خبرگزاری حوزه | از میان روایاتِ فراوان می‌توان این مطالب را درباره رجعت بیان نمود:

۱. رجعت از روزهای بزرگ و مهم عالَم است که از آن به «ایّام الله» [= روزهای خدا] یاد شده است.

امام صادق علیه‌السلام در این باره می‌فرمایند:

«أَیَّامُ اَللَّهِ ثَلاَثَةٌ یَوْمٌ یَقُومُ اَلْقَائِمُ عَلَیْهِ السَّلاَمُ وَ یَوْمُ اَلْکَرَّةِ وَ یَوْمُ اَلْقِیَامَةِ.» (بحارالانوار، ج ۵۳، ص ۶۳)

ایام الله سه روز است: روز قیامِ قائم علیه‌السلام، روز رجعت و روز قیامت.

۲. اعتقاد به رجعت از نشانه‌های شیعیان اهل‌بیت علیهم‌السلام است.

امام صادق علیه‌السلام می‌فرمایند: ‌

«لَیْسَ مِنَّا مَنْ لَمْ یُؤْمِنْ بِکَرَّتِنَا.» (بحارالانوار، ج ۵۳، ص ۹۲)

از ما نیست کسی که به رجعتِ ما ایمان نداشته باشد.

۳. رجعت، عمومی نیست؛ چنانچه که امام صادق علیه‌السلام می‌فرمایند:

«إِنَّ اَلرَّجْعَةَ لَیْسَتْ بِعَامَّةٍ وَ هِیَ خَاصَّةٌ لاَ یَرْجِعُ إِلاَّ مَنْ مَحَضَ اَلْإِیمَانَ مَحْضاً أَوْ مَحَضَ اَلشِّرْکَ مَحْضاً.» (بحارالانوار، ج ۵۳، ص ۳۹)

رجعت برای همه مردم نیست، بلکه مخصوص مؤمنانِ خالص و کفار و منافقانِ خالص است.

۴. از جمله مؤمنان رجعت‌کننده، پیامبران و امامان معصوم علیهم‌السلام هستند و اولین امامی که در زمان رجعت و پس از امام مهدی علیه‌السلام حکومت عدل جهانی را بر عهده می‌گیرد، حضرت امام حسین علیه‌السلام است که سال‌های بسیار حکومت خواهد کرد؛ چنانچه که امام صادق علیه‌السلام در این رابطه می‌فرمایند:

«أَوَّلُ مَنْ یَرْجِعُ إِلَی اَلدُّنْیَا اَلْحُسَیْنُ بْنُ عَلِیٍّ عَلَیْهِ السَّلاَمُ فَیَمْلِکُ حَتَّی یَسْقُطَ حَاجِبَاهُ.» (بحارالانوار، ج ۵۳، ص ۴۶)

اولین کسی که در رجعت به دنیا بر می‌گردد، حضرت امام حسین علیه‌السلام خواهد بود وآن مقدار حکومت و رهبری خواهد نمود که از پیری، موهای ابروهای او بر روی دیده‌اش آویخته شود.

۵. برای همه مؤمنان و منتظرانِ واقعی ظهورِ امام مهدی علیه‌السلام که پیش از ظهور ایشان از دنیا رفتند، امکان رجعت به دنیا و یاری آن امام وجود دارد.

از امام صادق علیه‌السلام روایت شده است که هر کس چهل صباح، این عهد (دعای عهد) را بخواند، از یاوران قائمِ ما (علیه‌السلام) خواهد بود و اگر پیش از ظهور آن حضرت بمیرد، خداوند او را از قبر بیرون می‌آورد تا در خدمت آن حضرت (امام مهدی علیه‌السلام) باشد. (مفاتیح‌الجنان، مقدمه‌ی دعای عهد)

فرازی از دعای عهد:

«... اللّٰهُمَّ إِنْ حالَ بَیْنِی وَبَیْنَهُ الْمَوْتُ الَّذِی جَعَلْتَهُ عَلَیٰ عِبادِکَ حَتْماً مَقْضِیّاً فَأَخْرِجْنِی مِنْ قَبْرِی ...» (مفاتیح‌الجنان؛ بحارالانوار، ج ۹۹، ص ۱۱۱)

خدایا اگر بین من و او (امام مهدی علیه‌السلام) مرگی که بر بندگانت حتمی و قطعی ساخته‌ای حائل شد، در حالی که کفن پوشیده‌ام، مرا از قبر بیرون آور.

۶. کفار و منافقان هرگز به میل و ارادۀ خود به دنیا باز نمی‌گردند، بلکه از روی اجبار به رجعت تَن می‌دهند، ولی رجعتِ مؤمنین، اختیاری به نظر می‌رسد.

امام صادق علیه‌السلام می‌فرمایند:

«إِذَا قَامَ أُتِیَ اَلْمُؤْمِنُ فِی قَبْرِهِ فَیُقَالُ لَهُ یَا هَذَا إِنَّهُ قَدْ ظَهَرَ صَاحِبُکَ فَإِنْ تَشَأْ أَنْ تَلْحَقَ بِهِ فَالْحَقْ وَ إِنْ تَشَأْ أَنْ تُقِیمَ فِی کَرَامَةِ رَبِّکَ فَأَقِمْ.» (الغیبة، شیخ طوسی، ج ۱، ص ۴۵۸)

هنگامی که حضرت مهدی علیه‌السلام قیام کند، مأمورین الهی در قبر با اشخاص مؤمن تماس می‌گیرند و به آنها می‌گویند: ‌ای بندۀ خدا! مولایت ظهور کرده است. اگر می‌خواهی به او بپیوندی، آزاد هستی و اگر می‌خواهی در نعمت‌های الهی (برزخی) متنعم بمانی، باز هم آزاد هستی.

این بحث ادامه دارد...

برگرفته از کتاب «نگین آفرینش»، با اندکی تغییر