اللَّهُمَّ زَيِّنِّي فِيهِ بِالسِّتْرِ وَ الْعَفَافِ وَ اسْتُرْنِي فِيهِ بِلِبَاسِ الْقُنُوعِ وَ الْكَفَافِ وَ احْمِلْنِي فِيهِ عَلَى الْعَدْلِ وَ الْإِنْصَافِ وَ آمِنِّي فِيهِ مِنْ كُلِّ مَا أَخَافُ بِعِصْمَتِكَ يَا عِصْمَةَ الْخَائِفِينَ.
اى خدا در اين روز مرا به زيور ستر و عفت نفس بياراى و به جامه قناعت و كفاف بپوشان و به كار عدل و انصاف بدار و از هر چه ترسانم مرا ايمن ساز به نگهبانى خود اى نگهدار و عصمت بخش خدا ترسان عالم.
بارقه های نور و زیبایی در تابش و تلألو آیات روحانی متجلی است و از باریکة رود لطیف و شریف عبودیت، می توان بر قایق امن مقام رضا و بندگی سوار شد و در سیری دلنواز و روح افزا به جذاب ترین لحظه های زندگی راه یافت.
واژه واژه زیبایی، لحظه لحظه رویایی، قدم به قدم رسیدن و آینه در آینه تکرار بی منتها و ابدی دوست داشتن در این جمله های روح بخش و امیدآفرین منتشر و مستتر است:
زیور ستر و عفاف، جامه قناعت و کفاف، عدل و انصاف...
اگر عاشق زیبایی و تناسبی، زیباترین؛ اگر مشتاق آرامش و تسکینی، آرامش بخش ترین، اگر پاکی و لطافت را خواهانی، زلال ترین هاست این واژه های حقیقی و حقیقت واژه های ربانی و آسمانی که در دعای زیبا و شریف روز دوازدهم ماه مبارک رمضان در تلألو و انعکاس و جلوه گری است.
عفت، قناعت و انصاف؛ سه رأس هرم زندگی متعادل و متوازن است که اگر این سه در کار زندگی و حیات طیبه انسانی حضور و ظهور داشته باشد می تواند انسان را به سر منزل مقصود رهنمون سازد.
اعدلوا هو اقرب للتقوی...
و شاید بتوان گفت «عدالت» جامع و مانع این سه محور زیست طیبه آسمانی و دینی است که هر یک از آنها بر وجهی و نحوی از منشور عدالت اشاره و توجه و تنبه می دهند.
عفت، رعایت «جایگاه» عنصر پاکی و متانت در «ظاهر» اعمال و «باطن» رفتارهای آدمی است که می تواند روح و روان و کالبد جان انسان را از تاریکی ها و لغزشها و افراط و تفریطهای متنوع و مختلفی که در فضای زندگی دنیایی اهل دنیا ساری و جاری است، حفظ گرداند.
قناعت، «تدبیر» زیست فردی و جمعی انسان در تکاپوی زندگی و معاش و ممر حیاتی اوست و روشی که می توان «تضمین» آبرومندی و استمرار سربلندی و عزتمندی انسان را بنماید.
و انصاف که خط مرز فکری و روانی دایره حرکت آدمی در مدار زندگی است و خاصه در «تعامل» با دیگران او را در مسیر اتقان و ایمان و عدل مستدام می دارد و از کژیها و کجی ها و فروغلتیدن به دره بدیها و پلشتی ها بازمی دارد.
آری، بارقه های نور و زیبایی در تابش و تلألو آیات روحانی متجلی است و از باریکة رود لطیف و شریف عبودیت، می توان بر قایق امن مقام رضا و بندگی سوار شد و در سیری دلنواز و روح افزا به جذاب ترین لحظه های زندگی راه یافت.
و رمضان، باغ در باغ این سیر حیات آفرین و روحنواز و دلنشین است که می تواند و باید تقویت کننده نشانه های پاکی و روشنی و فلاح در حیات آدمی باشد و بشود.
نشانه هایی که عفت و قناعت و انصاف از برترین و برجسته ترین و زیباترینِ آنهاست.
