار و اذیت ایشان، مأموران در اثر مشاهده رفتار امام، به عبادت و ترک محرمات روی آورده بودند.
پژوهشگر حوزوی یادآور شد: این تغییر معنوی حتی در افراد مشهور به شرارت، ناشی از انوار معنوی حسن بن علی (ع) بود که به تقوی و زهد شناخته می‌شد و ایشان را مردی که روز را روزه می‌گیرد و شب را به عبادت می‌گذراند، نه سخن می‌گوید و نه به چیزی سرگرم می‌شود؛ توصیف کرده بودند! زهد، ورع و تقوی امام حسن عسکری (ع)، افزون بر علم لدنی ایشان که خداوند متعال آن را اختصاص به حجت‌های خویش در برابر دیگر مردمان داده است، از اسباب شگفتی مؤمنان بود.
وی اظهار کرد: مرحوم شیخ مفید، کلینی، راوندی و دیگر بزرگان در کتاب‌های خود نقل کرده‌اند؛ یکی از خادمان حضرت ابوالحسن امام علی هادی علیه‌السلام -به نام نصیر خادم- نقل کرده است؛ بارها به‌طور مکرّر می‌دیدم و می‌شنیدم که حضرت ابومحمّد، امام حسن عسکری علیه‌السلام با افراد مختلف، به لُغت و لهجه ترکی، رومی، خزری و... سخن می‌گوید. مشاهده این حالات برای من بسیار تعجّب آور و حیرت‌انگیز بود و با خود می‌گفتم، این شخص -یعنی امام عسکری علیه‌السلام- در شهر مدینه به دنیا آمده و نیز خانواده و آشنایان او عرب هستند، چگونه به تمام لغت‌ها و زبان‌ها آشنا است و بر همه آن‌ها تسلّط کامل دارد؟ تا آن‌که روزی در محضر مبارم آن حضرت، بدون آن که حرفی گفته باشم و در حالی‌که به این موضوع می‌اندیشیدم؛ امام حسن عسکری علیه‌السلام روی به من نمود و فرمودند: خداوند تبارک‌وتعالی، حجّت و خلیفه خود را برای هدایت و سعادت بندگانش تعیین نموده که دارای خصوصیّات و امتیازهای ویژه‌ای هستند؛ علم و آشنایی به تمام لهجه‌ها، لغت‌ها و حتّی به زبان حیوانات و نیز معرفت به نسب‌شناسی و آشنایی به تمام حوادث و جریانات گذشته و آینده را خداوند متعال از باب لطف به حجت و خلیفه خود عطا کرده است، به طوری‌که هر لحظه اراده کنند، همه‌چیز و تمام جریانات را می‌داند. سپس امام حسن عسکری (ع) افزودند: چنانچه این امتیازها و ویژگی‌ها نبود، آن‌وقت فرقی بین آن‌ها و دیگر مخلوق‌ها وجود نداشت و حال آن‌که امام و حجّت خداوند، باید در تمام جهات از دیگران برتر و والاتر باشد.
پژوهشگر تاریخ تشیع و اسلام تصریح کرد: به عبارتی، در بیان شرح شایستگی‌های الهی امام معصوم، می‌توان امامان را دارای ظرفیت‌های والای معنوی دانست که شایسته دریافت‌های عمیق از ذات اقدس اله خواهند بود. آنان که محل رفت‌وآمد فرشتگان و مرکز فرود وحی و معدن رحمت و خزانه‌دار دانش و نهایت بردباری و ریشه‌های کَرَم و رهبران امّت‌ها و سرپرستان نعمت‌ها و بنیادهای نیکان” هستند و هر که به ایشان پناه آورد ایمنی و نجات خواهد یافت و هرکه روی گرداند؛ هلاک خواهد شد.
انتهای پیام
